محمد بطحایی؛ وزیر آموزش و پرورش در ۲۳ تیرماه ۱۳۹۷، سیاست‌های جدید این وزارتخانه برای نابودی زبان‌های غیر فارسی در ایران را چنین ترسیم کرده است:

“آموزش دانش‌آموزان به ادبیات و تکلم فارسی، خط قرمز ماست. {اغلب} در مناطق دو زبانه، معلم، برای ارتباط بهتر با دانش‌آموز، از زبان محلی استفاده می‌کند. در حالی که زبان فارسی، به عنوان خط وحدت کشورمان، باید در مدارس استفاده شود. در برخی مناطق مشاهده شده است، با زبان محلی به دانش‌آموزان آموزش داده می‌شود که این موضوع بسیار خطرناک است.”

با توجه به سیاست‌های اعلامی وزیر آموش و پرورش در ایران:

1. سخنان اخیر وزیر آموزش و پرورش در تضاد با اصول اولیه منشور جهانی حقوق بشر، ارزشهای انسانی و آموزه های اسلامی، اصول متعدد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بوده و حاوی عناصر ضد انسانی مانند تبعیض علیه هم نوعان، انحصار طلبی، تمامیت خواهی و توسعه گرایانه می‌باشد. سیاست‌های وی، تنها منافع یک واحد جمعیتی (فارس زبانان) در ایران را مد نظر قرار می‌دهد. در عین حال، زبان‌های ملی دیگر را “خطرناک” می‌نامد و به نوعی، خواستار از بین بردن آن “خطرها” -که جز شهروندان غیر فارسی زبان آن مملکت چیز دیگری نیستند- می‌شود.
2. محتوای سخنان وزیر دولت روحانی، بدون هر گونه تفسیری نشان دهنده این واقعیت تلخ است که افکار و سیاست‌های وی در تضاد با اصول منشور جهانی حقوق بشر، آموزه های “برادری، برابری و عدالت خواهانه” دین اسلام بوده و بصراحت در حال نقض علنی اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی است. این موارد، نشان می‌دهند که وی در حال ارتکاب علنی جرم بر علیه حقوق قومی-فرهنگی و زبانی ملل غیر فارس در ایران بوده است. لذا استعفا و محاکمه بطحایی الزامی است.
3. سخنان وزیر آموزش و پرورش نشان می‌دهد؛ سیستم آموزشی که در مدارس و دانشگاه های ایران بر اساس تک زبانی برنامه‌ریزی، اداره و اجرا می‌شود، عملاً به قتلگاه زبان‌های غیر فارسی در ایران بدل شده است. او، ملل غیر فارس؛ تورکان، عرب‌ها، بلوچ‌ها، کرد‌ها و … را بدون اراده انسانی تصور کرده است. اما این ملل به چنین افرادی غیر مسئول و سر خود، اجازه نخواهند داد تا سیاست‌های نسل کشی فرهنگی-قومی و زبانی این ملل را در پای زبان فارسی در ایران به اجرا بگذارند.
4. با توجه به تضاد سیاست‌های وزیر آموزش و پرورش با اصول جهانی منشور حقوق بشر سازمان ملل متحد، آموزه های دین اسلام، نقض صریح اصول قانون اساسی، فرمان وی برای نسل کشی فرهنگی-قومی و زبانی ملل غیر فارسی زبان در ایران زیر شعار “زبان فارسی عامل وحدت مللی” که عملاً کارکرد و معنایی جز تبعیض بین ملیت ها را نداشته و ندارد و همچنین، تاکید وی بر افکار و سیاست‌های تبعیض‌آمیز و ضد حقوق انسانی، ملی و زبانی ملل غیر‌فارس در ایران، انگشت گذاشتن وی بر سیاست‌های توسعه طلبانه، انحصارگرایانه و تبعیض‌آمیز سیستم آموزش رسمی در ایران، حاکی از ارتکاب ایشان به جرائم عدیده‌ است که باید و در اسرع وقت رسیدگی بشود تا شاید این اقدام، درسی باشد به کسانی چون وی که دیگر جسارت ارتکاب جرائمی چون زیر پا گذاشتن اصل عدالت در دین مبین اسلام، قانون اساسی و اصول اولیه حقوق بشر را به خود راه ندهند.
5. ضروری است که وزیر آموزش و پرورش، قبل از این که ملل تورک، عرب، بلوچ، کرد، لر، بختیاری، گیلکی و مازنی و … برای احقاق حقوق اولیه انسانی خود به خیابان‌ها ریخته و نسبت به امیال تبعیض‌آمیز، توسعه‌طلبانه و دگرستیز وی واکنش قهرامیز نشان بدهند، شایسته است ایشان در اسرع وقت، استعفاء خود را داده و تسلیم شود. اگر این اقدام لازم از طرف ایشان به عمل نیاید، می بایست مقامات بالادستی وی وارد عمل شوند زیرا تبعات عدم برخورد با اقداماتی از این قبیل متوجه آنان نیز خواهد شد.