برای حدیث دختر زیبای تورک
محسن سعادت
امید داشت برای فرداهای زیبا. در آن شب تاریک گیسوانش را مرتب کرد و با تمام نیرو فریاد زد « مرگ بر دیکتاتور» . هنوز بیست سالش بود. می دانست که اگر امروز فریاد نزند دیگر نخواهد نتوانست در این سرزمین آزادانه زندگی کند. او مرگ را بر اسارت و اجبار ترجیح داد. شش گلوله به بدنش خورده بود. حدیت در اینستاگرامش به تورکی نوشته بود: پر کن جای منو اگر من دیگری هست…
در این جغرافیا فرقی نمی کند که مثل مهسا امینی کورد باشی و یا مثل حدیث نجفی تورک. جواب اعتراض و خواستن آزادی گلوله است. حدیث برای آینده ی خود و همنوعانش آن شب شجاعانه علیه استعمار و فاشیزم اعتراض کرد. نسل «ز» یعنی دهه هشتادی ها این روزها میادین ایران را پر کرده اند. آنها بر این امر واقف هستند که جمهوری اسلامی حق زندگی را از آنها گرفته است. رهبران این رژیم با سناریوهای ساختگی و نمایشی سیرک سلام فرمانده برگزار می کنند، اما نسل حقیقی این سرزمین برای آینده خود جان خود را فدا می کنند. حدیث زیباترین فرداهای خود را برای ما قربانی کرد. دغدغه ی میلیونها مهسا و حدیث در این سرزمین آزادی است. آزادی که ارزش انسانی و آزاد زیستن داشته باشد. از نوع پوشش گرفته تا نوع تفکر و زبان، آزادی داشته باشند.
این یک جنبشی صنفی و یا طبقاتی نیست. این یک حرکت آزادیخواهانه همه ملل ساکن در این جغرافیا است. امثال حدیث ها بی محابا رودرروی نیروهای امنیتی ایستاده اند. آن دختری که روی ماشین مشعل آزادی را بدست گرفته و یا آن دختری که در تبریز به نیروهای امنیتی سنگ پرتاب می کند. آنها در کف خیابان در حال مقاومت هستند. مقاومت برای محافظت از فرداهای خود.
