ادعای ارضی گروه‌های تروریستی در غرب آزربایجان سال‌هاست که به یکی از جدی‌ترین چالش‌های آزربایجان تبدیل‌شده، موضوع زمانی که در کنار تجربه قاراباغ و کرکوک و شمال سوریه قرار می‌گیرد سبب می‌شود تا هر شهروند آزربایجانی به‌حق درباره آینده خویش و سرزمین مادری خود دچار تردید توأم با ترس شود.

در سال‌های گذشته واژه اشغال نرم اراضی تاریخی آزربایجان توسط فعالین ملی آزربایجان وارد ادبیات حرکت ملی شد در آن سال‌ها با توجه به شرایط موجود گروه‌های تروریستی و حامیان آنان با پروژه‌های کوچک اما زنجیره‌ای و در سکوت کامل کار را پیش می برند اما مدت‌ زمانی است که با تشدید همگرایی میان جریان‌های تروریستی ، پان ایرانیست ایران‌شهری و جریان‌های حاکم جمهوری اسلامی گروهای تروریستی نقاب خجالت از چهره برکنده و با غوغای رسانه‌ای سیاست‌های خویش را پیش می‌برند، از طرف دیگر با نگاه روبه‌جلو مقدمات مراحل پایانی اشغال اراضی آزربایجان با ایجاد کانون‌های بحران در دیگر مناطق آزربایجان پیش می برند.

در سال‌های اخیر هر دو طیف سهیم در قدرت حاکم جمهوری اسلامی یعنی جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا شریکی برای خویش از میان جریان‌های تروریستی و مافیای سیاسی آنان در غرب آزربایجان برگزیدند در جریان انتخابات دور گذشته مجلس و ریاست جمهوری ایران جریان اصلاح‌طلب با جریان‌های خاص و اصولگرا نیز با جریان‌هایی خاص نظیر خانواده سیمیتکو وارد گود سیاست شدند. جریان اصلاح‌طلب که اکنون مجری سیاست‌های مشترک جریان پان‌ایرانیسم و گروه‌های تروریستی به نظر می‌رسد صرفاً به دلیل سهم بیشتر اصلاح‌طلبان در نهاد اجرایی است که منظره‌ای این‌چنین پیش رو قرار داده است بطوری که بی‌شک اگر در انتخابات گذشته جریان اصولگرایی پیروز انتخابات می‌شد به‌جای شهریاری استاندار اصلاح‌طلب غیر بومی قطعاً اصولگرای غیربومی را بر مسند استانداری غرب آزربایجان شاهد می‌بودیم .

در روزهای گذشته خبری در غرب آزربایجان مبنی بر فروش گسترده زمین‌هایی واقع در مرکز اورمیه به یکی از حامیان مافیایی گروه ای تروریستی و اهل اربیل منتشر شد این موضوع به سرعت توسط فعالین دلسوز آزربایجانی رسانه‌ای و به اطلاع ملت تورک آزربایجان رسید و از زوایای مختلف موردبررسی قرار گرفت اما نکاتی وجود دارد که لازم است توجه لازم به آن‌ها مبذول گردد تا خطر واقعی این موضوع آشکار شود برای روشن شدن موضوع لازم است سؤالاتی مطرح و موردبررسی قرار گیرد سؤال اول این است چرا مرکز شهر اورمیه و بافت تاریخی مورد توجه گروه‌های تروریستی قرارگرفته است ؟ دوم اینکه چرا در آستانه انتخابات شهردار اورمیه به این موضوع تن داده است ؟

در پاسخ به سؤال اول ذکر این نکته لازم است در تمامی شهرهای غرب آزربایجان که اکنون با مشکل ادعای اراضی و تغییر بافت دموگرافیک دست‌وپنجه نرم می‌کنند بافت قدیمی و تاریخی این شهرهای تماماً در دست تورک‌ها بوده و مهاجرین غالباً در محلات حاشیه‌ای و تازه احداث‌شده سکونت دارند این نیز گواه سکونت و مهاجرت آن‌ها در سالهای اخیر می‌باشد لذا مافیای اقتصادی و سیاسی از یک‌طرف با خرید این منطقه در قدیمی‌ترین محله اورمیه خود را به تاریخ اورمیه داخل و سهیم می‌کنند و از طرف دیگر همواره این مناطق جزو پایگاه‌های اصلی حرکت ملی بوده و از موتور های محرک بیداری و مقاومت ملی در اورمیه و غرب آزربایجان بوده و در صورت هجومی مسلحانه نیز بی‌شک مرکز مقاومت ملت تورک آزربایجان می‌تواند باشد لذا گروه‌های تروریستی با اقدامی حساب‌شده درصدد تبدیل این مرکز مقاومت به لانه تروریستی و فرماندهی خویش هستند.

پاسخ سؤال دوم نیز پرده از سازمان‌یافته و در جریان بودن پروژه‌ای کلان می‌باشد. محمد حضرت پور شهردار اورمیه که در سال‌های اخیر با شخصیت سیاس و تیزهوش خویش توانسته به یکی از چهره‌ای تأثیرگذار سیاسی جریان اصولگرایی تبدیل شده و در لایه های مدیریتی اورمیه نفوذ کند بطوریکه حضرت پور با سیاست پوپولیستی خویش و سوءاستفاده از ادبیات حرکت ملی توانست بردار زاده جوان و بی‌تجربه خویش را راهی مجلس کند، آنچه روشن است محمد حضرت پور بیش از هر کس دیگر حساسیت ملت تورک آزربایجان را در مورد فعالیت گروه‌های تروریستی و مافیای سیاسی و اقتصادی آنان آشنایی دارد و می‌داند انتشار خبر این‌چنین مبنی بر چوب حراج خاک آزربایجان تنها چند ماه مانده به انتخابات مجلس عملاً می‌تواند موجب شکست و شروعی بر پای وی باشد، اما اینکه حضرت پور به این معامله تن داده است نشانه‌ای است از ناتوانی وی در قبال رد و یا تعویق این موضوع است که حاکی‌از فشار از بالا و مرکز است که حضرت پور را مجبور به پذیرش این خیانت کرده است. و الی اگر حضرتپور خود تصمیمی اینچنین اتخاذ کرده بود می توانست چند ماه صبرکرده و بعد از انتخابات پیش رو آنرا اجرایی کند.

اینک که آشکارا پرده از همگرایی جریان‌های تروریستی و نهادهای حاکم جمهوری اسلامی برافتاده و چوب حراج بر خاک آزربایجان زده‌شده و هرروز رسانه‌ها و فعالین آزربایجانی محدودتر و حامیان گروه‌های تروریستی بیشتر زیر چتر حمایتی قرارمی گیرند لازم است ملت تورک آزربایجان و فعالین ملی نیز قدمی پیش‌تر گذاشته و بجای صرف فعالیت رسانه‌ای اعتراض خود را در کف خیابان بیان نمایند زیرا در سال‌های گذشته شاهد بودیم با سکوت در قبال پروژه‌های مشابه گروه‌های تروریستی و جریان‌های همگرای آن در نظام، جری‌تر شده و مرحله جدیدی را از پروژه خویش را اجرایی می‌کنند لذا اکنون‌که زمان برای توقف این پروژه وجود دارد اگر اقدام لازم و اعتراضی خیابانی را شاهد نباشیم شاید فردا دیگر مجال گریه برای آتش خانمان‌سوزمان را نیز نخواهیم یافت.

آیدین مرادی