فاجعه انسانی در راه است.ضرورت لغو تریاژ اجتماعی مصوب توسط رئیس جهمور

در تعداد زیادی از ویدیوهایی که در فضای مجازی منتشر شده است٬ مردم شهرها و روستاهای عرب را می بینیم که با دستان خالی مشغول ساختن سد و جلوگیری از پیشروی آب هستند. بسیاری از این مردم از دولت گلایه می کنند که چرا کسی به کمک آنها نمی رسد؟ چرا نهادهای دولتی یک ماشین سنگین و یا وسایل وآلات خاک برداری را به این مناطق ارسال نمی کند؟ آیا واقعا دولت عاجز از آن است که همین کاری که این مردم انجام می دهند را به سرانجام برساند؟ آیا دولت عاجز چندین ماشین سنگین نخاله ساختمانی را راهی این شهرها و روستاها سازد؟

جوانان شهر حمیدیه دیشب تا صبح با دست خالی گونی پر از خاک کردند و شهر را نجات دادند و فعلا جشن پیروزی گرفته اند. برخی پاسخ را در ناتوانی دولت می بینند. اما واقعیت در جای دیگری نهفته است. در مقوله تریاژ اجتماعی است.

تریاژ اجتماعی به برنامه ریزی و مهندسی اجتماعی گفته می شود که در بحران های اجتماعی بر اساس آن اولویت بندی می شود که نجات کدامین نقاط اولویت دارد. و با تعیین اولویت های نجات٬ از بین رفتن و تخریب و حذف دیگری رقم می خورد.

از هفته گذشته دولت اعلام کرد که شهرهای خفاجیه٬ حمیدیه٬ شوش٬ بستان و روستاهای اطراف این شهرها به زیر آب خواهند رفت. پلیس و نیروی انتظامی را به میان مردم فرستادند تا این مناطق را تخلیه کنند. اقدام پلیس و دولت و طبل بیست و ۴ ساعته رسانه های حکومتی جهت ترساندن مردم و به التبع تخلیه این نقاط نشان دهنده ضعف دولت نبود٬ بلکه منعکس کننده برنامه ریزی و اولویت بندی بود که بر روی میزی هیأت دولت و استاندار قرار داشت و مصوب جلسه هیأت بحران به ریاست حسن روحانی در استان خوزستان بود.

بر اساس این تریاژ اجتماعی که دولت مصوب کرده بود قرار شد برای نجات شهراهواز٬ تأسیسات نفتی در هور العظیم٬ و تاسیسات صنعتی (نیشکر و و دیگر صنایع مهم) ٬ در درجه اول زمین های روستاییان٬ سپس خانه های روستاییان٬ سپس شهرهای عرب نشین کم جمعیت تر غرق شوند. با توجه به اینکه استانداری و هیات دولت از سرعت خروج آب اطلاع داشت٬ حتی زمانبندی غرق شدن و به زیر آب رفتن این مناطق را می دانست.

به همین جهت بود که از یک هفته پیش پلیس به حمیدیه و خفاجیه رفت و مردم را تحت فشار قرار داد تا هر چه سریعتر تخلیه کنند. برای اینکه عمق این فاجعه و شکل گیری آن را متوجه باشیم تنها به مکان های شکستن سیل بندها و جاری شدن سیل در یک خط چند ده کیلومتری حاشیه کارون در یک مسیر نگاه کنیم. توجه کنید که این مناطق یکی پس از دیگری هستند:

کارون- روستاهای عرب نشین منطقه خلفیه غرق شدند.

کارون- کیانپارس و محدودی شهری اهواز با وجود فاصه کمتر از ۳۰۰متر تا خلفیه غرق نشد‼️

کارون- کوت عبدالله شهر عرب نشین غرق شد.

کارون- روستای الجنگیه٬ سید صالح و ۱۰ها روستای عرب نشین غرق شد.

کارون- مجموعه نیشکر غرق نشد‼

کارون- الدریسیه و روستاهای عرب نشین بعد از مجموعه نیشکر غرق شد.

همین برنامه در مسیرهای دیگر نیز دنبال شد و روستاهای عرب نشین زیر آب رفته و مزارع نیشکر جان سالم به در بردند و تاکنون این تنها روستاها٬ زمین ها و شهرهای مردم عرب نشین (که همیشه به مناطق حاشیه معروف بودند) غرق شده اند تا از تاسیسات دولتی و مناطق طبقه متوسط شهری و دولتی دفاع شود.

دولت در طی روزهای اخیر تمامی فشار خود را به کار برده تا مردم این مناطق را مجبور به تخلیه کند. با این حال در برابر این فشارها مردم مومن کرده و حاضر نشدند که خانه و زمین های خود را ترک کنند. در عوض با تمام وجود با دستان خالی به ساخت سیل بند پرداختند. در برخی نقاط روستایی مردم عرب نشین در درگیری با نیروهای دولتی سدهایی که برای محافظت از مجموعه های نیشکر برپا شده بود را شکستند و آب را به سمت زمین های نیشکر هدایت کردند.

مقاومت مردم دولت را با یک واقعیت جدید روبرو ساخت: حفظ تاسسیات دولتی یا غرق کردن ۱۰۰ها زن و کودک و خلق یک فاجعه انسانی. تا اینجای کار به نظر می رسد دولت سردرگم شده است. دیروز سیل بندهای هور العظیم (که به سمت زمین های در حال تاسیس- خالی از تاسیسات) را بشکند تا زمان بخرد و مقاومت مردم را در هم بشکنند. با توجه به داده های جدید به نظر می رسد استانداری خوزستان و کمیته بحران مصمم است که کماکان از تریاژ اجتماعی مصوب دولت پیروی کند و با غرق کردن شهرها و روستاهای عرب نشین از تاسسیات دولتی٬ نفتی و صنعتی حفاظت کند.

ضرورت دارد همگان وارد شوند و دولت را مجبور به عقب نشینی از این تریاژ اجتماعی مصوب بکنند.