آقای عثمان احمدی، در روز یکشنبه ۱۵دی ماه  ۹۲درنطق میان دستور خود در مجلس نمایندگان به اصطلاح”ایران”، خواستار تشکیل کردستان شمالی به مرکزیت مهاباد شد. دراین میان سکوت نمایندگان استان‌های آزربایجان (به استثنای واکنش هر چند ضعیف نمایندگان آزربایجان غربی) درباب این موضوع باعث تعجب ودقت نظر است. انفعال بیش از اندازه آنها درمسایل ومنافع عمومی آزربایجان(تحت حاکمیت استعماری  فارس درایران) در شرایط حساس کنونی خطرات ولطمات جبران ناپذیری برای حال و آینده آزربایجان را می‌تواند رقم زند. در دوره ریاست جمهوری خاتمی(مهرماه۱۳۷۹) نیز خواسته و ادعای مشابهی از طرف بعضی از نمایندگان کرد در مجلس مطرح شد: با عنوان، استانی  کردنشین با نام تاریخی “مکران- یا مکریان”در شمال استان کردستان فعلی بایستی ایجاد شود.در آن زمان نیزدرحالی که  نمایندگان وقت آزربایجان موضع انفعالی بخود گرفته بودند، افکار عمومی آزربایجانی ها در نشریات نیمه ترکی- نیمه فارسی داخل ایران از جمله در وارلیق و نوید آزربایجان و مجلات دانشجویی در عدم پذیرش آن بخوبی انعکاس یافت. چنانکه از نشانه‌هایش پیداست، این نیز بارآخر نخواهد بود و به روشها و طرق گوناگون این ادعای باطل ودروغین خود را از کانالهای مختلف وگوناگون مطرح خواهند کرد. چرا چنین مساِیل تفرقه انگیزی از طرف همسایگان کردمان، علیه ما ترکان آزربایجان حتی در محافل قانون گذاری حکومتی به میان کشیده می شود؟ پس از بررسی  مختصر دلایل مطرح این نظر در سخنان مجلس نماینده فوق،به تشریح جواب سئوال فوق در حد این نوشته مختصر خواهیم پرداخت.

نماینده فوق به چهارعلت به شرح زیر اشاره می‌کند:

۱- تصمیم وزارت کشور به ایجاد ۱۰- استان جدید.

۲- رای بسیار بالای کردها به آقای روحانی (ادعای حدود ۸۰%)

۳- نارضایتی کردها از وضع موجود

۴-موقعیت مناسب شهر مهاباد برای مرکز استان شدن.

درمورد اول، اینکه درصورت صحت موضوع یکی ازاین ده استان حتما از آزربایجان غربی، آنهم از جنوبش خواهد بود باید اطلاع دقیقی باشد و در صورت تایید نیز چرا نامش باید کردستان یا ترکیبی از این کلمه باشد؟ می‌دانیم اسم واقعی “مهاباد” نیز سویوق بولاق است که توسط حکومت نژادپرست پهلوی‌ها تغییر و با احمال کاری رژیم فعلی وغیره ادامه یافته، مصطلح شد. اگر هم استان جدیدی به هر علت تشکیل شد باید نامش آزربایجان و یا ترکیبی از آن باشد، مثل استانهای فعلی خراسان.

برای مورد دوم مختصر بگویم که کلا ایجاد ودوام و بقا کل حکومت جمهوری اسلامی ایران از اراده آزربایجانی‌ها است وحمایت وبه پیروزی رساندن جناب روحانی درمقابل آن هیچ است.

درمورد سوم آنها بهترهست ازتحریف اسامی شهرهای منطقه ناراضی واز بازگرداندن اسامی اصلی وتاریخی به شهرهای خود دفاع کنند.

برای مورد چهارم تاحدودی دیگر نمایندگان استان جواب داده اند .

واما درمورد پرسش بالا، درحد این نوشته باید گفت کردها درمناطق کوهستانی واقع شده‌اند وچشم طمع به اراضی جلگه‌ای و نسبتا مسطح آزربایجان دوخته‌اند که به یاری مرحمت‌های اواخر رژیم پهلوی که توانست آنها را فریب داده و آریا منشا وهم ریشه با فارس‌ها قبولاند، ترکیب جمعیتی منطقه مسطح و جلگه ای سویوق بولاق (مهاباد فعلی ) را به نفع خود تغییر دادند. کرد وکردستان مفهوم لغوی نژادی و تباری ندارد بلکه به معنای نوعی زندگی ایلی و کوچرو محدود (دامداری با یایلاق- قشلاق درمسافت‌های محدود) می‌باشد چنانکه اعراب نیز آنها را تراکمه کرد (ترکمن های کرد) نامیده‌اند(کتاب آزرخالقی ـ پروفسور فریدون آقاسی اوغلو).آنها گاهی برای رسیدن به این طمع خود دست به اتحاد با ارامنه (که درست مثل کردها درمنطقه کوهستانی واقع شده اند) زده وبا ایجاد کشتارهای وسیع نژادپرستانه سعی در خالی کردن ویا فرار بی بازگشت ترک‌های آزربایجان (به مثابه جمعیت بومی منطقه) را طراحی کرده‌اند (منابع : تاریخ ۱۸-ساله آذربایجان نوشته احمدکسروی،نامه‌های اورمیه به کوشش کاوه بیات، آزربایجان درجنگ جهانی اول یا فجایع جیلولوق نوشته توحید ملکزاده دیلمقانی وسایر). اکنون سعی دارند از طرفی به رود آراز مخصوصا ناحیه سد آراز از یک طرف و کسب قدرت در محور راه ماراغا ـ اورموـ ترکیه که در حال احداث راه آهن نیز هست، تسلط یافته اعمال قدرت نمایند. آنها در مبادلات منطقه‌ای تاحدودی توانسته‌اند رای قدرتهای مسلط اروپایی وروسیه را که از لحاظ تاریخی به خاطر برخوردهای استعماری با دول ترک صفوی- قاجاری، عثمانی، تیموری-بابری(نوادگان امیر تیمور) درهندوستان وترکستان مرکزی(آسیای مرکزی) هنوز هم نوعی روحیه ضد ترکی را دارند، جلب نمایند. بهترین نشانه‌های آن را در تسلط بر منطقه نفت خیز ترکمن های عراق و اعلام شهرهای ترکمن نشین موصل وکرکوک به عنوان مراکز اصلی و پایتخت کردهای عراق را درسالهای اخیر  شاهدیم. متاسفانه انبوه جمعیت ترک‌های آزربایجان(مخصوصا آزربایجان جنوبی} هنوز به روحیه ملی گرایی نرسیده ودر توهمات قدرت های (دول) مذهبی وامپراتوری گذشته خود غوطه ورند.

برابر منابع غیر رسمی احتمال وابستگی”عثمان احمدی” به گروه تروریستی پژاک زیاد می‌باشد. یادمان نرود که در آزربایجان شمالی گروههای مسلح وتروریستی ارمنی چه فجایعی سر هم تبارانمان آورده ومی ‌آورند وهر روز قسمتی از خاک وطن‌مان را جدا وضمیمه حاکمیت خود می‌کنند.در حال حاضر جمهوری اسلامی خود را آماده می‌کند تا در صورت بالاگرفتن تمایلات ملی و استقلال خواهی آزربایجان جنوبی همانند ارامنه درشمال، کردها رابجان ما بیادازد وناسیونالیزم احساسی ـ افراطی ومیلیتاریستی واز هم اکنون مسلح کرد، قابلیت چنین جنایاتی احتمالی را باهمیاری وهمکاری ایران و روسیه در حال کسب می‌باشد. البته یادمان نرود که دشمن اصلی ما استعمار فارس می‌باشد و نه کس دیگر.

شاید تضادی که جمهوری اسلامی از لحاظ مذهبی با کردها دارد به نظر خیلی‌ها مانع همکاری بین آنها شود، اما فراموش نکنیم که تضاد ایران – روسیه و ایران ـ ارمنستان درمورد مذهب به مراتب  شدیدتر از کردهای مسلمان سنی می‌باشد. کما اینکه روسیه و ارمنستان از لحاظ دوره‌های  تاریخی  نیز برای فارس‌ها  اکثرا  دشمن بوده اند. رژیم ایران به لحاظ ماهیتی وهویتی علیرغم ظاهر مذهبیش مطلقا فارس گرا می‌باشد و مذهب جز پوششی فریبکارانه(مخصوصا برای ما آزربایجانی‌ها به خاطر رواج شیعه گرایی) نیست ونخواهد بود.

۱۹ دی ماه ۹۲

آزربایجان جنوبی