بار دیگر روح تورک ستیز راسیسم در یکی از روزنامه های سراسری ایران قد علم کرد و به بهانه نقد تراختور به شعور ملتی تاخت. هنوز از یاوه سرایی های روزنامه مردم سالاری علیه حرکت ملی آزربایجان نگذشته بود که اینبار روزنامه همشهری هم به کاروان پروژه تخریب حرکت ملی آزربایجان پیوست. راستی مشکل این به اصطلاح اصلاح طلبان چیست که همیشه گوی سبقت را از اصولگرایان در سرکوب صدای حق طلبی آزربایجان ربوده اند؟

نویسنده این خزعبلات که بیشتر شبیه مقاله سفارشی وزارت اطلاعات ایران برای تخریب تراختور و هوادارنش می باشد از درک فلسفه وجودی تیم تراختور عاجز است. هنوز نمی خواهند این واقعیت را بفهمند که تراختور برای ما تنها یک تیم نیست، تراختور صدای اعتراض ما است در مقابل تمام تبعیض های نژادی. برای همین است وقتی احمدی نژاد و یا روحانی به آزربایجان سفر می کند با شعار تراختور تراختور روبرو می شود. برای همین است که در قهرمانی مس سونگون پرچم تراختور افراشته می شود.

نویسنده سفارشی با اشاره به بازی تراختور و ماشین سازی باز هجمه های خود را علیه تیم تراختور و هوادارانش ادامه می دهد.

اینها هنوز به این درک از آگاهی نرسیده اند که بفهمند برای مرمان تورک تیم تراختور و یا ماشین سازی و یا نود اورمو فرقی نمی کند. اگر ماشین سازی در رده های بالا قرار داشت بی شک هواداران آن تیم را تشویق می کردند. اگر تراختور به دسته اول سقوط کند هواداران این تیم، ماشین سازی را همراهی می کنند در بازی های لیگ برتر.

تلاش نویسنده در محدود کردن تیم تراختور به شهر تبریز نیز یکی از ترفندهای وزارت اطلاعات ایران برای تقلیل مسله ملی به یک موضوع شهری است. همه بر این واقفند که هواداران تیم تراختور محدود به تبریز نیستند و نه تنها این تیم اول همه مردم آزربایجان بلکه تیم اول مناطق تورک نشین در کل ایران است.

چرا نویسده از سانسور شعارهای تراختور سخن نمی گوید؟ چرا از شعار 《تورک دیلینده مدرسه》 چیزی در این مقاله نمی بینیم؟ چرا از شعار حق ورود زنان یه استادیومها توسط هواداران تراختور حرفی نمی زند؟ ما می دانیم چرا! برای اینکه جوابی به این سوالها ی بحق هواداران تراختور ندارد.

برای دوست داشتن تراختور بایستی از زندان راسیسم و نژادپرستی بیرون آمد. تراختور تیمی است که هم فوتبال بازی می کند هم صدای اعتراض به تبعیضها است.

محسن سعادت