به دنبال انتشار اخبار مربوط به وقوع انفجار در تاسیسات هسته ای نطنز، نگرانی ها از انتشار مواد رادیو اکتیو در منطقه بالا گرفته است. افکار عمومی نگران از تکرار فاجعه ای هسته است که می تواند جان هزاران نفر و چندین نسل را به خطر بیاندازد.

سخنگوی سازمان انرژی اتمی ایران روز پنج‌شنبه، ۱۲ تیرماه، از وقوع «حادثه» در تاسیسات غنی‌سازی اتمی نطنز در استان اصفهان خبر داد.

خبرگزاری ایسنا به نقل از بهروز کمالوندی، سخنگوی این سازمان، خبر داد که این «حادثه» در یکی از سوله‌های «محوطه باز» تاسیسات نطنز رخ داده است.

هنوز از ماهیت رخدادی که این مقام جمهوری اسلامی ایران از آن به عنوان «حادثه» یاد می‌کند و علت وقوع آن اطلاعی در دست نیست.

اگرچه کمالوندی سوله محل وقوع حادثه را «در دست احداث در محوطه باز سایت نطنز» عنوان کرد اما هنوز خاطره هواپیمای اوکراینی در ذهن مردم باقی است از این رو افکار عمومی نگران از امکان نشست مواد رادیو اکتیو هست.

او گفت: «این رخداد هیچ‌گونه تلفات جانی نداشته و لطمه‌ای به فعالیت‌های جاری این مجموعه نیز وارد نکرده است.»

آقای کمالوندی ادامه داد: «از نظر احتمال ایجاد آلودگی نیز با توجه به غیر فعال بودن مجموعه ذکر شده جای هیچ‌گونه نگرانی نیست».

او افزود: «تیم بررسی برای علت حادثه در محل حضور دارند. البته دکتر صالحی رئیس سازمان انرژی هسته‌ای هم در این محل بودند».

رمضانعلی فردوسی، فرماندار نطنز، نیز به خبرگزاری تسنیم گفته که «به محض وصول خبر آتش‌سوزی، عوامل آتش‌نشانی و امدادی به محل حادثه اعزام شدند».

او جزئیات دیگری در این زمینه ارائه نکرد.

تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم نطنز مساحتی بالغ بر ۱۰۰ هزار متر مربع دارد و در عمق هشت متری زمین ساخته شده است. این سایت اصلی‌ترین مرکز غنی‌سازی اورانیوم ایران است که زیر نظر بازرسان آژانس انرژی اتمی قرار دارد.

در حادثه چرنوبیل نیز مقامات شوروی سابق بنا به روال همیشگی شان از مانع از انتشار به موقع حقیقت شدند و بدین ترتیب جان هزاران نفر و چندین نسل را به خطر انداختند.

فاجعهٔ چرنوبیل یک حادثهٔ هسته‌ای بود که در تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ (۶ اردیبهشت ۱۳۶۵) در رآکتور هسته‌ای شمارهٔ ۴ در نیروگاه چرنوبیل، در نزدیکی شهر پریپیات در شمال اوکراین، دچار انفجار شد.

در اثر فاجعه چرنوبیل قریب به ۵ میلیون نفر آسیب دیدند، حدود ۵ هزار مرکز مسکونی در بلاروس، اوکراین و فدراسیون روسیه با ذرات رادیو اکتیو آلوده شدند و کشورهای فنلاند، سوئد، نروژ، لهستان، انگلستان و برخی کشورهای دیگر نیز اثرات فاجعه را احساس کردند.