✍️آراز نیوز

در اطلاعیه اخیر ستاد کل نیروهای مسلح ایران، به وضوح می‌توان ردپای ترس و احتیاط در برخورد مستقیم با اسرائیل را مشاهده کرد. این بیانیه به‌جای اینکه حمله اسرائیل را به‌عنوان نقض آشکار حاکمیت ایران و تهدیدی جدی به مرزهای کشور معرفی کند، سعی دارد تا با اشاره به فاصله «صد کیلومتری» و استفاده از عبارات کمرنگ، از وخامت حادثه بکاهد.

این‌گونه بیان، حاکی از آن است که ایران تمایلی به بزرگنمایی این حمله ندارد؛ زیرا نمی‌خواهد خود را درگیر واکنش شدید و مستقیماً وارد رویارویی با اسرائیل کند.

عدم اشاره به تلفات انسانی و تقلیل خسارات وارده به عباراتی همچون «خسارت محدود» و «آسیب به چند سامانه راداری» نشان از نگرانی مقامات ایران از ایجاد وحشت عمومی و فشار افکار عمومی برای پاسخ نظامی دارد.

به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی به دنبال این است که حمله را بی‌اهمیت جلوه دهد تا از زیر بار انتظارات عمومی برای انتقام‌گیری و واکنش فوری فرار کند. در واقع، لحن محتاطانه و مبهم این اطلاعیه، به نوعی پوشش‌دهنده‌ی ضعف ایران در پاسخ به چنین تهدیداتی است.

بیانیه همچنین به جای تأکید بر انتقام، با عباراتی غیرمتعهدانه از «حق پاسخ در وقت مقتضی» صحبت می‌کند که نشانه‌ای از عدم آمادگی برای یک واکنش سریع و مستقیم است. این لحن مبهم، بیشتر به‌منظور جلوگیری از فشار داخلی و ایجاد توجیهی برای عدم پاسخگویی آنی به حمله اسرائیل به کار رفته است.

به نظر می‌رسد مقامات جمهوری اسلامی نگرانند که هرگونه اعلام آمادگی برای رویارویی مستقیم، ایران را وارد تنشی بی‌پایان با اسرائیل کند و به همین دلیل، ترجیح می‌دهند از هرگونه بیانیه قاطع و تهدیدآمیز خودداری کنند.

در پایان نیز به جای تهدید آشکار آمریکا و اسرائیل، بیانیه به یک هشدار اخلاقی و دعوت به آتش‌بس در غزه و لبنان ختم می‌شود که از موضع ضعف ایران حکایت دارد.

ایران، با انتخاب این لحن محتاطانه، نشان می‌دهد که در شرایط فعلی ترجیح می‌دهد از یک تقابل مستقیم با اسرائیل بپرهیزد و با کم‌اهمیت جلوه دادن حادثه، بحران را مدیریت کند.