تجمع یادبود قتل‌عام خوجالی در استانبول به همت BAO و توران اوجاقلاری و با حضور فعالین حرکت ملی آزربایجان جنوبی روز یکشنبه ۵ اسفند در استانبول و در هوای نامساعد جوی برگزار شد. این تجمع قرار بود مقابل دبیرستان گالاتاسارای (در خیابان استقلال) میدان تاکسیم برگزار شود به دلیل ایجاد ترافیک با مشایعت پلیس به خیابان هم‌جوار انتقال یافت.

به گزارش آرازنیوز، در این مراسم حاضرین با برافراشتن پرچم‌های آزربایجان مستقل و ترکمن‌های شمال عراق و ترک‌های اویغور با شعارهای مختلف ۲۷ هفتمین سالگرد جنایات صورت گرفته در خوجالی را محکوم نموده و آقایان اولجای اوجار دبیر توران اوجاق لاری و بابک تورک اوغلو نماینده تشکیلات ب.آ.او و اسماعیل جوادی به سخنرانی کوتاه پرداختند.

در بخشی از این مراسم اسماعیل جوادی از فعالین شناخته‌شده حرکت ملی آزربایجان جنوبی ضمن تشکر از برگزارکنندگان این مراسم، با اشاره به ۲۷ هفتمین سالگرد قتل‌عام خوجالی موضوع اشغال قاراباغ را تداوم پروژه‌ای دانست که در سوم اسفند ۱۲۹۷ در آزربایجان جنوبی (اورمیه و سلماس) اتفاق افتاد که یک صدمین سالگرد آن را پشت سر گذاشتیم وی گفت: «در سال ۱۹۱۸ در اورمیه و سلماس نیز حادثه‌ای مشابه از سوی نیروهای مسلح ارمنی رخ داد که در پی آن بیش از ۱۲ هزار نفر از مسلمانان تورک آزربایجانی به دست ده‌ها هزار قوای ارمنی-آشوری ظرف سه روز در ۲۲ فوریه ۱۹۱۸ قتل‌عام شدند.»

وی در ادامه ضمن یادآوری مبارات ملی در آزربایجان جنوبی به فعالین حرکت ملی اشاره و گفت: «هم‌اکنون بسیاری از فعالین ملی آزربایجان ازجمله لطیف حسنی، عباس لسانی، ابراهیم نوری و دیگر فرزندان آزربایجان به دلیل مبارزاتشان در راه حفظ هویت تورکی از سوی حکومت جمهوری اسلامی ایران ناعادلانه محبوس شده‌اند.»

این فعال حرکت ملی آزربایجان جنوبی در بخش دیگری از سخنانش گفت: «آرزو دارم تمامی زندانیان سیاسی آزربایجان جنوبی هر چه زودتر آزاد شوند. ما علاوه بر آن مظلومیت برادرانمان اویغورمان در ترکستان شرقی، برادران تورکمانمان در کرکوک و سوریه را فراموش نخواهیم کرد و قاراباغ درد تبریز هست و فراموش نخواهد کرد.»

در کشتار خوجالی، تورکان آزربایجان شمالی در شهر خوجالی آماج حمله‌ی نیروهای دولتی ارمنستان قرار گرفته و بر اساس آمارهای موجود ازجمله آمار سازمان دفاع از حقوق بشر در این کشتار ۶۱۳ نفر از غیرنظامیان ازجمله ۶۳ کودک جان خود را از دست دادند. ۵۳ نفر نیز با مصادیق قتل بی‌رحمانه (سوزاندن، چهارمیخ کردن، با بریدن سر یا کندن پوست آن و سایر قسمت‌های بدن، از حدقه خارج کردن چشم و یا بریدن بخش‌هایی از بدن) کشته‌شده‌اند. همچنین هشت خانواده به‌طور کامل نابودشده، ۲۵ کودک هر دو والدین و ۱۳۰ کودک یکی از والدین خود را از دست دادند.