در روزهای اخیر و بعد از تأکید مقامات کشور روسیه بر لزوم بازگشایی محورهای مواصلاتی بین خاک اصلی آزربایجان شمالی و نخجوان از طریق ناحیه زنگه‌زور که با نام طرح «کریدور زنگه‌زور» شناخته می‌شود، بار دیگر تب ضد آزربایجانی – ضد تورکی در رژیم جمهوری اسلامی و به اصطلاح اپوزیسیون فارس (تاجیک) بالا گرفته است و رسانه‌های فارسی چه طرفدار جمهوری اسلامی و چه مخالف جمهوری اسلامی این روزها مملو از مطالب ضد آزربایجانی و ضد تورکی شده است. حاکمیت و اپوزیسیون فارس به دلیل گذر این مسیر از زنگه‌زور (که تاریخاً خاک آزربایجان بوده و در زمان شوروی با هدف جداسازی جغرافیایی جهان تورک به ارمنستان الحاق شد) با بهانه‌های گوناگون از قبیل کنار گذاشته شدن ایران از مسیرهای ترانزیتی، قطع مرز ایران و ارمنستان و یا استقرار ناتو منطقه به مخالفت با این طرح برخاسته و چنان فریاد و فغان تمامیت ارضی سرداده‌اند که گویا قرار است بخشی از خاک ایران به این کریدور اختصاص داده شود. عکس‌العمل برخی عوامل رژیم تا جایی پیش رفته است که در میان دریایی از قیل و قال برخی‌ها دوباره تا حد تهدید نظامی آزربایجان پیش رفته‌اند.

ولی همه‌گان خوب می‌دانند که بهانه‌های واهی که حاکمیت و اپوزیسیون فارس ایران مطرح می‌کنند تا حد زیادی بزرگ‌نمایی و اغراق است و مشکل اصلی آنان چیزی است که حتی از بیانش واهمه دارند و فقط در میان سخنان اشاره‌ای به آن می‌کنند و آن به قول رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس رژیم، کابوس تحقق اتحادیه کشورهای تورک و یا به قول خودشان «توران بزرگ» است که خواب را از چشم جماعت ایراشهری شعوبی‌مسلک ربوده است. آنان خوب می‌دانند که در داخل کشور با یک مشکل حیاتی به نام ملل تحت ستم و در رأس آن «مسئله تورک» مواجه هستند، که به‌اتفاق حداقل دو سوم جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند. در صورتی که عنصر ترکیت در آزربایجان جنوبی و سایر مناطق ایران با موجودیتی به نام جهان تورک یکپارچه و مستحکم پیوندهای مادی و معنوی قوی ایجاد کند، دیگر جایی برای هژمونی استعماری فارسی (تاجیکی) نخواهد بود و لاجرم حقوق حقه ملت تورک و سایر ملل تحت ستم در ایران باید اعاده شود. اینان خوب می‌دانند که برای جلوگیری از پیوند زمینی تورکیه و آزربایجان به ارمنستان نیاز دارند ولی اکنون دیگر ارمنستان نیز از ایران رویگردان است چون می‌داند قدرت تغییر معادلات را ندارد. بدین دلیل است که جمهوری اسلامی و به‌اصطلاح اپوزیسیون فارس یک‌صدا و با پشتیبانی یکدیگر چنان موج تبلیغی علیه آزربایجان و ملت تورک به راه انداخته‌اند که مانند آن فقط در هنگامه جنگ دوم قاراباغ دیده شد و بس. ولی از هر سخن آنان معلوم است که درد اصلی آنان در داخل است نه خارج.

مع هذا تمامی کارشناسان هم‌نظرند که اساساً ایران از معادلات قفقاز حذف شده است و جز هیاهوی تبلیغی توان هیچ نقش‌آفرینی را ندارد. تنها امید ایران حمایت روسیه از ارمنستان بود که با چرخش به غرب ارمنستان، آن نیز بر باد رفته است.

در چنین شرایطی، ما سازمان‌های سیاسی آزربایجان جنوبی ضمن حمایت از مواضع برحق آزربایجان شمالی تأکید می‌کنیم که بر اساس تعهداتی که ارمنستان داده است و حق تاریخی که آزربایجان در زنگه‌زور دارد، کشور آزربایجان محق است که مسیر گذر به نخجوان را بگشاید. در عین حال رفتار حاکمیت و اپوزیسیون فارس ایران را پرخاشگری و توهین به ملت تورک در آزربایجان جنوبی و سایر مناطق ایران می‌شماریم و هشدار می‌دهیم که این وضعیت بالاخره صبر ملتمان را سرریز خواهد کرد. اگر کسانی فکر می‌کنند با چنین هجمه‌هایی ملت تورک از حقوق خود در کشور کنونی ایران صرف‌نظر خواهد کرد، سخت در اشتباهند. ملت تورک هر روز مصمم‌تر از دیروز در راستای شعار استراتژیک «آزادلیق، عدالت، میلی حؤکومت» مبارزات آزادی‌خواهانه خود را پیش خواهد برد.

تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان – دیرنیش

جنبش دانشجویی آزربایجان – آزوح‌

حزب دمکرات آزربایجان جنوبی- گآدپ

حزب مرکزی آزربایجان-آ م پ

۱۱/۰۹/۲۰۲۴