کاوه آهنگری از فعالین سیاسی کرد نزدیک به حزب دمکرات کردستان ایران، هفته گذشته با انتشار ویدئویی مسائل غرب آزربایجان و به‌ اصطلاح اختلافات کرد و ترک در این منطقه را مورد بررسی قرار داده و سعی کرد با ادبیات و ژست دمکرات مآبانه و بازی با کلمات کلیشه‌ای تزهایی را برای آینده غرب آزربایجان ارائه دهد.

آقای آهنگری که در این ویدئو تلاش دارد از جایگاهی برتر و به‌عنوان فردی دمکرات سخن بگوئید، مسائلی را مطرح می‌کند که دقیقاً سیاست‌های هدف‌دار و چندین ساله گروه‌های مسلح کرد در مورد تمامیت ارضی آزربایجان است و وی سعی می‌کند برخلاف شیوه خونین سال ۱۳۵۸ این بار با رنگ و لعاب دموکراتیک روی میز قرار دهد.

البته تئوری‌های مطرح‌شده از طرف حزب دمکرات کردستان و کومله که از زبان کاوه آهنگری بیان می‌شود با تئوری‌های گروه تروریستی پ.ک.ک و پژاک که در قالب «کنفدرالیسم و کانتون سازی قومی» و «ارتش دمکراتیک ایران» در غرب آزربایجان مطرح می‌شود تفاوت چندانی ندارد و درنهایت فلش‌های میز اتاق جنگ گروه‌های کرد همه بدون استثنا به سمت تمامیت ارضی آزربایجان است.

نکته‌های بسیار حساس و حیاتی در این ویدئو به چشم می‌خورد که تبیین‌کننده خط‌ مشی تهدیدآمیز و مسلحانه گروه‌های سیاسی کرد است.

آقای آهنگری سعی دارد با رندی یک بازیگر سیاسی و بازی کهنه روسی احزاب چپ سوسیالیستی از کنار آن گذشته و به مخاطب چنین القاء کند که گویا موضوع غرب آزربایجان منتفی شده و صرفاً در مرحله تقسیم اراضی و تقسیم قدرت سیاسی باقی‌مانده که با گفتگو می‌توان آن را نیز حل کرد و ملت تورک و کرد با آرامش خیال زندگی خود را ادامه دهند.

قبل هر چیز لازم است به جناب آهنگری و رهبران گروه‌های سیاسی کرد در شمال عراق و اروپا بگوییم که لفظ و ذات مسئله «مذاکره» برای تقسیم اراضی غرب آزربایجان اصلاً قابل‌بحث نیست که وی و یا هرکسی دیگر در اردوگاه گروه‌های سیاسی کرد از هم‌اکنون برای خود زمزمه و القاء فکری می‌کنند. مسئله حقوق شهروندی و تابعیتی اقلیت و عشایر کرد ساکن در غرب آزربایجان در فردای آزربایجان آزاد به‌صورت کاملاً دمکراتیک در منشور اکثر سازمان‌های سیاسی آزربایجان با شفافیت و صراحت کلام بیان‌شده است؛ اما ظاهراً ایشان و سایر فعالین کرد تلاش دارند این مسئله را با پیش کشیدن توافق‌نامه مرحوم پیشه‌وری و قاضی محمد به گفتمان غالب تبدیل و در اذهان مشروعیت بخشند.

در رسانه‌های مختلف شاهد آن هستیم که گروه‌های سیاسی و فعالین کرد با ژست دمکراتیک، جنبش ملی آزربایجان را همواره با کلمات، پان‌ترکیسم، راست‌گرایی افراطی، پیروی از سیاست‌های آنکارا و… خطاب می‌کنند. جا دارد به آقای آهنگری و سایر رهبران گروه‌های سیاسی کرد بگوییم که عنایت بفرمایند تاریخچه و تعداد قربانیان تروریسم را که سازمان‌های مسلح کرد به بهانه مبارزه مسلحانه علیه جمهوری اسلامی انجام داده‌اند را دوباره مطالعه کنند. اتفاقاً این گروه‌های سیاسی کرد هستند که در منجلاب نژادپرستی فرورفته و با بنیان‌های فرسوده سوسیالیستی رقص‌کنان در آغوش کاپیتالیسم شسته و به ابزار سازمان‌های اطلاعاتی آلمان، فرانسه و … در منطقه تبدیل‌شده‌اند.

جناب کاوه آهنگری خانه شما و سایر رهبران گروه‌های سیاسی کرد از بابت افراطی‌گری و خشونت از شیشه بناشده، شما نمی‌توانید جنبش ملی آزربایجان که از مدل‌های دمکراتیک و حق‌طلبانه منطقه است را به افراطی‌گری، نژادپرستی و… متهم کنید. رهبران پ.ک.ک و پژاک که همواره تئوری کنفدرالیسم قومی را مطرح و نسخه کانتون سازی قومی را برای غرب آزربایجان می‌پیچند و با مدل سوریه می‌خواهند ارتش دمکراتیک ایران را با مرکزیت کردها تشکیل دهند باید بدانند کدام عقل سلیم می‌تواند جنایت و تصفیه‌های نژادی آنان در سوریه علیه عرب‌ها، ترکمن‌ها و حتی قبایل کرد منتقد این گروه‌های تروریستی را نادیده بگیرد؟ عملکرد این گروه‌های تروریستی در سوریه و جنایاتی که انجام داده‌اند را چگونه تفسیر می‌کنید؟

شما که هنوز به پرونده کشتار حزب دمکرات کردستان در سال ۱۳۵۸ در شهر سولدوز پاسخ نداده‌اید چگونه می‌توانید از دمکراسی و همزیستی ملل صحبت می‌کنید؟ درحالی‌که در دنیا مجسمه جنایتکاران نژادپرست را پائین می‌کشند، شما از نصب مجسمه «اسماعیل سیمیتقو» که خون هزاران تورک آزربایجانی را ریخته در اورمیه سخن می‌گویید؟!

از شما سؤال دارم کدام حزب، سازمان و گروه سیاسی کرد به‌مانند احزاب جنبش ملی آزربایجان از حقوق شهروندی و تابعیتی تورک‌های سونقور، قروه و… سخن گفته است؟ شما هنوز جسارت بیان حقوق تورک‌های ساکن در استان کردستان را ندارید.

ملت تورک آزربایجان و سازمان‌های سیاسی آن با مؤلفه‌های دموکراسی و سازمان‌دهی مبارزات مدرن مردمی بیشتر و بهتر از هرکسی آشنایی دارند و خواستار حسن هم‌جواری و اتحاد ملل تحت ستم ملی در ایران هستند، اما یقین بدانید در دفاع از تمامیت ارضی خود کوچک‌ترین تعللی به خود راه نمی‌دهند و اگر سازمان‌ها سیاسی کرد به چند کلاشینکف اجاره‌ای و کمپ‌های خود در شمال عراق و خط‌مشی ارعاب و ترور می‌نازند، عنایت کنند تاریخ حوادث منطقه را بهتر مطالعه کنند.

بگذارید راحت به شما بگوییم که اصلی‌ترین دشمن حقوق ملت کرد و بر هم زدن حسن هم‌جواری و هم‌زیستی شما رهبران سازمان‌های سیاسی کرد هستند که نجوای مردان پستوها و تاریکخانه‌های بروکسل را در منطقه اجرا می‌کنند، زیرا ملت تورک آزربایجان هیچ زمان مشکلی با اقلیت و عشایر کرد ساکن در غرب آزربایجان نداشته و زندگی عادی خود را پیش برده‌اند.

در پایان لازم می‌دانم سخنی نیز با برخی نخبگان آزربایجانی ساکن اروپا داشته باشم که بنا به علایق ایدئولوژیکی و برخی بده بستان‌های سیاسی پروژه کنفدرالیسم قومی مطرح‌شده از سوی پ.ک.ک را پیش می‌برند و با حزب دمکرات کردستان نرد عشق می‌بازند، اگر برحسب مصالح و منافع جنبش ملی لب به سخن نمی‌گشاییم، دلیلی بر لال و کر بودن ما نیست.

اگر شما در فرانسه با قاسملو و شرفکندی گذشته‌ای داشتید و با اندیشه‌های دهه ۵۰-۶۰ حزب توده، اقلیت و اکثریت فدائی خلق به نام آزربایجان صحبت می‌کنید، بدانید معادلات میدانی در خیابان‌های تبریز، اورمیه، اردبیل و… مجال این تخیلات را به شما نخواهد داد و جوان تورک آزربایجانی فعال در جنبش ملی می‌داند چگونه از تمامیت ارضی آزربایجان دفاع کنند.

برگرفته شده از صفحه اینستاگرام فعال ملی اسماعیل جوادی

آنکارا – ۲۴/۵/۹۹