آزادسازی اراضی وطنمان در نخجوان شاید خبر از آغاز یک پروسه بزرگ برای برگرداندن تمامی اراضی اشغالی وطنمان می‌دهد.

این جمله یک سرهنگ جانباز جنگ قره‌باغ است که در رابطه با آزادسازی ۱۱هزار هکتار از منطقه گوننوت«Günnüt» بعد از ۲۶ سال اشغال نیروهای ارتش ارامنه با سایت خبری آخار گفت‌وگو کرده است. رامالدانوف می‌گوید نه تنها ما بلکه موسسه‌های بین‌المللی آماری نیز می‌گویند که ارتش آزربایجان به مراتب در وضعیت بهتری از نظر تجهیزات و نیرو نسبت به ارتش ارمنستان برخوردار است.

اهالی روستای گوننوت در منطقه شرور که دیروز از اشغال آزاد شده و به کنترل ارتش آزربایجان درآمد در زمان هجوم نیروهای اشغالگر ارمنستان مجبور به مهاجرت از خانه و کاشانه خود شده بودند. بعد از اشغال، نیروهای ارمنی مسجد و خانه‌ها را ویران کردند. زمین‌های آزاد شده مرزهای دولت ارمنستان را احاطه می‌کند.

این سرهنگ جانباز جنگ قره‌باغ می‌گوید همانطور که در «جوجوق مرجانلی» انجام گرفت در این مناطق آزاد شده از اشغال هم پروسه بازسازی و تعمیر روستا و بازگرداندن ساکنین اصلی به آن صورت خواهد گرفت.

رامالدانوف گفت: «اهمیت استراتژیک آزادسازی این اراضی درواقع این است که ارتش آزربایجان از این پس کنترل جاده خان‌کندی به ایروان را به دست خواهد گرفت. ارتشمان خاک آزربایجان را از اشغال نجات داده است، هرگز به خاک کشور دیگری تجاوز نکرده است و چنین هدفی نیز ندارد.»

وی با تاکید بر اینکه ارمنستان دیگر نمی‌تواند در مقابل توان نظامی آزربایجان مقاومت کند گفت: «مشکلات امروز دولت ارمنستان در اداره کشور، هرج و مرجی که کشور را دربرگرفته و اقتصاد ضعیف این کشور در نتیجه سیاست اشغالگرانه‌ این کشور است. وضعیت آن‌ها روزبه‌روز بدتر می‌شود، ساخت و ساز و سرمایه‌گذاری در کشورشان صورت نمی‌گیرد و هرلحظه با ترس زندگی می‌کنند و این کار آسانی نیست.»

وی امیدوار است که ارمنستان از وضع موجود درس بگیرد و موضع سازنده‌ای اتخاذ کند؛ در غیراین‌صورت روند حاضر به یک عملیات بزرگ ضدترور در منطقه تبدیل خواهد شد و آزادسازی اراضی از سوی جبهه نخجوان نشانگر آغاز یک پیروزی بزرگ است.

دیروز ۱۸ خردادماه ۹۷ طی عملیاتی ارتش آزربایجان توانست روستای گوننوت در منطقه شرور در نخجوان را از اشغال نیروهای ارمنی آزاد کند. این روستا در سال ۱۹۹۲ از سوی ارتش ارمنستان اشغال شده بود. اهالی روستا بعد از ۲۶ سال به این منطقه بازگشتند و بر سر مزار خویشان و بستگانشان قرآن خواندند. نیروهای ارمنی کتابخانه، مسجد، خانه‌های مسکونی، مدرسه و قبرستان‌ این روستا را به ویرانه تبدیل کرده بوند.