پرفورمنس آرت صفت که در رابطه با عامل خشونت ، قربانی و دستگاه سرکوب پرداخت شده ۶ خرداد ۹۹ توسط دو هنرمند اردبیلی و در برابر هنردوستان این شهر به صورت زنده و در مدت زمان ۱۱دقیقه و ۳۰ ثانیه روی صحنه رفت.

در این نمایش انتقادی که در فضای بسته و محدود یک خانه طراحی و به اجرا درآمد محمد جولانی یکی از دو اجراگر این نمایش خود را در حضور و سیطره ساختاری مستبد ، مسلط و سیستماتیک قرار داده است.

سیستمی که با سازوکاری مدرن به زور و اجبار، خواهان ساخت تغییر و تقدیر جمعی مشخص بوده و درهای گفتگو ، مصاحبت ، منطق و استدلال را از ابتدا بسته و تمام آموزش‌های جمعی‌اش نیز از تولد تا مرگ بر همین اساس تدوین گردیده است.

سیستمی که مجموعه اصول و قواعدش از طریق پرمایه‌کردن دستگاه سرکوب ، جامعه را به زندانی بزرگ تبدیل کرده است.

پرفورمنس صفت، رنج و زیست بشرِ معاصر در محیطی ناپایدار ، مضطرب و سهمناک را روایت و تصویری از نابرابری ، کژگونی‌های‌ ما و اجتماع ما می‌دهد. دیگر نقش این اثر را نیز مصطفی‌پروین بازی و در کنار جولانی با طرح متفاوت مسئله تاکید به این داشته‌اند که خشونت مازاد، تا حدی متأثر از همان ماهیت خشونت آمیز “-قانون” است. «-قانون به معنای کلی و خشونت از جنبه ماهوی آن».

ِاجرای صفت همچنین تاکید به این دارد که اگر خشونت حاکم به صورت سیستماتیک بررسی و مورد پرداخت واقع قرار نشود، جز تکرار وقایع هولناک و موجه‌سازی آن با پوشش قانون، نتیجه‌ی دیگری نخواهد داشت.

در این کار استفاده از عنصر بدن ، در یک گالری عمومی به نحوی آگاهانه به منزله یک رسانه عمل کرده و بیان می‌دارد که ضرورت رویارویی با قوانین علیه جامعه مدنی در مبارزه مدنی مستمر نهفته و اغلب مخاطره آمیز نیز ‌می باشد.

جولانی در این پرفورمنس همچنین با اکت‌های نمایشی ، هم در کسوت سوژه‌ “عامل خشونت” و هم در جایگاه ابژه “قربانی” خواسته ضمن برقراری ارتباط از درد مشترک بین مخاطبان جهت دفاع از حقوق بشر آنها را به پرسشگری و پذیرش مسئولیت در قبال سعادت جمعی و ملی فراخواند.