عبور تراختور از کوچه میهمان نوازان/أمير توپچى
هواداران تراختور عادت دارند به هر شهری که بروند توهین بشنوند و شعارهای قومیتی را به جان بخرند. آن‌ها عادت دارند که همیشه به چشم بدبینی دیده شوند و با بدترین مجازات ها محاکمه شوند.
هیچ کس نفهمید هوادار تراختور آزربايجان چه کشید تا سیاه نمایی‌های رسانه‌ای را کنار بزند و چهره واقعی خود را به فوتبال ایران معرفی کند.
در روزهایی که فوتبال در ايران با شعارهای رکیک پیش می‌رفت فوتبال ما با پدیده‌ای جدید آشنا شد. پدیده‌ای که تشویق‌های اروپایی را به همراه داشت و شعارهای شنیدنی جای توهین‌های رکیک را گرفت. هوادار تراختور آزربايجان پرده‌ها را کنار زد و با ظهور خود رنگ و بویی نو به فوتبال ما بخشید.
هوادار تراختور رسم میهمان‌نوازی را به جا آورد. از دیار زاینده‌رود تا دیار میرزا کوچک خان جنگلی دیدند که این هوادار در یادگار امام تبریز چگونه نمایندگان آن‌ها را تشویق کرد و رسم میهمان‌نوازی را به جای آورد.
حتی بازیکنان تیم های آسیایی با دیدن عظمت این هوادار سر تعظیم فروآوردند و از لحظه‌های شیرین بودن کنار این هوادار فیلم‌برداری کردند تا صحنه‌هایی را به یادگار با خود به همراه ببرند.
اما در میان تعجب تراکتور در هر شهری که حضور یافت بدون مقدمه مورد عنایت هوادارانش قرار گرفت. همین هواداری که در تبریز رسم میهمان‌نوازی را به جا آورده بود در تهران سرش شکست و چیزی نگفت؛ در رشت چاقو خورد و دم نزد؛ در آبادان بنرهای زشت و زننده دید و ساکت ماند؛ در بوشهر با شعارهای رکیک پذیرایی شد ساکت ماند؛ ولی کسی از درد سینه او باخبر نشد.
گفتیم لااقل ما رسانه ای‌ها اعتراض کنیم مگر ما خودمان را از آن‌ها نمی‌دانیم؟ پس چرا ما هم سکوت کرده‌ایم؟ تا خواستیم قلم بر دست بگیریم و بنویسیم گفتند ساکت!
نمی‌دانم چرا سرخ‌های فوتبال دیار ما این قدر مظلوم ماندند. نمی‌دانم چرا کسی به دادشان نرسید. هنوز برایم سؤال است که چرا فقط تراکتور؟؟؟
آن روزها کسی نپرسید این هوادار مگر چه گناهی داشته که این‌گونه باید تاوان دهد؟! مگر در دیار ستارخان و باقرخان به کدام قوم توهین کرده بود که باید پاسخ می‌شنید؟! مگر در دیار شهید باکری‌ها و تجلایی ها با چاقو از میهمان پذیرایی شده بود؟! مگر در دیار شهریار و پروین اعتصامی رسم میهمان‌نوازی این‌گونه بود؟!
برایم هنوز هم سؤال است. هر چه گشتم پاسخی نیافتم. اما بس است! هرچه از نامهربانی‌ها بگوییم دردی را دوا نیست…
بگذار زشتی‌ها را کنار بگذاریم و از زیبایی‌ها سخن‌گوییم. آری امروز شاهد زیبایی‌های فوتبال بودیم. در دیار فوتبال خیز خوزستان تراکتور میهمان نفت مسجدسلیمان بود. امروز شور و حال سکوهای ورزشگاه شهید محمدی هواداران تراکتور را یاد روزهای حضور در دسته یک انداخت.
همه یکدل و یک صدا تیم خود را تشویق می‌کردند و نام بازیکنان تیم میهمان هم به نیکی آورده می‌شد. هوادار تراکتور که در ورزشگاه حاضر شده بود نه شعار قومیتی شنید و نه توهینی. خوزستان؛ دیار بیرق‌های سیاه عاشوراییان میزبان شایسته‌ای از نماینده آذربایجان بود.
هواداران نفت مسجدسلیمان می‌دانستند که شکست مقابل تیم پرقدرت تراکتور پایان کار نیست. این هواداران پس از پایان بازی و حذف تیمشان از جام حذفی فرهنگ جدیدی به فوتبال کشور معرفی کردند.
ای کاش هواداران فوتبال در بوشهر، آبادان، رشت و… این صحنه‌ها را می‌دیدند و یاد می‌گرفتند که رسم میهمان‌نوازی چیست.
یاشاسین آزربايجان
یاشاسین مسجدسلیمان
