جنبشهای سیاسی-اجتماعی در جوامع بسته و توتالیتر برای رسیدن به اهداف خود متحمل هزینه هایی می شوند که یکی از آنها داشتن زندانیان سیاسی و عقیدتی است.

حرکت ملی آزربایجان جنوبی که بعد از دهه هفتاد خورشیدی میدان فعالیتی خود را گسترش داده و به فاز سیاسی گام نهاد از این اصل مستثنی نیست. در دهه هشتاد حرکت ملی آزربایجان زندانیان سیاسی عقیدتی همچون مرحوم غلامرضا امانی و سعید متین پور داشت.

در همه دوره های سیاسی در ایران فرزندان آزربایجان مورد خشم حاکمیت قرار داشته و هم در دوره اصلاحات، اصولگرا و معتدل فرقی به حال فعالین ملی آزربایجان نداشته است.

 با آغاز دهه نود که همراه بود با شعارهای اعتدالگرایانه روحانی فرزندان آزربایجان بار دیگر به حبسهای طویل المدت محکوم گردیدند.

یکی از این فرزندان غیور آزربایجان بی شک دکتر لطیف حسنی است که سالهاست بخاطر تشکیل حزب سیاسی در دستان حکومت دینی زندانی است. دکتر حسنی که فاع التحصیل دکترای رشته روابط بین الملل است، اگر در یک کشور آزاد زندگی می کرد بدلیل فعالیتهای سیاسی مورد تقدیر قرار می گرفت.

بی شک یکی دیگر از فرزندان دلیر آزربایجان که سالهاست از مقاومت خود در برابر فشارهای وارده بر ایشان عقب نشینی نکرده است عباس لسانی می باشد. عباس لسانی تنها بدلیل سخنرانی در مجالس آزربایجانی دستگیر شده و به حبسهای طولانی مدت و تبعید محکوم گردیده است. اکنون هم ایشان در زندان جمهوری اسلامی است.

سیامک میرزایی بخاطر نوشتن مقاله درباره حکومت ملی آزربایجان و رد ادعاهای واهی قتل عام ارامنه از طرف حاکمیت ایران سالهاست که زندانی شده است. وقتی در صفحه اینستاگرام همسرش وحیده کریمی دردنامه هایش را می خوانم با خود می گویم چرا فرزندان ما در سرزمین خود چنین مورد بی مهری قرار می گیرند.

شاید بتوان ابراهیم نوری را یکی از جوانترین زندانیان سیاسی-عقیدتی آزربایجان در تاریخ نگاری حرکت ملی آزربایجان محسوب کرد. او ماههاست که در زندان اوین بدون هیچ محاکمه و دسترسی به وکیل زیر شکنجه های دشمنان آزربایجان قرار دارد. ابراهیم قبل از این هم بارها توسط نیروهای امنیتی ایران دستگیر و زندانی شده بود.

البته زندانیان سیاسی آزربایجان محدود به این چهار مبارز نیست و فرزندان بسیاری از سرزمین ما در زندانهای این حکومت ضد مردمی هستند. آنها در چهار دیواریها به مبارزه خود ادامه می دهند و وظیفه ما هم این است که در خارج از زندان بدور از اختلاف سلیقه ای(که با بعضی از این دوستان داریم) صدای آنها باشیم.

محسن سعادت