فریدون ابراهیمی، عالی‌ترین مقام قضائی “حکومت ملی آذربایجان”، در تاریخ ۲۹ آبان‌ماه ۱۲۹۷ در آستارا متولد شد. پدرش، غنی ابراهیمی، از روشنفکران برجسته آن دوران بود و نقش مهمی در تأسیس فرقه عدالت در آستارا داشت. در سال ۱۲۹۹، فریدون به همراه پدرش در تأسیس حزب کمونیست ایران شرکت کرد و به‌ویژه در کنگره‌ی اول فرقه عدالت در انزلی فعال بود.

او تحصیلات خود را در دانشگاه تهران در رشته حقوق ادامه داد و در سال ۱۳۲۰ در جنبش دانشجویی به‌شدت فعال شد. در همین دوره، فریدون به نوشتن مقالات سیاسی و اجتماعی پرداخته و در نشریات مختلف مانند «آذربایجان» و «خاور نو» قلم می‌زد.

در سال ۱۳۲۲، پس از تأسیس روزنامه «آژیر» به دستور سید جعفر پیشه‌وری، فریدون ابراهیمی به عضویت هیئت تحریریه این روزنامه درآمد و نقش مؤثری در گسترش اندیشه‌های دموکراتیک و ملی در آذربایجان داشت.

پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه در خرداد ۱۳۲۴، فریدون به آذربایجان برگشت تا در جنبش ملی و آزادی‌خواهانه ملت خود شرکت کند. در همین زمان، فرقه دموکرات آذربایجان اعلامیه‌ای ۱۲ ماده‌ای منتشر کرد که در آن از مردم آذربایجان خواسته می‌شد برای مبارزه با استبداد و استعمار متحد شوند. این فراخوان با استقبال گسترده‌ای از طرف مردم و طبقات زحمتکش روبه‌رو شد و فریدون نیز به همکاری با روزنامه «آذربایجان»، ارگان رسمی فرقه دموکرات، ادامه داد.

در ۹ مهر ۱۳۲۴، فریدون ابراهیمی در اولین کنگره فرقه دموکرات آذربایجان که در تبریز برگزار شد، شرکت داشت و پس از تشکیل مجلس مؤسسان، به عضویت هیئت حکومت ملی آذربایجان درآمد و به سمت دادستان کل آذربایجان منصوب شد.

۲۱ آذر ۱۳۲۵، هنگامی که شاه مخلوع به آذربایجان حمله کرد، فریدون ابراهیمی به همراه سایر رفقایش در داخل کمیته مرکزی سنگر گرفتند. بعد از ۳۴ ساعت مقاومت مسلحانه، آنها دستگیر شدند. فریدون ابراهیمی در زندان به هم‌رزمان خود توصیه می‌کرد که هرگز از شاه یا دولت استعمارگر طلب عفو نکنند.

در ساعت ۴ صبح روز اول خرداد ۱۳۲۶، فریدون ابراهیمی در ۲۹ سالگی در خیابان ستارخان تبریز، در مقابل باغ گلستان، به دار آویخته شد. او با دلی نیرومند و بی‌هیچ ترسی به سوی چوبه‌دار قدم برداشت و در آخرین لحظات زندگی خود، با نگاهی پر از نفرت به جلادان، دستور داد که طناب را به گردنش بیفکنند.

خبر اعدام فریدون ابراهیمی در سراسر آذربایجان به سرعت منتشر شد و ملت آذربایجان در غم و سوگ فرو رفتند. جوانان مبارز در تبریز به خیابان‌ها آمدند و تظاهراتی علیه رژیم شاهنشاهی برگزار کردند. آنها همچنین «کمیته‌های انتقام» تشکیل دادند تا خون فریدون و دیگر شهدای راه آزادی را به فراموشی نسپارند.

یاد فریدون ابراهیمی و راه او همیشه در قلب مردم آذربایجان زنده خواهد ماند.