کارگران و زحمتکشان آزربایجان
فعالین حرکت ملی آزربایجان

امروز در شرایطی یک مه، روز جهانی کارگر را جشن می‌گیریم که در نتیجه سیاست‌های نابخردانه رژیم جمهوری اسلامی ایران معیشت و گذران زندگی کارگران و طبقه زحمتکش به حدی بغرنج شده است که حتی تأمین «نان» که اساسی ترین آذوقه انسان‌هاست برای برخی طبقات به چالش تبدیل شده است. به جرأت می‌توان گفت چنین وخامتی در وضعیت اقتصادی کشور تنها با قحطی‌های اوایل قرن بیستم قابل مقایسه است. به‌رغم این وضعیت اسفبار رژیم غرق در فساد جمهوری اسلامی هنوز با ماجراجویی‌های ایدئولوژیک خود مشغول است و آخرین چیزی که فکر می‌کند معیشت مردم است.

کارگران آزربایجانی و تورک

با اینکه اندیشمندان و حاکمان کمونیست و سوسیالیست، سال‌ها جنبش کارگری را در تارهای ائدیولوژیک گرفتار کرده و تلاش کردند دفاع از حقوق کارگر و مبارزات کارگری در جهان را مختص سوسیالیست‌ها و کمونیست‌ها نشان دهند و مانع از تبلور ماهیت دمکراتیک مطالبات کارگری شوند، اما جنبش‌های مستقل کارگری توانستند این ذهنیت را شکسته و تعریفی جدید از حقوق مادی و معنوی کارگر را در اقتصاد نوین جهان ارائه دهند. امروزه جنبش‌های کارگری بخش مهمی از مبارزات دمکراتیک هستند و طبقه کارگر با آشنایی از مبانی دموکراسی مطالبات مدرن خود را بر میز مذاکره و حتی کف خیابان‌ها بیان می‌کند.

در عین حال امروزه شاهد آنیم که جنبش کارگری آزربایجان و سایر ملل تحت ستم در ایران با درک واقعیات رنج‌آور توسعه نامتوزان در ایرانِ به شدت متمرکز می‌داند که حتی مصائب کارگران در ایران به صورت مساوی تقسیم نشده است و کارگر و زحمتکش تورک، کورد، عرب، بلوچ و لر محروم‌تر و مظلوم‌تر است. لذا همین آگاهی مبارزات کارگری را به مبارزات ملی – دمکراتیک پیوند می‌دهد تا در سایه «عدالت و سعادت ملی» کارگران نیز از حقوق مساوی برخوردار باشند. امروز نخبگان و پیشقراولان جنبش کارگری آزربایجان با کوله‌ باری از تجربه‌های تاریخی و فکری می‌دانند که متاسفانه جنبش کارگری و جنبش چپ نیز در مناطق مرکزی ایران در اندیشه‌های انحصارطلبانه و تمامیت‌خواهانه «ایرانشهری» گرفتار شده‌اند و آگاهانه و یا ناآگاهانه در مقابل تقسیم عادلانه قدرت و ثروت مقاومت می‌کنند. تاریخ معاصر جنبش کارگری سراسری نشان داده است که در سر بزنگاه‌ها جنبش کارگری ملل تحت ستم قربانی مصلحت‌های تمرکزگرایانه می‌شود.

اینکه در سال‌های گذشته شعارهای جنبش کارگری آزربایجان غالباً به «زبان مادری» بوده نشان می‌دهد در آزربایجان جنبش کارگری نیز مانند سایر جنبش‌ها از جمله جنبش زنان و جنبش دانشجویی به این خودآگاهی رسیده است که بدون رفع ستم ملی و تقسیم عادلانه قدرت و ثروت هیچ طبقه‌ای در آزربایجان و سایر نقاط ایران به سعادت نخواهد رسید، فلذا همه باید در این راستا متحد و یکپارچه باشند.

اعتصابات چند ماه اخیر کارگران آزربایجانی نشان داده است که جنبش کارگری در آزربایجان زنده و پویاست و می‌تواند یکی از وزنه‌های مبارزات دمکراتیک و آزادیخواهانه مردم آزربایجان باشد. ولی در عین حال بایکوت خبری این اعتصابات توسط رسانه‌های فارسی بار دیگر نشان داد که تمرکزگرایان حتی جنبش کارگری آزربایجان را از دریچه تنگ تمامیت‌خواهی خود می‌نگرند.

ما به‌عنوان پلاتفرم همکاری سازمان‌های سیاسی آزربایجان ضمن تبریک «اول ماه مه» روز جهانی کارگر اعلام می‌داریم، همواره بر «سعادت و رفاه ملی برای همه طبقات اجتماعی» آزربایجان تاکید و اصرار داشته، با تمام پتانسیل در کنار مبارزان جنبش کارگری آزربایجان بوده‌ایم و خواهیم بود.
از نظر ما جنبش ملی کارگری آزربایجان که برای سعادت و رفاه و کسب حقوق کارگر آزربایجانی مبارزه می‌کند، بخش جدایی‌ناپذیر از پیکره حرکت ملی آزربایجان می‌باشد و تکمیل‌کننده پروسه تاریخی حرکت ملی برای رفاه و سعادت ملی می‌باشد که در سایه تحقق حق تعیین سرنوشت متصور است.

باور داریم کارگران و نخبگان جنبش کارگری آزربایجان نقش انکارناپذیری در ساختن آزربایجانی آزاد و دمکراتیک خواهند داشت. در پایان با ادای احترام به همه شهدا و اعدام شدگان و زندانیان سیاسی جنبش کارگری آزربایجان و تمامی ملل تحت ستم بار دیگر یک ماه مه را برای همه کارگران عزیز تبریک می‌گوییم.

پلتفرم همکاری سازمان‌های سیاسی آزربایجان
آزوح – دیرنیش – گآدپ
۱ می ۲۰۲۲