بعد از ظهر امروز جمعه، 24 آبان 92 به همراه تنی چند از دوستان به کرج رفتیم تا سری به خانم اعظم پیرولی کندی، همسر دکتر لطیف حسنی، دبیرکل تشکیلات یئنی گاموح زده و جویای احوالشان شویم. در نبود همسرش دکتر لطیف حسنی، او نیز زیاد به خانه مشترکشان نمی آید، می گوید بیشتر در خانه پدری و سایر بستگان هستم و جهت میزبانی از ما به خان آمده بود.

از آخرین دیدارمان فضای خانه کمی عوض شده بود، لوح های تقدیر، مدارک خبرنگاری دکتر در جای همیشگی خود نبودند، لپ و تاپ و یک سری کتاب هایش را هم هنوز تحویل نگرفته بودند.

اعظم خیلی راحت می گفتد، آراز می گوید در سال 1403 آزاد خواهیم شد، نیازی به عفو یا تخفیف نداریم، حالا که حکم داده اند ما هم می کشیم اش، اعظم روحیه ستودنی داشت، در ماه محرم حسابی درگیر کارهای نذری و احسان بوده، و ملاقات چهارشنبه این هفته شان هم به خاطر مقارن شدن با تاسوعای حسینی لغو شده بود. ولی یک تماس تلفنی کوتاه خیلی خوشحالش کرده بود.

مدت کوتاهی که وقت شان را گرفتیم بیشتر به بگو و بخند شوخی گذشت، دوستان به شوخی می گفتند خانم محترم همسر شما کو آخه،”9 ایل ده زیندان اولار” خیلی راحت می خندید و می گفت زودی خواهد آمد، چون زندان ما طولانی است به جای روزها، ماه ها را می شماریم تا کوتاه به نظر آید.

به شوخی می گفت تازه، تا پریروز که داشتند سربالایی زندان را طی می کردند، چون دکتر و یوروش تا سه روز پیش حکم 18 ماه حبس تعزیری از پرونده سابقشان را می کشیدند. 9 سال ما تازه شروع شده.

می گفت ظاهرا در قانون مجازات جمهوری اسلامی ایران، اگر متهمی از قبل محکومیتی داشته باشد و دوباره محکوم شود، اگر محکومیت دومی بیش از اولی باشد، تنها محکومیت دوم را باید تحمل کند، ولی ظاهرا برای این دوستان هر دو را حساب کرده اند تا بیشتر در خدمت شان باشند. اعظم با خنده رویی این را به فال نیک می گرفت و می گفت، عیبی ندارد اولی که تمام شد، دومی هم تمام خواهد شد.

برای ما که فقط برای چند دقایقی با آنها به صحبت می نشینیم شاید درکش راحت نباشد بعد از ترک آن فضا فراموش شان می کنیم، ولی در جامعه امروزی ایران نبود همسر، برای یک خانم به مدت 11 سال بار بسیار سنگینی است که فقط آدم های خاص می توانند تحمل اش کنند. اعظم، عطیه، سونا، باریش، فاطمه، الهه، … این زنان صبور آذربایجان را بخاطر بزرگیشان می ستایم و سر تعظیم در مقابل صبرشان فرود می آورم. براستی شما قلعه های استوار مقاومت این ملت هستید.

منبع: صفحه فیس بوکی نگارنده