زبانی که آرامش نژادپرستان را بر هم میزند – محمد رحمانی فر
جلسه رونمایی کتاب شعر ترکی سپیده رسولی در حالی که ۱۰ دقیقه از شروع جلسه مزبور در محل کتابخانه مرکزی تبریز میگذشت با تماس تلفنی مسؤولان فرهنگی شهر تبریز که بزرگترین اولویتشان ستیز با فرهنگ آذربایجان میباشد، لغو شد.
به راستی در کشوری که تیراژ کتابهایش از ۵۰۰ جلد و در بیشتر موارد حتی از ۲۰۰ جلد هم فراتر نمیرود، انتشار یک کتاب شعر ترکی و برگزاری جلسه رونمایی برای آن چه خطری را میتواند متوجه نظام حاکم بنماید که پس از شروع جلسه مزبور مسؤولان به ظاهر فرهنگیاش اینگونه به تکاپو بیافتند و سراسیمه به این و آن زنگ بزنند و دستور لغو جلسه را صادر کنند.
مگر در یک جلسه ادبی چه چیزهایی قرار بود گفته شود که اینها را اینگونه پریشان میکند؟ مگر تعداد شرکتکنندگان یک جلسه ادبی در تبریز به چند نفر میرسد؟
در کشوری که تمام امکانات فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و رسانهای آن در خدمت یک زبان خاص میباشد، چاپ تعداد محدودی از یک کتاب شعر و برگزاری یک جلسه محدود برای معرفی آن چه آسیبی ممکن است به جایگاه زبان فارسی به عنوان یک زبان تحمیلی وارد سازد؟
به راستی، مسؤولین فرهنگی آذربایجان از چه میترسند؟ آیا نمیدانند که تمامی امکانات فرهنگی استانهای ترکنشین هم همچون امکانات سایر استانها و حتی همچون امکانات کل کشور صرف گسترش زبان فارسی و از بین بردن زبان ترکی در آذربایجان میشود؟
منطق به ما میگوید که در این “جنگ نابرابر” که بین زبان ترکی و فارسی در جریان است، نباید هیچ امیدی به پیروزی زبان ترکی وجود داشته باشد. زبان ترکی از هیچ یک از امکاناتی که زبان فارسی از آنها برخوردار است، بهرهای نمیبرد و نه تنها هیچ گونه پشتیبانی دولتی و رسانهای از آن نمیشود بلکه تمام امکانات دولتی و رسانهای برای محو و نابودی آن بسیج شدهاند.
با این حال، به نظر میرسد مسؤولان به ظاهر فرهنگی و در واقع امنیتی استانهای ترکنشین بهتر از ما میدانند که زبان ترکی به پشتوانه زیبایی و قابلیتهای شگفتانگیز خودش و به پشتوانه بیداری و خودآگاهی ملی روزافزون تورکهای آذربایجان در مسیری قرار گرفته که مقصد نهایی آن برهم زدن “منطقهای کاغذی” است. آری، زبان ترکی که از هیچ گونه کمک دولتی برخوردار نیست و حتی سناریوهای بسیاری برای نابودی آن طراحی و اجرا میشود، اکنون به کابوس بزرگی برای دشمنان آذربایجان تبدیل شده است.
محمد رحمانیفر