در انتخابات گذشته ترکیه بارها شاهد توزیع ذغال سنگ ، مواد غذایی ، اشیاء منزل در مقابل رای برای AKP بوده ایم . به نظر می رسد این بار برای انتخابات شهرداری ها که در ماه فروردین در سال آینده انجام خواهد شد ، اراضی تاریخی آزربایجان جهت حراج انتخاب شده است . تائب اردوغان با شروع بازی خطرناکی که ریشه تاریخی دارد جهت بسط قدرت و امپراطوری خویش همچون سوداگری قهار به جان آزربایجان افتاده است .

 در حالیکه فعالان و احزاب آزربایجان جنوبی در بی خبری و جنگ قدرت ابلهانه در پی نابودی یک دیگر بوده و روزانه دهها ویدیو ، خبر ، عکس و مطلب تخریبی بر علیه یک دیگر تولید می کنند ،هم زمان و در اوج شور و حرارت مردم عادی که در هیجان زدن به سروسینه ، قمه زنی و رصد جنس مخالف در خیابان ها به سر می برند ، اردوغان در پی حبه کردن اراضی تاریخی آزربایجان به اکراد می باشد.

قارص ، ارزروم ، وان ، دیاربکیر و دهها شهر و روستای دیگر که در قلمرو دولت های ترکمان – آزربایجانی آق قویونلو بودند با تغییر نام، رسماً کردستان می شوند. این مناطق که در اثر قتل عام های دولت های سنی عثمانی در زمان سلیم و سلیمان قانونی ، تاکنون بارها صحنه کشتارهای مذهبی بر علیه ترک های علوی – آزربایجانی بوده اند ، شاهد یکی از بزرگ ترین تغییر های بافت جمعیتی در منطقه خاورمیانه به نفع اکراد بوده اند.

با شروع دور جدید معاملات اردوغان – اوجالان تروریست های کرد از این مناطق به آزربایجان غربی منتقل شدند . نگارنده در مقاله “با خروج پ ک ک از ترکیه اورمیه و تبریز در تیر رس مستقیم تروریسم کرد قرار گرفت – سخن سردبیر ” نسبت به این مسئله هشدار داده بودم.

تشبثات جدید هم زمان با ایجاد رسمی کردستان غربی در سوریه (رژآوا) که با سکوت ایران استفبال می شود و با همراهی تورکیه راه را برای ایجاد کردستان شرقی به پایتختی اورمیه (ورمی ) باز می کند. به نظر می رسد اکراد ثمره حدود 2 قرن خون ریزی ، جان دادن و جان گرفتن ، ایلغار ها و غارت های خود بر علیه تورک های منطقه را بر می چینند و دنیا برای جشن تولد کشور کردستان که همچون ارمنستان بنا است در اراضی تاریخی ازربایجان ایجاد شود آماده می شود.

ما ملت ترک آزربایجان همچنان به عنوان یک ملت شکست خورده در پی منافع کوچک فردی و گروهی خود هستیم . تشدد و اختلاف احزاب و تشکل ها ، بی خبری مردم، خیانت برگزیدگان، باری به هر جهت بودن عموم ملت از تحصیل کرده تا بی سواد ،می رود که بزرگ ترین هزیمت تاریخی را تحمیل ما و ملتمان کند. ما هنوز به دولت های مختلف ایران التماس می کنیم که اجازه بدهند زبانمان را در مدارس درس بدهیم ، هنوز نمیدانیم تورک هستیم یا آذری و در حالیکه دلمان برای یک کنسرت معین پر پر می زند ، قطعاً نخواهیم توانست در مقابل این تحولات ایستادگی کنیم .

مگر آنکه به خود بر گردیم ، اشتباهات را تصحیح کرده و مستقلن بدون تکیه بر هیچ قدرت خارجی و منطقه ای در پی تنازع برای بقای خود باشیم . در غیر اینصورت حداقل در اورمیه و غرب آزربایجان دربهترین حالت همچون کرکوک و ترکمان های عراق اسیر اکراد خواهیم شد.

 تایماز اورمولو – محرم 1392