برادری نیاز به اثبات ندارد. حسی است که در خون و تن انسان جاریست، نه قابل حذف است و نه می توان آنرا با مصنوعا ایجاد نمود و ما را نیز همین شریان جوشان اخوت از مرگ رهانیده است!

با وجود سالها و دهه ها تلاش ظالمانه ی شوونیسم سازمان یافته در راستای قطع تمامی روابط فرهنگی و اجتماعی میان جامعه ی قاشقایی با سایر برادران و خواهران همتبار خود بخصوص در خطه ی قهرمان پرور آزربایجان، خوشبختانه جریان مقدس هویت دوستی هرگز از رگهایمان باز نایستاده و همواره شعار “بو یول گئدر تبریزه” را امیدبخش تلاشهایمان در جهت حفظ پیوستگی با سایر همتباران خود یافته ایم.

طی سالها تلاش بی وقفه در حوزه فرهنگ و سیاست، برای ما چیزی به غیر از احقاق حقوق تمام ملل و از جمله ملت بزرگ تورک و رهایی آنان از زیر بار فرساینده راسیسم ایرانی-آریایی در جغرافیایی ایران نام و آزادی سایر برادران تورکمان در اقصی نقاط این کره خاکی از خباثتهای امپریالیسم شرقی و غربی، اهمیت نداشته و نخواهد داشت.

در سالروز نسل کشی تورکان مظلوم خوجالی بدست جلادان خونخوار ارمنی، ضمن تسلیت به پیشگاه والای انسانیت و اعلام انزجار از این فاجعه ی شرم آور و قبیح، اعلام می داریم که برای تورکان قاشقایی، شیراز با باکی و فیروزآباد با خوجالی هیچ فرقی ندارد.

سربازی تورکی که در ادلب شهید می شود و یا  مبارز آزربایجانی که یک تنه سپاه ارامنه را در هم می شکند و یا شاعر اویغور که چشمانش به تاریکی زندانهای چین عادت کرده است، همه و همه از نظر ما هیچ فرقی با خسروخان ندارند و ما همه را فرزندان یک اولوس می دانیم.

خوجالی و زخمهایش بداند که قلب برادران تورکش در شیراز و بوشهر و الاحواز به امید اجرای کامل عدالت در حق ظالمان ارمنی و همدستان فاسقشان در سینه می تپد.

قاشقایی یورد، خوجالی است.

جمعی از فعالین سیاسی و فرهنگی قاشقایی