دولت ایران دیرزمانی است در امتداد همین پروژه در آزربایجان شمالی، در تلاش است آزربایجان جنوبی را از تورکیه و خزر جدا کند.

در آزربایجان شمالی روس‌های بلشویک سعی کردند در سال ۱۹۱۸ با قتل‌عام تورک‌های آزربایجان در باکو و واگذاری این شهر به ارمنی‌ها دست تورک‌ها را از منابع خزر کوتاه کنند. ولی در سایه تشریک‌مساعی «حزب مساوات» آزربایجان و عثمانی تحت حاکمیت «تورکان جوان» این پروژه شوم عقیم ماند. در همان زمان روس‌ها سعی کردند با الحاق «نخجوان» به ارمنستان ارتباط آزربایجان شمالی با تورکیه را قطع کنند. ولی این پروژه نیز با هوشیاری و ابتکار عمل تاریخی آتاتورک عقیم ماند؛ ولی در مقابل آن روس‌ها با الحاق «زنگه زور» به ارمنستان ارتباط جغرافیایی بخش اصلی آزربایجان شمالی با تورکیه را قطع کردند.

دولت ایران از زمان پهلوی اول با فراز و نشیب‌هایی همین پروژه را در آزربایجان جنوبی اجرا می‌کند. جداسازی آستارا از اردبیل و اسکان عشایر کورد در مرزهای غرب آزربایجان در همین راستا بوده است. اسکان پناه‌جویان کورد عراقی در اورمیه، الحاق گردنه حیران به گیلان و برداشتن نام آزربایجان از اردبیل مراحل بعدی این پروژه بوده‌اند.

در سال‌های اخیر و با گسترش فزاینده حرکت ملی آزربایجان اتاق‌های فکر پان‌ایرانیسم که در تاروپود جمهوری اسلامی نفوذ کرده‌اند شدیداً احساس خطر کرده و بر سرعت این پروژه افزوده‌اند. همان‌گونه که پیش‌تر در آراز نیوز دراین‌باره بحث کرده‌ایم، اتاق‌های فکر پان‌ایرانیسم شدیداً در تلاش‌اند قبل از فروپاشی جمهوری اسلامی که نشانه‌های آن در افق پدیدار است، در وهله اول اراضی ملت فارس را حتی‌الامکان گس ترس داده و آن را به آب‌های جنوب وصل کنند و در وهله دوم اراضی ملت تورک آزربایجان را تا حد ممکن کوچک‌تر کرده و ارتباط آن با خزر و تورکیه قطع کنند.

در همین راستا فاز جدید پروژه «کوردستان سازی غرب آزربایجان» کلید خورد.

در مرحله اول طرح تغییر معادلات سیاسی- امنیتی علیه ملت تورک آزربایجان به مورداجرا گذاشته شد. لذا لازم بود عالی‌ترین پست‌های اجرایی استان از دست تورک‌ها خارج شود. در این چهارچوب تلاش شد فریدون همتی که از کوردهای شیعه ایلام است و از حلقه‌های ارتباطی رژیم با گروه‌های تروریستی مستقر در شمال عراق می‌باشد، به‌عنوان استاندار آزربایجان غربی تعیین شود. نامزدی فریدون همتی با موجی از اعتراض مردم، حرکت ملی و پاره‌ای از مسئولین استانی قرار گرفت. اتاق فکر تهران که انتظار چنین عکس‌العملی نداشت در وهله اول پا پس گذاشت تا باعث تحریک بیش‌ازحد افکار عمومی آزربایجان نشود. در مرحله دوم و بعد از آماده‌سازی‌ها و بسترسازی‌های موردنیاز یک حلقه ارتباطی دیگر رژیم با گروه‌های تروریستی به نام محمدمهدی شهریاری، از کوردهای شیعه خراسان و یار غار رحمانی فضلی وزیر کشور روحانی به پست استانداری آزربایجان غربی تعیین شد. ولی این بار با پیشگیری‌های قبلی جلوی هرگونه اعتراض مسئولین و رسانه‌های استانی گرفته شد و حتی بعضی از مسئولین استانی که قبلاً با همتی مخالفت کرده بودند مجبور به حمایت از شهریاری شدند. مخالفت‌ها و فریادهای منسوبین حرکت ملی آزربایجان نیز عملاً کارساز نشد و این مرحله از عملیات به انجام رسید.

شهریاری علاوه بر نقش حلقه ارتباطی با گروه‌های تروریستی، ارتباط تودرتویی نیز با محافل پان ایرانیست دارد. بی‌دلیل نیست که هواداران گروه‌های تروریستی او را مفتخر به‌عنوان «استاندار صلح‌دوست» کرده‌اند و محافل فاشیستی همچون حلقه «آذری‌ها» (که در سایه حمایت‌های اطلاعاتی-امنیتی درهای نشریات تهران نیز به رویشان بازشده است) و رسانه‌های طرفدار گروه‌های تروریستی همکاری آشکاری در حمایت همه‌جانبه از وی دارند.

در قدم بعدی استاندار تروریست پرور جدید هشت تن از مدیران کل آزربایجان غربی را عزل و مدیران جدیدی را منسوب کرد که همگی هوادار گروه‌های تروریستی بودند. جالب است برخی مسئولین محلی که بعضاً در خصوص مسائل آزربایجان اظهارنظر می‌کنند در خصوص تخریبت آشکار شهریاری یارای کوچک‌ترین اعتراضی ندارند؛ که خود دلیلی بر وجود فشار از بالا برای ساکت کردن اعتراضات و پیش برد چراغ خاموش پروژه خزنده است.

در این میان انتصاب مشاور شهردار هوادار آشکار پ ک ک برای شهر تبریز را نباید از قلم انداخت؛ زیرا این حرکت از معدود مراحل قابل دید «ایجاد کانون‌های بحران در مرکز و شرق آزربایجان» است. این پروژه نیز برای پشتیبانی از تحرکات تروریستی در غرب آزربایجان طراحی و به مورداجرا گذاشته‌شده است؛ یعنی درزمانی که گروه‌های تروریستی در غرب آزربایجان تحرکات خود را آغاز خواهند کرد و غرب آزربایجان انتظار کمک از جانب مرکز و شرق آزربایجان را دارد، این کانون‌های بحران با ایجاد اغتشاش و ناامنی مرکز و شرق آزربایجان را به خود مشغول کرده و کمک‌رسانی به غرب آزربایجان را مختل خواهند کرد.

جا انداختن عبارت من‌درآوردی «استان اورمیه» مرحله کنونی و البته نه آخرین پروژه «کوردستان سازی غرب آزربایجان» است.

این عبارت ساخته گروه‌های تروریستی بوده و در راستای انکار هویت تاریخی غرب آزربایجان مورداستفاده قرار می‌گیرد. این عبارت برای مدتی طولانی در انحصار گروه‌های تروریستی بوده و در ادبیات رسمی جمهوری اسلامی استفاده نمی‌شد ولی بعد از انتصاب شهریاری به استانداری آزربایجان غربی ابتدا از دهان مسئولین استانی و سپس از دهان آقای روحانی به‌عنوان رئیس دولت شنیده شد.

اولین بار نام استان اورمیه از دهان مدیرکل ورزش و جوانان استان آزربایجان غربی به‌عنوان یک مسئول رسمی هوادار پر و پا قرص پ ک ک تلفظ شد.

بعد از مدتی شخص رئیس‌جمهور از این عبارت حین سفر خود به آزربایجان غربی در شهر خوی استفاده کرد.

حسن روحانی در میان دولتمردان جمهوری اسلامی با شمرده‌گویی شناخته می‌شود. مشهور است که وی هنگام سخن گفتن تک‌تک کلمات خود را به‌دقت انتخاب می‌کند و به همین خاطر آهسته و شمرده سخن می‌گوید. بدین دلیل محال به نظر می‌رسد وی در آخرین سفر استانی خود به آزربایجان غربی عبارت استان اورمیه را اشتباهی و یا در اثر لغزش زبان استفاده کرده باشد. اساساً وقتی عبارتی در دایره لغات و عبارات زبانی موجود نیست و اولین بار استفاده می‌شود چگونه می‌شود اشتباهاً و یا در اثر لغزش زبان تلفظ شود؟! لذا به‌راحتی می‌توان نتیجه گرفت حسن روحانی این عبارت را کاملاً تعمدی و در راستای تداول این عبارت و جعل هویت تاریخی غرب آزربایجان استفاده کرده است.

دریکی از آخرین موارد یکی از مجریان مشهور و باسابقه صداوسیما از این عبارت در فرمی دیگر استفاده کرد.

در آخرین مورد نیز این عبارت از ادبیات شفاهی جمهوری اسلامی به ادبیات مکتوب منتقل‌شده و گامی دیگر در جهت تداول و تثبیت آن برداشته شد. سایت‌های رسمی «پایگاه اطلاع‌رسانی دولت» و «پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری» در نقل‌قول یک سخنرانی روحانی در گیلان از این اصطلاح استفاده کرده‌اند. باز تصور اینکه سایت‌های رسمی دولت این عبارت را اشتباهاً! استفاده کرده‌اند دور از منطق است.

به‌هرروی واضح است که جمهوری اسلامی و گروه‌های تروریستی در خصوص غرب آزربایجان به یک همپوشانی استراتژیک رسیده‌اند. جمهوری اسلامی در راستای برنامه دیرینه تجرید آزربایجان از خزر و تورکیه از پروژه کوردستان سازی غرب آزربایجان حمایت مادی و معنوی به عمل می‌آورد و به‌صورت مدون و حساب‌شده مشغول بسترسازی برای گروه‌های تروریستی می‌باشد.

در همین راستا و به‌موازات محافل پان‌ایرانسیت، پ ک ک و شاخه ایرانی آن پژاک، علاوه بر عبارت مجعول استان اورمیه، به‌تازگی عبارت «مناطق کوردستانی-آزربایجانی» را اختراع! کرده است. این گروه‌های تروریستی که به حمایت‌های قدرت‌های غربی و محافل پان‌ایرانیسم دل‌خوش کرده‌اند، در حالی با اتکا به اقلیتی کوچک در غرب آزربایجان ادعاهای مالیخولیایی مطرح می‌کنند که در مورد شهرهای با اکثریت جمعیت تورک مانند قروه، بیجار، سونقور و صحنه کلمه‌ای به زبان نمی‌آورند.

به‌هرروی این پروژه طویل‌المدت دیرزمانی است در حال اجراست و هرروز پرده جدیدی از آن به اجرا گذاشته می‌شود. ولی بدون شک ملت تورک توان و پتانسیل خنثی‌سازی این پروژه شوم و ننگین را دارد. در این راستا دو راهکار بسیار ضروری و حیاتی است.

در وهله اول امروز ملت تورک بایستی با تمام توان صدای اعتراض خود را بلند کند. این اعتراض به انحا مختلف و به اقتضای شرایط و امکانات می‌تواند باشد. هر فرد و یا تشکل آزربایجانی وطن‌دوستی باید با امکانات خود صدای اعتراض خود را بلند کند. این اعتراض می‌تواند در رسانه‌های حرکت ملی، در شبکه‌های اجتماعی، در سطح شهرها، رسانه‌های استانی و حتی صحن مجلس ایران باشد.

در وهله دوم حضور میدانی سنگین ملت تورک خواهد بود که این نقشه پلید را خنثی خواهد کرد. در بزنگاه تاریخی ملت تورک بایستی از تمام وزن خود برای خنثی‌سازی این خیانت تاریخی استفاده کند. خصوصاً حرکت ملی آزربایجان و تشکل‌های آن بایستی از هم‌اکنون ذهنیت، زمینه و اهرم‌های این حضور میدانی را آماده کنند. در آن بزنگاه تاریخی است که ملت تورک آزربایجان با حضور خردکننده خود و با استفاده همه‌جانبه از «حق دفاع مشروع» نقشه دشمنان آزربایجان را بر آب خواهد کرد.