محسن صفایی‌فراهانی، نماینده دور ششم مجلس و معاون پیشین وزیر اقتصاد ایران در گفت‌وگو با روزنامه «شرق» اظهار داشت: ترکیه‌ای که تولید ناخالص ملی‌اش تا سال ۱۹۸۰ نصف تولید ناخالص ملی ایران بوده الان بیش از ۲٫۵ برابر کشور ماست.

وی افزود: ترکیه، کشور همسایه و هم‌جمعیت ما و مسلمان است. چطور شده که تولید ناخالص ملی ۱۹۸۰ این کشور یعنی دو سال بعد از انقلاب نصف ایران بوده و الان به اینجا رسیده است؟ در اصل باید بگوییم ترکیه ۴۰۰ درصد نسبت به ایران جلو رفته است.

صفایی‌فراهانی که قبلا معاون و قائم‌مقام وزارت صنایع سنگین ایران نیز بوده است در ادامه تصریح کرد: در سال گذشته بزرگ‌ترین خریدار خانه در ترکیه بین خارجی‌ها، ایرانی‌ها بودند! کشوری که می‌خواست در اقتصاد در ۱۴۰۴ از ترکیه جلوتر باشد، امروز کجا قرار دارد؟

وی همچنین گفت: قرار بوده در ۱۴۰۴ ایران اقتصاد اول منطقه باشد! الان کجاست؟ طبق پیش‌بینی‌ها در سال ۲۰۳۰ روسیه اقتصاد دهم دنیا، عربستان اقتصاد هجدهم دنیا و ترکیه اقتصاد بیستم دنیا می‌شود. ایران قرار بود اقتصاد اول منطقه باشد. آیا سیاست‌های اتخاذ‌شده، کشور را در همین مسیر قرار داده است؟

صفایی‌فراهانی، سیاست خارجی و منطقه‌ای ایران را نیز مورد انتقاد قرار داد و افزود: اغلب مسئولان ما نسبت به آنچه در دنیا می‌گذرد، بیگانه هستند. اکثر تصمیم‌گیران کشور با آنچه در منطقه می‌گذرد، غریبه هستند و نمی‌دانند در کشورهای منطقه چه می‌گذرد.

وی با بیان اینکه ایرانی ها رکورددار خرید مسکن در ترکیه هستند گفت: «در سال گذشته بزرگ ترین خریدار خانه در ترکیه بین خارجی ها، ایرانی ها بودند! آیا ترکیه قبله آمال مردم ما شده است؟»

وی ادامه داد: «وقتی تداوم سیاست‌ها برای حضور در منطقه، نه به روش حضور فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی که موثرترین روش نفوذ در دیگر کشورهاست که به روش تقابل انتخاب شد، مسلم است این روش تهدیدهای غرب و عوامل منطقه‌ای آنها را به دنبال دارد و شرایط موجود پیش می‌آید. حکومت ایران دفاع از کشورهای مسلمان مد‌نظر را وظیفه خود می‌داند. در اصل ایران به‌نوعی در درگیری‌های منطقه‌ای به صورت مستقیم و غیرمستقیم حضور دارد و جنگ‌های نیابتی در منطقه بار خودش را برای ایران داشته و دارد.»

صفایی‌فراهانی در این مصاحبه همچنین اظهار داشت: «در دنیای امروز در بازاری که متوسط تورم کشورها زیر دو درصد است، ایران با تورم بالای ۴۰ درصد چطور می‌خواهد با آنها رقابت کند؟ باید از خود بپرسیم با این شرایط چطور قرار است در دنیای امروز حضور جدی داشته و همپای بقیه کشورهای در‌حال‌توسعه مثل برزیل و ترکیه جلو برویم؟ ما دو مشکل اساسی داریم. اول تخصص در حکمرانی است که در دنیای امروز از پیچیده‌ترین تخصص‌هاست. کسانی را نیاز داریم که ساختار قدرت جهانی را به‌درستی بشناسند و سیاست‌های اداره کشور را بر‌اساس آن شناخت تنظیم کنند و دوم انتخاب سیاست توسعه است که در جهت تعامل با دنیا نیست که باید به پیامدهایش فکر می‌کردند.»