یوسف عزیزى بنى طرف

در جمعه خونین زاهدان، در سى ام سپتامبر گذشته، نیروهاى امنیتى و انتظامى حدود نود بلوچ را طى نیم ساعت کشتند با خونسردى. در روز جمعه چهار نوامبر کنونى نیز حدود بیست و یک بلوچ را به خون کشیدند که چند کودک نیز در میان آنان بودند . در آبان نود و هشت نیز همین بلا را بر سر عرب ها آوردند در اقلیم اهواز . آنان با تانک و زرهپوش و دوشکا به شهر معشور (ماهشهر) یورش بردند و دویست عرب را فقط در این شهر کشتند که شهیدان اهواز و محمره را نیز باید به این تعداد افزود. کشتن بین دویست تا سیصد عرب در آن هنگام، هیچ تناسبى با جمعیت عرب ها با کل جمعیت ایران – که در مجموع یکهزار و پانصد شهید داد – نداشت.البته کشتارهاى پیاپى عرب ها از بعد کودتاى سوم اسفند ١٢٩٩ و توسط پهلوى اول شروع شد و با ابعاد وسیع تر در دوره جمهورى اسلامى ادامه یافت.در واقع، در داخل ایران، رژیم ج ا ا حتى در کشتار نیز تبعیض قایل مى شود و به قول یکى از فعالان بلوچ ، در این کشور، خون بلوچ ارزان تر است و خون عرب، ارزان ترین.در خارج هم اغلب گروه هاى سیاسى، اعم از طالبان سلطنت و ملى گرایان – به استثناى گروه هاى چپ و دموکرات – با ابراز نمادهاى هویت هاى مختلف ایران مخالفت مى کنند و گاه به حاملان پرچم هاى کردستان، الاحواز، آزربایجان و بلوچستان حمله مى کنند. نیز تلویزیون هاى جریان اصلى، یا شعارها را سانسور مى کنند نظیر سانسور شعار “آزادلیق، عدالت، میللى حکومت” تبریزى ها که توسط تلویزیون ایران اینترناشنال سانسور شد در چند روز پیش، یا اساسا خبر و تصویرى از آنها پخش نمى شود و یکسره بایکوت مى شود نظیر تظاهرات دیروز – شنبه – کردها، ترک ها و عرب ها و بلوچ ها در شهر گوتنبرگ سوئد که افزون بر پرچم هاى این ملیت ها، به زبان ملى شان نیز شعار دادند ( ویدیوهاى ضمیمه) اینها متاسفانه واقعیت هاى جامعه ایران اند در داخل و خارج، که اگر اکنون راه حل دموکراتیکى براى آنها پیدا نشود در آینده پس از جمهورى اسلامى مى تواند شکل خطرناک ترى به خود بگیرد.