بیش از 54 روستا
روستاهای زنجان محروم از راههای ارتباطی خاکی و آسفالت
بسیاری از روستاهای استان زنجان حتی در بخش مرکزی شهرستان زنجان فاقد راه ارتباطی خاکی یا آسفالت شده است.
بسیاری از روستاهای استان زنجان حتی در بخش مرکزی شهرستان زنجان همچون ابراهیم آباد و قلیکندی به همراه ۲۲ روستای دیگر فاقد راه ارتباطی خاکی یا آسفالت شده است. این شرایط در بخش زنجانرود با بیش از ۲۰ روستا، بخش قاراپشتلی، شهرستان طارم و ماهنشان و تقریبا در تمام شهرستانهای استان کاملا مشهود است.
بنا بر اذعان روستاییانی همچون که ردی، باغچا، سعیدکندی، ویزمک، چارطاق و گاوگل در ماهنشان و یا روستاهایی همچون چومالو، اوراچی، جزیمق، قاراحصارلی در قارا پشتلی زنجان سالهاست چشمانتظار زیرسازی مناسب راهها و آسفالتریزی مسیرها هستند چراکه با شروع بارندگیهاعملا عبور و مرور میسر نمیشود. حتی با پای پیاده نیز نمیتوان در این راههای ارتباطی رفتوآمد کرد و گلولای مسیر بیشتر حکم باتلاق را ایفا میکند تا راه دسترسی.
برخی از روستاها همچون آلمالی در بخش زنجانرود حتی همان مسیر خاکی دسترسی به روستا را ندارد و روستائیان مجبورند روزانه از مسیری که آبهای روان فصلی جاری جریان دارند تحت هر شرایطی در تردد باشند.
مسائل مذکور تنها جزئی از مشکلات روستاییان محروم از بسیاری از امکانات دولتی است. این امر سبب ترک اجباری روستاها و افزایش حاشیه نشینی در نقاط شهری می شود. از همین رو در طول سالیان اخیر بسیاری از روستاهای استان تغریبا خالی از سکنه شده اند و یا در این راه حرکت می کنند.
کاوه حقیقی، بخشدار مرکزی زنجان در گفتوگو با خبرگزاری تسنیم با اشاره به اینکه در این بخش راه دسترسی ۹۲ روستا آسفالت شده، با این حال هنوز مسیر ۲۴ روستا نیاز به بهسازی و آسفالتریزی دارد، گفت: طول راههای روستایی بخش مرکزی زنجان ۴۷۸ کیلومتر است که ۳۲۸ کیلومتر از طول این مسیرها آسفالتریزی شده و ۱۵۰ کیلومتر نیازمند آسفالتریزی است.
از سویی دیگر حسین ولیبیگلوئی، بخشدار زنجانرود نیز با اشاره به اینکه آخرین بار در سال ۹۷ آسفالتریزی مسیرهای روستایی در بخش زنجانرود انجام شده است، اظهار کرد: راه بیش از ۲۰ روستا در بخش زنجان هنوز خاکی بوده و آسفالت نشده است، اما نکته تاسفبار این است که روستایی همچون آلمالی حتی از داشتن همان مسیر دسترسی خاکی نیز بیبهره بوده و از مسیر سیلاب رفتوآمد میکنند اما در فصل بارندگیها حتی این مسیر نیز غیر قابل تردد برای ساکنان این روستا میشود و راه حلی جز محبوس شدن در روستا نمیماند.
بهمن دویران، رئیس اداره راهداری و حملونقل جادهای شهرستان ماهنشان هم در خصوص نامناسب بودن وضعیت راههای روستایی این شهرستان گفت: در شهرستان ماهنشان حدود ۹۰۰ کیلومتر راه مواصلاتی وجود دارد و بیش از ۵۰ درصد مسیرهای روستایی این شهرستان نیاز به آسفالتریزی و بهسازی دارند و این در حالی است که در اواخر سال ۹۷ آسفالتریزی حدود ۷۵ کیلومتر از راههای روستایی که شامل ده روستا بود به پیمانکار واگذار شده است.
وی با بیان اینکه این پروژه در سه فاز قرار بر اجرا داشته است عنوان کرد: یکی از مهمترین اولویتهای این پروژه مسیر ۲۲ کیلومتری پری به علم کندی است که در سال گذشته حدود ۱۲ کیلومتر از این مسیر آسفالتریزی شده است و ۱۰ کیلومتر بعدی نیز در انتظار آسفالت است اما با توجه به شرایط آب و هوایی موجود و کوهستانی بودن منطقه عملا آسفالتریزی دیگر امکان پذیر نیست.
رسول آدمی، رئیس اداره نظارت ساخت راههای فرعی و روستایی اداره کل راهداری و حملونقل جادهای استان زنجان در گفتوگو با تسنیم با بیان اینکه اعتبار مصوبی که امسال برای ساخت راههای روستایی در استان در نظر گرفته شده، قریب به ۱۹ میلیارد تومان بود اظهار داشت: تا حال حاضر تنها در حدود ۶ میلیارد تومان از مبلغ مذکور تخصیص یافته است و انتظار میرود مابقی مبلغ نیز تا آخر سال مالی تخصیص یابد.
وی افزود: سهمیه قیر استان نیز در طول هفتههای گذشته برای پروژههایی که آماده آسفالتریزی بوده مشخص شده تا سازمان راهداری قیر مورد نیاز را تحویل گیرد، با این حال تلاش میشود تا جایی که امکان دارد برای آسفالتریزی مسیرهای روستایی بالای ۲۰ خانوار برنامهریزی شود.
رئیس اداره نظارت ساخت راههای فرعی و روستایی ادارهکل راهداری و حمل و نقل جادهای استان زنجان با اشاره به اینکه برنامه ششم دولت برای راههای روستایی بالای ۲۰ خانوار است، گفت: هنوز ۴۰۰ کیلومتر از مسیر روستاهای بالای ۲۰ خانوار استان آسفالتریزی نشده است، اما اگر اعتبار لازم تامین شود برنامهریزی برای آسفالت و روسازی این مسیرها جزو اولویتهای راهداری استان خواهد بود.
وی در خصوص آسفالتریزی راههای روستایی مذکور نبود اعتبار را به عنوان مانعی در مسیر اجرایی شدن این امر ذکر کرده است.
لازم به یادآوری است که تنها مشکل روستاهای استان زنجان نبود مسیر ارتباطی نیست بلکه نبود آب آشامیدنی، عدم بهرهمندی از تلفن ثابت، عدم آنتندهی گوشی همراه، دسترسی نداشتن به اینترنت پر سرعت، نبود سیستم گازرسانی جامعه کثیری از روستاییان این استان را سالها است که درگیر خود کرده است.