روز ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ / ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۸ استاد محمدحسین بهجت تبریزی ملقب به شهریار چشم از جهان فروبست اما اشعار تورکی و فارسی او وی را جاودانه کرد.

اگرچه شهریار نخستین شعر خویش را در چهارسالگی به زبان تورکی سرود. اما در دوران جوانی و اوایل سال‌های سرایش شعرهایش که در تهران زندگی می کرد به فارسی شعر می گفت و در مواردی به تبعیت از جو غالب آن زمان از زبان فارسی و نژاد آریایی و امثالهم تمجید می کرد.

وقتی مادرش به وی گفته بود: «پسرم می گویند تو شاعر بزرگی هستی، ولی من از شعرهای تو چیزی متوجه نمی شوم. برای من نیز شعری بگو تا من هم متوجه بشوم»، شهریار منقلب شده و اولین شهر تورکی خود «حیدر بابایا سلام» را به زبان عامیانه روستای محل تولدش می سراید.

البته در روی آوردن شهریار به شعر تورکی و زبان مادری اش بولود قاراچؤرلو ملقب به سهند شاعر ملی گرای تورک نیز تاثیر فراوانی داشت.

سهند در نامه ای به شهریار به بازگویی ظلمی که حکومت پهلوی در حق زبان و ادبیات تورکی روا داشته می پردازد و با تشر به شهریار می نویسد:

اؤزگه چیراغینا یاغ اولماق بس دیر    دوغما ائللریمیز قارانلیقدادیر

مفهوم این بیت چنین است: در خدمت بیگانه بودن کافی است ملت خودمان را دریابیم.

منظومه تورکی «حیدر بابایا سلام» به یکباره باعث شهرت وی در آزربایجان و سایر مناطق و ممالک تورک می شود و به همین دلیل استاد شهریار مورد غضب نژادپرستان و شونیستهای فارس قرار می گیرد و در تهران مورد بی مهری و طرد قرار می گیرد.

بعد از آن شهریار به تبریز آمده و در جواب نژادپرستان دو شعر معروف «الا تهرانیا انصاف می کن خر تویی یا من!؟» و «تهرانین غیرتی یوخ شهریاری ساخلاماغا» را می سراید.

بعد از این مرحله شهریار به سرودن شعر تورکی ادامه می دهد و شروع به مشاعره با شاعران تورکی سرای معروف هم عصر خود در دو سوی آزربایجان و تورکیه می کند. بعد از این مرحله زبان شعر شهریار از لهجه عامیانه روستایش «خشگناب» به ترکی آزربایجانی ادبی می گراید و به زبان معیار ترکی آزربایجانی شاه اثرها خلق می کند.

شهریار سمبل مظلومیت و ستم کشیده گی زبان و مدنیت آزربایجان است.

در سالگرد وفاتش وی را به عزت و احترام یاد می کنیم.