تبر بر محیط‌زیست آزربایجان؛
تاوان تنفس جنگل‌های شمال را قاراداغ می‌دهد
چند روزی است که عکس‌هایی از حمل درختان بریده‌شده منطقه قاراداغ در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود. مسئولان می‌گویند تنفس ۱۰ ساله‌ای که برای جنگل‌های شمال داده‌شده، علت هجوم کارخانه‌ها به قاراداغ است.
چند روزی است که عکس‌هایی از حمل درختان بریده‌شده منطقه قاراداغ در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود. مسئولان می‌گویند تنفس ۱۰ ساله‌ای که برای جنگل‌های شمال داده‌شده، علت هجوم کارخانه‌ها به قاراداغ است.
به گزارش آرازنیوز به نقل از اؤیرنجی سسی عکس‌ها و ویدئوهای منتشرشده در اینترنت نشان می‌دهند درختانی سوار بر ماشین‌های باربر، منطقه قاراداغ را به مقصدی که هنوز دقیقاً مشخص نیست، ترک می‌کنند. امسال این چندمین بار است که کاربران فضای مجازی در آزربایجان ازآنچه، آن‌ها قتل‌عام درختان می‌نامند، ناراحت شده و به عکس‌ها و اخبار منتشرشده واکنش نشان می‌دهند.
مدت‌هاست که مطالب گسترده‌ای در خصوص قلع‌وقمع درختان مناطق مختلف تبریز توسط شهرداری منتشر می‌شود و مسئولان و مردم نسبت به آن واکنش‌های مختلف و متعددی نشان می‌دهند، اما حالا با کشیده شدن مسئله به حوالی کلیبر و جنگل‌های قاراداغ، دیگر موضوع، یک دغدغه شهری نیست.
«شهری دورافتاده و خواب‌آلود در میان کوه‌های سر به فلک کشیده‌ای که قله‌هایشان در زیر مه غلیظ از دیده پنهان‌شده‌اند. مکانی است عالی؛ به طراوت و سر سبزی انگلیس و ورای ذهنیت ما از طبیعت کویری و خشک ایران.» این توصیف یک گردشگر کانادایی از کلیبر است، همان‌جایی که به بهشت گمشده آزربایجان مشهور است.
در روزهای اخیر اما این بهشت گمشده به مأمن امن قاچاقچیان چوب تبدیل‌شده و این افراد با مجوزهای سازمان محیط‌زیست در حال قلع‌وقمع جنگل‌های قاراداغ هستند. موضوعی که داور نامدار، مدیرکل منابع طبیعی آزربایجان شرقی نیز آن را تأیید می‌کند.
نامدار مدعی است که حتی یک اصله درخت از درختان جنگل‌های قاراداغ قطع نشده و می‌گوید: سال گذشته طرح استراحت ۱۰ ساله جنگل‌های شمال کشور توسط سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری به دولت ارائه و به تصویب هیئت دولت رسیده است. درخت‌هایی که قطع‌شده‌اند متعلق به باغات بوده‌اند و باغداران خودشان درختان را در اختیار بهره‌برداران و صاحبان صنایع قرار داده‌اند.
تصاویر منتشرشده در فضای مجازی اما خلاف این ادعا را ثابت می‌کند. در تصاویر منتشرشده درختان قطع‌شده در میان جنگل‌های قاراداغ هستند و ماشین‌های باربری در حال حمل درختان.
مدیرکل منابع طبیعی آزربایجان شرقی می‌گوید که سال گذشته مجلس، قانونی در خصوص استراحت ۱۰ ساله درختان استان‌های شمال کشور تصویب کرد. او باور دارد همین باعث شده اکنون تقاضا برای بریدن درختان در سراسر کشور افزایش یابد؛ اما سال گذشته طرح استراحت ۱۰ ساله جنگل‌های شمال کشور توسط سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری به دولت ارائه و به تصویب هیئت دولت رسیده است، نه مجلس.
در کمال ناباوری مدیرکل منابع طبیعی آزربایجان شرقی این طرح را به فال نیک می‌گیرد و عنوان می‌کند: بالاخره اشتغالی برای بخش خصوصی ایجاد می‌شود و از طرفی دیگر باغداران سود اقتصادی کسب می‌کنند.
نماینده مردم کلیبر، خداآفرین و هوراند در مجلس اما این‌گونه فکر نمی‌کند. قلی الله قلی زاده از این موضوع با ابراز تأسف یاد می‌کند و می‌گوید: بیش‌تر از یک سال است که کارخانه‌های چوب‌بری شمال به درختان باغات کلیبر روی آورده‌اند.
وی با جدی دانستن خطر قلع‌وقمع درختان منطقه برای محیط‌زیست و فضای سبز می‌افزاید: باغداران حتی اجازه بریدن درخت‌هایی مثل درخت‌های گردو را هم که بار می‌آورند می‌دهند و اگر این روال ادامه داشته باشد، در آینده‌ای نه‌چندان دور کلیبر به کویری بی‌آب‌وعلف تبدیل می‌شود.
نماینده مردم کلیبر در مجلس ادامه می‌دهد: احساس می‌کنم مردم و باغداران به خاطر مشکلات اقتصادی و رفع نیاز به این وادی ورود کرده‌اند و حتی اجازه بریدن درختان ۲۰۰ ساله را هم می‌دهند. قانوناً این کار مشکلی ندارد اما یک‌روال بد است که اکنون به جان منطقه قاراداغ افتاده و هرروز برشدت آن افزوده می‌شود.
قلی زاده می‌افزاید: باید درختانی که مخصوص این امر یعنی استفاده در کارخانه‌های چوب‌سازی و کاغذسازی هستند در باغات پرورش داده و سپس قطع شوند آن‌هم به‌شرط جایگزین کردنشان تا آسیبی به فضای سبز منطقه تحمیل نشود. این موضوع چند مدت است که فکرم را مشغول کرده است. درخت‌های ما را می‌برند و به‌عنوان خوراک به کارخانه‌های شمال می‌فرستند. نمی‌دانم باید چه کنیم.
فروش درختان به کارخانه‌ها به خاطر مشکلات اقتصادی، فرضیه‌ای است که نماینده کلیبر مطرح می‌کند. اکبر علی پور فرد مدیر کمیته امداد این شهرستان هم با تائید حرف قلی زاده با تأکید بر محرومیت کلیبر و قاراداغ، می‌گوید: در کلیبر ۲ هزار و ۲۰۰ خانوار تحت پوشش کمیته امداد هستند که شامل ۶ هزار نفر می‌شود؛ یعنی ۱۲ درصد از جمعیت این شهرستان تحت پوشش کمیته امداد هستند و این امر ناشی از محروم بودن منطقه است.
