چرا جریان پان ایرانیست و جریان مدافع گروه‌های تروریستی به صورت هماهنگ از استاندار غیربومی آزربایجان غربی حمایت می‌کنند؟

دامنه درگیری لفظی آقایان هادی بهادری نماینده اورمیه و محمدمهدی شهریاری استاندار آزربایجان غربی به مجلس ایران کشیده شده و ابعاد تازه‌ای یافته است.

آقای شهریاری در واکنش به انتقادات آقای بهادری از وضعیت اسفناک اقتصادی کشور و آزربایجان غربی و در حالی که طرف سخن وی اساساً استاندار نبود، برخلاف عرف و نزاکت به میان سخنان وی پریده و آقای بهادری را به فساد مالی متهم کرد. البته مدعی با اثبات ادعایش مکلف است و قاعدتاً آقای شهریاری موظف است اسناد و دلایل این ادعای خود را رو کند. در غیر این صورت صفت دروغ‌گو به دیگر صفات وی نیز افزوده خواهد شد. البته آقای بهادری نیز گفته است پیگیر این ادعای آقای استاندار خواهد بود.

ولی آنچه بسیار حائز دقت و تأمل است دفاع تمام‌قد و البته هماهنگ رسانه‌های جریان پان ایرانیست و جریان حامی گروه‌های تروریستی از آقای شهریاری است که البته مسأله جدیدی نیست و مسبوق به سابقه است.

سؤال این است، کدام ویژگی آقای شهریاری جریان پان ایرانیست و جریان حامی تروریسم را به هم متصل کرده و آنان را به دفاع هماهنگ از شهریاری وا می‌دارد؟!

این جریان‌ها در دفاعیات خود از شهریاری عنوان می‌کنند که وی قهرمان مبارزه  با فساد و عامل توسعه استان است و به این دلیل آنان از وی دفاع می‌کنند. به‌هرروی، در شرایطی که اینکه آزربایجان غربی در قعر جدول توسعه و سرمایه‌گذاری است و فساد همه‌جانبه تمامی ساختار حکومتی را فراگرفته، پیش کشیدن چنین دلایلی جز مضحکه و شوخی بی‌مزه چیز دیگری نمی‌تواند باشد!

دلیل چیز دیگریست!

مدت‌هاست که ما عنوان می‌کنیم حکومت تهران پروژه جداسازی جغرافیایی آزربایجان جنوبی از خزر و تورکیه را در برنامه کاری خود قرار داده و در این راستا اتحاد تهران-ایروان-پ.ک.ک را شکل داده است. در اثبات این مدعی کتاب‌ها می‌توان نوشت ولی تیتروار می‌توان گفت الحاق آستارا و حیران به گیلان، تلاش برای تغییر ترکیب جمعیتی غرب آزربایجان، مستقر کردن کمپ های متعدد پ.ک.ک در کوه‌های غرب آزربایجان، جعل نام غرب آزربایجان توسط عالی ترین مقام اجرایی جمهوری اسلامی و باز گذاشتن دست سازمانهای اطلاعاتی ارمنستان برای سازماندهی گروه‌های تروریستی ارمنی در تبریز، اورمیه و تهران همگی حلقه‌های این زنجیر هستند. یکی دیگر از مهم‌ترین حلقه‌های این زنجیر تغییر معادلات سیاسی-امنیتی آزربایجان غربی به نفع گروه‌های تروریستی و به زیان اکثریت تورک استان می باشد.

کیست که نداند فریدن همتی و محمدمهدی شهریاری که هر دو کرد شیعه و از یاران نزدیک رحمانی فضلی و از دیرباز حلقه‌های ارتباط جمهوری اسلامی با پ.ک.ک و شمال عراق بوده اند. خصوصاً  شهریاری دارای هیچ گونه سابقه اجرایی جدی نبوده و بیشتر یک‌مهره امنیتی است تا یک مدیر اجرایی.

شهریاری بعدازاینکه به عنوان حلقه رابط جمهوری اسلامی و پ.ک.ک وارد استان شد سریعاً دست به کار تغییر ساختار سیاسی-امنیتی استان به زیان ملت تورک شد و هم‌اکنون نیز به فعالیت‌های خود در این راستا ادامه می‌دهد.

شهریاری به عنوان یک شخص وارداتی در میان ملت آزربایجان جایگاهی ندارد و فراتر از آن به عنوان مجری طرح‌های ضد آزربایجانی تهران از طرف جامعه آزربایجان مطرود و مورد سوظن است. لذا در چنین شرایطی طبیعی است که فقط جریان نحیف پان ایرانیست و جریان حامی تروریسم به عنوان جریانهای مدافع اتحاد تهران-ایروان-پ.ک.ک از وی دفاع کرده و نقش بازوی رسانه ای وی را ایفا خواهند کرد.