✍️قاراخان گونئی

در روزهایی که جاسوسان اسرائیل به سلول‌های حیاتی جمهوری اسلامی نفوذ کرده و محور به‌اصطلاح مقاومت آن را هدف قرار داده بودند و یکی‌یکی رهبران، فرماندهان و اعضای آن را ترور می‌کردند، عوامل سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات به جای مقابله با این تهدیدات، در بین فعالین مدنی آزربایجان که تنها خواسته‌شان احقاق حقوق اجتماعی، فرهنگی، زبانی و اقتصادی آزربایجان بود، به دنبال جاسوس می‌گشتند.

شهروندانی عادی که نه در اداره‌ای استخدام بودند و نه به اطلاعات خاصی دسترسی داشتند، اما صرفاً برای ایجاد فضای رعب و وحشت در فضای سیاسی آزربایجان، به اتهام جاسوسی در بیدادگاه‌های جمهوری اسلامی محاکمه و به زندان‌های طولانی‌مدت محکوم شدند.

در روزهای اخیر، بیدادگاه جمهوری اسلامی به ریاست قاضی صلواتی، حسین پیری را به ۵ سال حبس، عبدالعزیز عظیمی قدیم را به ۶ سال، آراز امان، باقر حاجی‌زاده و آیاز سیف‌خواه هر کدام را به ۱۳ سال، کمال نوری را به ۳ سال، طاهر نقوی را به ۶ سال، مرتضی پروین را به ۶ سال و سالار طاهرافشار را به ۵ سال حبس محکوم کرد.

این دادگاه‌ها نه در پی اجرای عدالت، بلکه در تلاش برای خاموش کردن صدای حق‌طلبانه بودند و این حقیقت در تاریخ ثبت خواهد شد. تاریخ، پر از لحظات تلخی است که حاکمان به جای مواجهه با دشمنان واقعی خود، به سرکوب کسانی پرداخته‌اند که فقط به دنبال تحقق حقوقشان بودند. اما آزربایجان هرگز فراموش نخواهد کرد. تاریخ نیز همیشه به یاد خواهد داشت که این مردم، با وجود تمام سرکوب‌ها و فشارها، همچنان برای حفظ هویت، زبان و فرهنگ خود ایستادگی کردند. و هرچند امروز در سلول‌های زندان‌های جمهوری اسلامی حبس شده‌اند، صدای آن‌ها خاموش نخواهد شد. این، صدای تاریخ است؛ صدای حقیقتی که هرگز محو نخواهد شد.

این محکومیت‌ها زخمی بر پیکره‌ی هویتی آزربایجان است، اما زخمی که او را قوی‌تر خواهد کرد، همان‌گونه که در طول تاریخ، هر بار از خاکستر خود برخاسته است.