به گزارش آرازنیوز به نقل از رسانه‌های محلی، شهرداری تبریز همچون سایر کلان‌شهرها سالانه میلیاردها تومان از بیت‌المال و عوارض مردم را صرف خرید و یا نگهداری اتوبوس‌های درون‌شهری می‌کند.

با توجه به جمعیت دومیلیونی تبریز و سفر درون‌شهری بالغ‌بر پانصد هزار شهروند در هرروز، اهمیت مدیریت در شرکت واحد اتوبوس‌رانی روشن می‌شود.

با توجه به درآمد نسبتاً پایین بخش وسیعی از شهروندان تبریزی، تعداد زیادی از شهروندان ترجیح می‌دهند از اتوبوس برای تردد استفاده کنند.

پس از راه‌اندازی مسیر موسوم به بی‌.آر.تی در تبریز، انتقادهایی به این سیستم حمل‌ونقل شهری مطرح‌شده است که یکی از آن‌ها کیفیت آسفالت مسیر میدان راه‌آهن تا میدان بسیج است.

موضوعی که تاکنون مدیران شهر باوجود قبول آن نتوانسته‌اند نسبت به رفع آن کاری اساسی انجام دهند.

این در حالی است که مدیریت شهر به‌ویژه شهرداران مناطق، سالانه هرکدام بالغ‌بر ۱۰۰ میلیارد ریال برای آسفالت معابر شهر هزینه می‌کنند.

در سال‌های اخیر شهرداری میلیاردها تومان برای خرید اتوبوس از جیب مردم هزینه کرده که به نظر می‌رسد کیفیت پایین آسفالت خیابان‌ها می‌تواند یکی از دلایل اصلی عمر کم اتوبوس‌ها تلقی شود.

در صورت طی کردن مسیر میدان راه‌آهن تا میدان بسیج با بی‌.آر‌.تی حتماً از کیفیت نامناسب و گاهاً خجالت‌آور آسفالت آن تعجب خواهید کرد.

درحالی‌که شهرداری برای آسفالت کوچه‌های محلات و خیابان‌های فرعی میلیاردها ریال هزینه می‌کند، این سؤال پیش می‌آید که آیا اهمیت مسیر بی‌.آر.تی برای مدیران شهر کمتر از سایر معابر است و اینکه چه زمان فکری برای حل این موضوع خواهد شد.

جالب اینکه برخی از مسئولان ارشد استان باوجود سوارشدن به اتوبوس‌های بی‌.آر.تی، از شهردار نخواسته‌اند آسفالت این مسیر را یک‌بار برای همیشه اصلاح کند.

وضعیت نامناسب مسیر بی.آر.تی تبریز که از سال ۸۶ آغازشده و از ایستگاه راه‌‌آهن تا سه‌راهی ولیعصر ادامه دارد، از زمان ایجاد تاکنون انتقاد شهروندان تبریزی را به دنبال داشته و هرسال این پروژه در دست بهسازی است.

از همان روز اول مسیر بی.آر.تی تبریز با مشکل مواجه شد، باوجوداینکه مسئولان شهرداری طرح‌های مختلف خود اعم از بتن غلتکی و آسفالت الیافی و … را پیاده کرده‌اند، اما تا به امروز نتوانسته‌اند مسیر صاف را برای تردد این اتوبوس‌ها ایجاد کنند که همیشه از سوی شهروندان مورد پرسش بوده است.

حال سؤال اینجاست آیا تبریزی که امسال ( ۲۰۱۸) پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی است، در بهسازی این مسیر واقعاً عاجز است؟

باید پرسید منافع کدام شخص یا گروهی در میان است که این اشخاص هرسال یک پروژه جدید پیاده می‌کنند و هر بار تنها چند ماه دوام می‌آورد.