در ۱۶ دسامبر سال ۲۰۱۸ در استکهلم مراسم بزرگداشت خاطره حکومت ملی آزربایجان برگزار شد برگزار کننده این مراسم مرکز فرهنگی آزربایجان در استکهلم بود. در این مراسم سخنرانان آقایان امین بیگلی، اسد صادق و بابک آزاد درباره اهمیت حکومت ملی آزربایجان به رهبری پیشه وری سخنرانی کردند و همچنین شرکت کنندگان  یاد و خاطره جان باختگان این واقعه تاریخی را گرامیداشتند.

پس از سالها انتظار و مبارزه با ستم جگر سوزآریائیان، سرانجام کبوترهای آبی آزادی از افق شفقین آسمان پدیدارشدند.آنها گقتند : آزادی از راه رسیده است! اینبار نیز آزادی کبوتری بود آبی رنگ ، نشسته بر شانه ی گرگی خاکستری!…که در دل شبهای تاریک برای وطنش می نالید! جلودار انها مردی از تبار ترکان فکور و جسور اوغوز بود. توشه اش اندیشه بود و پیشه اش آزادی او پیشه وری بزرگ بود! او تنها نبود! انبوه خلق یاورش بودند. او پیام آور حریت برای ملتی بود که تشنه رهایی بودند! درآنروزها چقدر مردم شاد گشتند! گلهای لبخند در چهره ها باز شدند.حتی مادران داغدیده ای که فرزندانشان در راه آزادی آزربایجان به شهادت رسیده بودند از ته دل خوشحال شدند.همه جا گل بود و سرود! دختران تورک ، شعر غزی می خواندند و چیچکهای درختان سیب به آواز آنها گشوده می شد! قوپوزها نواخته می شد، کودکان ماهنی می خواندند،همه لزگی می رقصیدند و یاللی می رفتند! نونهالان آزربایجان بسیار شاد بودند! آینده در دستهای آنان بود،همانند دسته ای از گلهای وحشی خوشرنگ و خوشبو!همه اماده بودند،… ومنتظر ظهور یک تغییر بزرگ،قرار بود ۲۴ سال بعد از ستم سیاه آریایی، حادثه بسیار مهمی در آزربایجان اتفاق افتد! زبان مادری ملت آذربایجان از اسارت آزاد شده بود! کتابهای آنادیلی نوشته شده بودند، دیگر کسی« بابا نان داد!» نخواهد خواند! مدارس شروع شده بود،بر روی تخته های سیاه کلماتی درخشانتر از خورشید نوشته می شدند!همه چیز با آزربایجان شروع شده بود! کودکان و نو جوانان مبهوت زیبایی وروانی زبانشان شده بودند! آنها فهمیده بودند که زبانشان چون عسل شیرین است، و وطنشان چون لعل قیمتی!مکتب ها دیگر حکم زندان را نداشت! شادی بود و اندیشه ، و ورزش بود و جنب و جوش! حنی بزرگسالان نیز آمده بودند! زبان تورکی هزاران ساله را باید یاد گرفت، زبان مادری را می باید مقدس شمرد! همه علوم به زبان تورکی آزربایجانی نوشته شدند! وقت بسیار کم بود، اما کتاب بعد کتاب منتشر می شد! دانشگاه تبریز افتتاح شد! سیل دانشجویان بسوی تحصیل روان گردیدند! هیچ در بسته ای در برابر ورود به دانشگاه وجود نداشت! مردم نیز خود دست بکار شده بودند، تمام اسامی تحمیلی آریاییان برچیده شد! ملت قلم برداشتند و زبان مقدس ترکی آزربایجانی راهمه جا نوشتند! در روند اصلاح جامعه پیشه وری چقدر توانا و دانا بود! او لحظه ای تنها نماند، با مردم زیست و همراه با مردم به شهادت رسید! او ستارخان زمان خود بود، او اندیشه های مشروطیت را احیا کرد، و نام سردار ملی را زنده تر! میلیونها آزربایجانی به میدان امده بودند، انروز آزربایجان سرافراز شده بود، تبریز می رفت تا بار دیگر جهان شهر روزگار خود شود! اما حریت اذربایجان در معرض خطر بود! دشمنان تشنه خون ما بودند و مرگ ما را می خواستند! جوانان دلاور ما فداکارانه جنگیدندو مردانه در خون خود غلتان شدند! از بهار آزادی آزربایجان کمتر از یکسال نگذشته بود! عفریت آریایی به سراغ ما آمد !گلوله ها شلیک شدند و بزرگان ما به شهادت رسیدند! در آنروزهای تلخ دههاهزار نفر کشته شدند، و همین تعدادبه اسارت در آمدند و یا مال و ناموسشان به تاراج رفت. دارها بر پا شد و آزادیخواهان یکی بعد از دیگری بر دار شدند! وای برما، وای بر جهان ، و وای بر آتش آریایی منفوری که کتابهای آزربایجانی ما را همانند جوانان رشید ما سوزاند! و کتابهای ما ۷۲سال است که همچنان می سوزند! اول مهرماه هر سال زبانمان در دهانمان گرفتار آتش فاشیسم آریائیان می شود! و اما آتش شومش هر سال شعله ورتر از سال پیش! این داغ سوزناک را بر روی زبانت حس می کنی!؟ هر سال زبانمان دردناکتر از سال پیش در دهانمان می سوزد،….و ما سوختگان به چه دلیل این چنین ساکتیم!؟