۱۲ اردیبهشت به واسطه کشته شدن مرتضی مطهری یکی از تئوریسین‌های جمهوری اسلامی در این روز، در تقویم جمهوری اسلامی به نام روز معلم نام‌گذاری شده است. روح‌الله خمینی علاقه‌ی زیادی به وی داشت تا آنجا که بعد از مرگش گفت: «فرزند عزیزی را که پاره‌ی تنم و حاصل عمرم بود، از دست دادم». از سال ۵۸ به بعد این روز به‌عنوان روز معلم در جمهوری اسلامی گرامی داشته شد.

البته تقدیر از مقام معلم و گرامیداشت زحمات معلمان امری غیرقابل کتمان است اما معلمی که به‌جای درس انسانیت، برابری، برادری و عدالت، به شاگردان خود قساوت، سنگ دلی، بی‌رحمی، کشتن، زن‌ستیزی و… را یاد می‌دهد نه معلم است و نه انسان.

مرتضی مطهری ازجمله کسانی بود که با هدایت خمینی برخورد با مخالفان حکومت در قالب محاربه با اسلام را تئوریزه کرده و با این استدلال هزاران نفر از مخالفان خمینی را به کام مرگ فرستاد. افرادی که در مکتب وی پرورش‌یافته بودند نیز طی چهار دهه اخیر هزاران فرد بی‌گناه را با اتهامات واهی راهی زندان‌ها کردند و مردم جغرافیای ایران را با تئوری‌های اسلامی‌شان که نشات گرفته از افکار مطهری است به خاک سیاه نشانده‌اند.

بی‌شک گرامی داشتن چنین فردی در مقام یک معلم توهین به شغل شریف معلمی و شعور جامعه است. جدای از این مشاهده می‌کنیم برخی افراد در داخل حرکت ملی نیز تحت تأثیر پروپاگاندای جمهوری اسلامی، با قرار دادن تصویر صمد بهرنگی در صفحات مجازی، روز معلم جمهوری اسلامی را تبریک می‌گویند.

صمد بهرنگی معلمی بود که تا لحظه آخر عمرش تلاش کرد در مقابل ظلم، استبداد، جهل، فقر، تبعیض و نژادپرستی به ایستد و به شاگردانش نیز بیاموزد تا هرگز در مقابل ظلم و استبداد کوتاه نیایند.

اگر مرور کوتاهی بر آثار صمد بهرنگی و مرتضی مطهری داشته باشیم متوجه خواهیم شد که در کنار هم قرار دادن این دو فرد، خطایی تاریخی و پارادوکسی مبارزاتی است.

برگرفته شده از کانال تلگرام آراز نیوز