رویه سردمداران رژیم و رفتار میدانی نیروهای سرکوبگر آنان در خیابانها نشان می دهد که جمهوری اسلامی برای فرونشاندن اعتراضات گسترده مردمی سیاست سوری سازی را در پیش گرفته است. با این هدف که مردم، گرسنگی، مشکلات اقتصادی و رنج های یک حکومت دیکتاتور را به نا امنی ترجیح دهند و در خانه هایشان بنشینند.

نیروهای امنیتی و نظامی رژیم ایران با دستور العملی از پیش تعیین شده اعتراضات مسالمت آمیز مردم در شهرهای مختلف را به درگیری و آشوب کشانده اند. اینترنت را قطع می کنند، با سلاح های جنگی به سوی مردم گلوله شلیک می کنند، بانک ها و اماکن عمومی را به آتش می کشند، با چماق و باتوم به جان و مال مردم افتاده اند و همزمان مشغول سناریو سازی هستند.

هدف این سناریوهای نخ نما این است که ترس از سوریه شدن را به مردم تلقین نمایند، با این هدف که مردم گرسنگی، مشکلات اقتصادی و رنج های یک حکومت دیکتاتور را به نا امنی ترجیح دهند و در خانه هایشان بنشینند. و این یک گام بلند به سوی تمامیت خواهی رژیم یعنی ولایت مطلقه فقیه است.

اینکه رژیم ایران بدون توجه به رای و نظر مردم یک شبه قیمت بنزین را سه برابر افزایش می دهد و به دنبال آن با چشم بستن بر مشکلات معیشتی مردم تمام قد از این افزایش قیمت حمایت می کند نشان از آغاز دوران نوینی از دیکتاتوری جمهوری اسلامی ایران است. دورانی که نظر هیچ نهاد و گروهی جز ولی فقیه ارزش و عتباری ندارد.

در این بین آنچه که از نظر رژیم به دور مانده و در محاسبات دیکتاتورها نادیده گرفته شده، مشکلات معیشتی مردم است که بسیاری از مردم حتی در گذران روزانه خود در مانده اند. خانواده ها دیگر توان تامین هزینه های روزانه خود و فرزندانشان را ندارند. در این شرایط مردم مرگ را به زندگی ترجیح می دهند.

در این بازی خطرناک گروههای سیاسی-ملی نقش پررنگی دارند، آنان باید با رویه ای حساب شده و پرهیز از درگیری با سایر گروههای سیاسی-ملی به گفتگو با یکدیگر روی بیاورند تا پروپاگاندای سوری سازی رژیم ایران نقش بر آب گردد. اگرچه برخی اوپوزیسیون هنوز آن بلوغ سیاسی را پیدا نکرده اند که در دام بازی های رژیم نیافتند اما امید است عقلای هر طیف در این شرایط حساس نقش خود را ایفا نمایند.