یاشار آزاد

جمهوری اسلامی ایران چه در این اعتراضات سقوط کند و چه سقوط نکند به آخر خط رسیده است.

خوانشی از حکومت دینی که در آن بردن شهروندانش به بهشت جز وظایفش محسوب میشود دیگر کارایی خود را از دست داده است.

دهه ی هشتادی هایی که حاکمیت با سرود سلام فرمانده آنها را رهروان و پیروان حاکمیت میخاست القا کند اکنون در کف خیابانند. جهان‌بینی این نسل سرشار از حس آزادی و بی پروایی است.

امروز گفتمان رسمی حاکمیت در کف خیابان له می شود و امیدی برای همسانسازی گفتمان موجود در آحاد مردم و گفتمان رسمی وجود ندارند.

آنچه مایه مسرت است کم رنگ شدن شعارهای متحجرانه ای چون “رضا شاه روحت شاد” در بین تظاهرات کنندگان است. درسی که سلطنت طلبان بایستی بمانند حامیان جمهوری اسلامی بگیرند این است که آزادی اولویت نسل جدید است و هیچ قید ولایی یا فرح ایزدی نمی تواند نسل امروز را مقید کند.

در این بین شعارهای مردم آزربایجان هوشیارانه بود. مردم آزربایجان ضمن اشراف به نیاز همبستگی بین مردمان ساکن ایران، از هم اکنون نوع حاکمیت و نظم سیاسی دلخواه خود را در خیابان فریاد زد حاکمیتی متکثر و دمکراتیک.