متاسفانه شاهد آن هستیم که مانند سالهای گذشته دولت اشغالگر و لابی فاشیست ارمنی مشغول دروغ پراکنی و مظلوم نمایی  موذیانه بر علیه ملت تورک است.

در حالی که اسناد تاریخی موید آنست که ارامنه در اوایل قرن بیستم با قتل عام تورکها در پی تاسیس دولت در اراضی تاریخی آزربایجان و آناتولی شرقی بوده اند  و بعد از فروپاشی شوروی نیز عملا اقدام به قتل عام مردم و اشغال اراضی آزربایجان کرده اند؛ دولت اشغالگر و لابی ارمنی برای مشروعیت بخشیدن به اهداف مالیخولیایی خود سیاه نمایی گسترده ای را علیه تورک‌های مسلمان سازماندهی می کنند.

در این میان تظاهرات ارامنه ایران در تهران به عنوان دومین شهر تورک نشین جهان جای تاسف و تامل عمیق دارد. نبایستی فراموش کرد فعالیتهای ارامنه ایران از سوی حزب داشناکسیون و سرویس های اطلاعاتی دولت ارمنستان در قالب باشگاه آرارات و انجمن ارمنیا ارگانیزه می شود. همچنین می بینیم که نمایندگان ارمنی مشغول لابی گری پنهان و آشکار برای حزب داشناکسیون می باشند.

حال سوال اینست چرا نمایندگان آزربایجانی و فراکسیون مناطق تورک نشین در مقابل فرافکنی و فعالیتهای خرابکارانه سازمانهای تروریستی ارمنی سکوت کرده اند؟

آیا وظیفه ملی، میهنی و حتی دینی نمایندگان تورک مجلس ایران نیست که در مقابل این ظلم آشکار صدای اعتراض خود را بر آورند؟