در ماه های اخیر شاهد تکرار ضربات میت (سازمان اطلاعات ترکیه) علیه ایران هستیم که به ترتیب عبارتند از: دستگیری «ناجی شریفی زیندشتی» و انتشار برخی اسناد در ارتباط با بازگرداندن حبیب اسیود توسط شبکه «زیندشتی». همچنین دادن اطلاعات مربوط به فعالیت های زیندشتی و شبکه او در ترکیه و کردستان ایران

انتشار اسناد و اطلاعات مربوط به ترور مسعود مولوی (ادمین کانال جعبه سیاه) در استانبول

دستگیری ناصرزاده در هنگام خروج از استانبول. ترکیه مدعی است او یکی از اعضا کنسولگری ایران است. اما ایران این وابستگی کنسولی را رد می کند.

ادعای خبرنگار شبکه دولتی ترکیه TRT که می گوید: ما به اطلاعاتی از منابع دست یافته ایم که نشان می دهد وزیرارتباطات ایران محمدجواد آذری جهرمی مدیرکل پیشین وزارت اطلاعات به فاصله کمی قبل از ترور مسعود مولوی وی را مستقیما تهدید کرده است.

درز دادن اطلاعات مربوط به ترور سعید کریمیان بنیانگذار شبکه تلویزیونی جم تی وی که در سال ۹۶ در استانبول ترور شد.

و بالاخره کشف و زیر ضربه رفتن یک کانال انتقال مالی از ترکیه به فلسطین که به حماس کمک مالی می کرد. گفته شده است که این شرکت ترک، توسط اسرائیل ردیابی و شناسایی شده و برخی از اموال و کالاهای این شرکت توقیف شده است. این مساله تاکنون مستقیما به ایران مرتبط نشده است. اما از جنس انتشار خبر و پرداختن به آن (که این شرکت و کمک هایش را به حماس مرتبط با ترکیه ندانستند) این برداشت ایجاد می شود که در آینده باید منتظر اطلاعات جدیدی از این پرونده و مرتبط کردنش با ایران بود.

تاجایی که می دانیم سازمان اطلاعات ترکیه (میت) ارتباط بسیار خوبی با ایران داشت. اما حالا سئوال اصلی این است: ترکیه با کدام چشم انداز دست به چنین اقداماتی زده است؟ آیا اختلاف اصلی بر سر سوریه پیش آمده است؟ در صورتی که ترکیه بتواند مواضع را در سوریه با مسکو هماهنگ تر کند می تواند به منافع ایران در سوریه ضربه بزرگی وارد کند. مهمتر اینکه این اتفاق مورد پسند اسرائیل نیز خواهد بود. برای اسرائیل حضور ترکیه و روسیه در سوریه مطلوب تر از حضور ایران در سوریه و در کنار مرزهایش است.

تغییر رفتار سازمان اطلاعاتی ترکیه از این لحاظ می تواند مهم تلقی شود که نشانه مهمی خواهد بود از یک پروژه که اصل آن در ماه های آینده رونمایی خواهد شد.

داوود حشمتی