آرازنیوز

لایحه طرح «تدریس ادبیات زبان‌های محلی و قومی در مدارس کشور موضوع اصل (۱۵) پانزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» با شماره ثبت ۹۳ که کلیات آن در جلسه هفته گذشته کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی مورخ ۱۴۰۳/۸/۲۲ به تصویب رسید. برخی موارد جالب توجه در رابطه با این طرح عبارتند از؛

-این طرح تاکنون پنج بار تصویب شده است اما اجرا نشده است. تضمینی وجود ندارد که این بار اجرا شود. -در لایحه قبل از پرداخت به زبانهای غیر فارسی، به زبان فارسی پرداخت شده، بر جایگاه انحصاری و اجباری آن تاکید شده و معلمان را موظف می‌کند در کلاسها حتماً به زبان فارسی صحبت کنند. همچنین تعیین کم و کیف محتویات درس به «فرهنگستان زبان فارسی» محول شده است. یعنی به نوعی قاتل به عنوان وکیل مدافع مقتول تعیین شده است.

-لایحه در رابطه با تدریس زبانهای غیر فارسی نه برای دانش آموزان و نه برای وزارت آموزش پرورش وظیفه ای تعیین نمی‌کند. در لایحه دو ساعت درس «ادبیات‌های محلی و قومی!» در پایه های هفتم و دهم «اختیاری» می‌باشد. یعنی دانش آموزان وظیفه ای برای اخذ این درس ندارند. از سوی دیگر در لایحه آمده است وزارت آموزش و پرورش «می‌تواند» و «مجاز است» است این طرح را اجرا کند. یعنی وظیفه ای برای وزارت تعیین نشده و وزارت اگر نخواهد اجرا کند از نظر قانونی اجباری وجود ندارد.

-در طرح از «تدریس زبان» زبان سخن گفته نشده بلکه از تدریس «ادبیات» سخن گفته می‌شود. بین تدریس زبان و تدریس ادبیات تفاوت مهمی وجود دارد و در واقع بدون یاد گرفتن اصولی زبان، یادگیری ادبیات چیزی در حد ازبر اشعار و ضرب المثل و غیره خواهد بود.

در کل به نظر می رسد این طرح بیش از آنکه به دنبال حل مساله زبان‌های مادری در ایران باشد نوعی مانور تبلیغاتی برای فریب افکار عمومی می‌باشد.