استاد جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی تهران حمایت رسانه ها و فعالان ایرانی از اشغالگری ارمنستان را ناشی از قبیله گرایی ایرانیان دانست.

از شروع تعرضات ارمنستان به آزربایجان تا کنون که ارتش آزربایجان در حال آزادسازی اراضی اشغال شده خود است، بسیاری از رسانه‌ها و فعالان تمرکز گرای ایرانی همانند سی سال گذشته رویکرد جانبدارانه خود در قبال تجاوز ارمنستان به خاک آزربایجان را تکرار کرده اند.

رویکرد مذکور این دسته از ایرانی‌ها چنان با حقوق و قوانین بین‌المللی تضاد دارد که دکتر یدالله کریمی‌پور، استاد جغرافیای سیاسی در دانشگاه خوارزمی تهران در واکنش به آنها مطلبی زیر را در کانال تلگرام خود منتشر کرد:

”از هنگام اشغال برنامه‌ریزی‌شده قراباغ توسط ارمنستان تاکنون، چهار قطعنامه از سوی شورای امنیت ملل متحد در این ارتباط صادر شده است: الف- قطعنامه ۸۲۳، به تاریخ ۳۰ آوریل ۱۹۹۳٫ ب- قطعنامه ۸۵۴، به تاریخ ۲۹ ژوئیه ۱۹۹۳ پ-قطعنامه ۸۷۹، به تاریخ ۱۴ اکتبر ۱۹۹۳ ت- قطعنامه ۸۸۴، به تاریخ ۱۲ نوامبر ۱۹۹۳٫ در هر۴ قطعنامه، برای نخستین بار، هر ۱۵ عضو دائم و دوره‌ای شورای امنیت، بی‌استثنا شرکت کرده و همگی طی اجماعی کامل به حقانیت جمهوری آذربایجان بر سر مناقشه قراباغ رای داده‌اند.”

وی همچنین گفته است: ”یکی دیگر از شوربختی‌های ایرانیان آن است که در بند قبیله‌ای گرفتارند که نه تاریخ را لمس و وجدان کرده‌اند و نه جغرافیا را. چنانچه حسن روحانی، جایگاه خویش به‌عنوان رئیس‌جمهور همه ایران و همه ایرانیان را وجدان می‌کرد، دستکم برای هم‌احساسی با مردم آذربایجان که ۵۱۹ سال پیش بنیانگذار ایران جدید (صفوی) بودند، روضه‌ای بر “شهید قراباغ” می‌خواند. ایران موظف است بر پایه اصل حقانیت و نیز در جهت همراهی با احساسات شهروندان ترک آذری و نیز بر پایه مبانی تاریخی، از حقانیت حاکمیت باکو بر قراباغ دفاع نماید.”

دکتر محمدرضا یوسفی، استاد ادبیات در دانشگاه تبریز نیز در نقد این رویکرد در توئیتر خود نوشته است: ”‏بیست درصد یک کشور را اشغال کرده‌اند و ۳۰ سال وقعی به قطعنامه‌های بین‌المللی ننهاده‌اند و حال که آذربایجان در پی بازپس‌گیری است، مدیای ارمنی و فارسی مظلوم‌نمایی می‌کنند.”

لازم به یاد آوری است که شورای امنیت سازمان ملل متحد در دفاع از  کشور جمهوری آزبایجان چهار قطعنامه شفاف و قاطع صادر کرده است.