بررسی تحولات اخیر در استان فارس به ویژه در شهرستان کازرون و چنارشاهیجان دو موضوع اساسی را در ذهن انسان بیدار میکند. ابتدا حق طبیعی مناطق چنارشاهیجان، کوهمره نودان و شاپور با اکثریت قومی و زبانی تورک قشقایی، به داشتن یک شهرستان مستقل با بودجه متناسب و قابلیت پیشرفت روزافزون و دومین موضوع حق اعتراض مسالمت آمیز هر یک از شهروندان کشور نسبت به مصالح خویش میباشد.

در نگاه اول قیام مردم کازرون به چشم می آید که با سرکوب وحشیانه رژیم و کشته و زخمی شدن چندین نفر و دادن وعده لغو تقسیمات کشوری قائله به پایان می آید. اما چیزی که در این میان و در هیاهوی خبری و رسانه ای محو و ناپدید میگردد حق مسلم و قانونی شهروندان تورک قشقایی به داشتن شهرستان مستقل کوهچنار است که هم دارای مصوبه هیأت وزیران و هم بنا به حد نساب جمعیتی و مساحتی لازم الاجرا بوده است. در لابه لای درگیری های کازرون، حق بیست ساله این مناطق تورک نشین پایمال میشود و سایه تبعیض همچنان بر سر شهروندان تورک قشقایی باقی میماند. در ناتوانی حکومت خودکامه در حل و فصل مشکلات مردم حتی با وجود مصوبه های قانونی شکی وجود ندارد اما در این بین نکته ای که بیش ار پیش خودنمایی میکند وظیفه ای است که فعالین سیاسی و مدنی تورک در نبود یک رسانه ی ملی ومستقل  به زبان تورکی بر عهده دارند وآن هم شفاف سازی و نشان دادن هویت واقعی رژیم در تبعیض سیستماتیک و مکرر علیه شهروندان تورک است که اکثریتی تحتِ سلطه اقلیت هستند. امروزه رسانه قویترین اهرم فشار بر رژیم های خودکامه و توتالیته محسوب میشود و فعالین تورک باید از هر فرصتی برای احقاق حق  خود و سر خم کردن رژیم در برابر خواسته های اقوام تورک بهره مناسب را ببرند.

محمدرضا ستوده