جمله‌ی معرف خمینی که «جنگ نعمت است»، جمله‌ای بود که از ذهن بیمار و فرصت‌طلب او صادر شد. جنگ اگر نعمتی برای جمهوری اسلامی بود اما فاجعه‌ای شد بر مردمان ایران.

کدامین عقل سلیمی جنگ را می‌تواند نعمت بداند؟ جنگی که در آن ایران، ۱۹۰ هزار کشته ۶۷۲ هزار مجروح و طبق گزارش کارشناسان خود رژیم ۱۰۰۰ میلیارد دلار خسارت مالی در بر داشت و در بحبوحه جنگ یک و نیم میلیون نفر مجبور به مهاجرت شده‌اند.

با افشای سران نهضت آزادی و سفیر وقت ایران در عراق (محمود دعایی) مشخص شد که شروع جنگ ایران و عراق با تحریکات خمینی صورت گرفته است؛ زیرا خمینی شیعیان عراق را به انقلاب علیه صدام ترغیب می‌کرد این در حالی بود که صدام از انقلاب ایران به‌واسطه‌ی سیاست ضدآمریکایی‌اش استقبال می‌کرد.

با برنامه‌ریزی روس‌ها و اجرای نقشه‌ی آن توسط حزب توده، کودتای نوژه طراحی و توسط خود حزب توده افشا شد تا بدین‌وسیله ملایان را به تعدیلات در ارتش وادارند که چنین هم شد و بدنه‌ی ارتش از نظامیان باتجربه تهی گشت و این امر سبب ترغیب بیشتر صدام به جنگ با ایران شد. جنگی که برای ثبات و حفظ جمهوری اسلامی ایران ضروری بود.

دو سال بعد از بازپس‌گیری خرمشهر طرح صلح از طرف ایران باوجود تضمین پرداخت خسارت‌های تحمیل‌شده از طرف مقابل پذیرفته نشد چون جنگ نعمت بود؛ جنگ فرصتی بود که خمینی و اطرافیانش می‌توانستند مخالفین را اعدام، زندانی، تواب و مجبور به مهاجرت کنند.

امروز هم بمانند اوایل انقلاب، جمهوری اسلامی پایه‌های متزلزلی دارد. به نظر می‌رسد سردمداران حاکمیت برای ماندن در رأس قدرت در سر، هوای جنگ دارند تا مخالفین داخلی را به‌واسطه‌ی آن سرکوب کنند. اینان برای حفظ نظام از هیچ جنایتی فروگذار نبوده و نیستند و منافع عمومی را همواره قربانی منافع طیفی خودکرده‌اند.

توافقی که بین جمهوری آزربایجان و ارمنستان بعد از جنگ دوم قاراباغ امضا شد ارمنستان را ملزم به گشایش کریدوری بنام زنگه‌زور می‌کند. امری که ارمنستان باوجود قبول آن از اجرایی کردنش طفره می‌رود. بازگشایی کریدور زنگه‌زور برخلاف تبلیغات جمهوری اسلامی مرزهای بین‌المللی را مخدوش نمی‌کند و با عملیاتی شدن آن کما فی سابق ایران با ارمنستان هم‌مرز خواهد بود.
اما آنچه در شیپور تبلیغاتی حاکمیت جمهوری اسلامی دمیده می‌شود از دست رفتن هم‌مرزی با ارمنستان است تا توجیهی بر مداخله‌ی نظامی جمهوری اسلامی در منطقه و شروع تنش و جنگی دیگر باشد. حاکمیت برای جهت‌دهی افکار عمومی و سرکوب معترضان سعی در بزرگنمایی مسئله دارد.

آنچه حاکمیت ایران بایستی بداند این است که مداخله نظامی علیه جمهوری آزربایجان به معنی رودررویی مستقیم با ترکیه خواهد بود زیرا بر اساس معاهده شوشا که در سال ۲۰۲۱ امضا شد، هر حمله خارجی به آزربایجان حمله به ترکیه تلقی خواهد شد.

تجاوز به جمهوری آزربایجان رودرویی ایران حداقل با دو کشور ثالث یعنی ترکیه و روسیه خواهد بود. همچنین این موضوع به‌هیچ‌وجه از سوی ترکان ایران قابل‌تحمل نخواهد بود. ابراز احساسات ترکان ایران در شکست و پیروزی هم‌زبانان شمالی امری است که در برهه‌های مختلف به عینه مشاهده‌شده و هرگونه سیاست ورزی ایران بدون در نظر گرفتن این موضوع غیرقابل اجراست.

ازآنجایی‌که افکار عمومی کنونی ایران تغییری شگرف نسبت به اوایل انقلاب و جنگ ۸ ساله پیداکرده جنگ احتمالی پشتوانه‌ی مردمی نخواهد داشت.

بااین‌همه عوامل بازدارنده حاکمیت جمهوری اسلامی برای بقا مانند کسی که غرق می‌شود به کاه روی آب هم چنگ می‌اندازد و شاید برای بقای خود چاره‌ی کار را در به راه انداختن جنگی دیگر ببیند لذا برای تنویر افکار عمومی لازم است که هوشیاری لازم نسبت به این موضوع مدنظر قرار بگیرد.