در اواخر اسفندماه سال گذشته معصومه جلیل پور زن ۲۶ ساله شهروند تبریز قربانی اسیدپاشی یک اوباش که ظاهرا خواستگار وی بود شد و حالا صورت، چشمها و بدنش را از دست داده است.

معصومه جلیل‌پور در مصاحبه‌اش با روزنامه شهروند خواسته است تا در حقش عدالت را اجرا کنند و صورتش را به وی بازگردانند. این زن تبریزی در گفتگو با روزنامه «شهروند» گفت: «هیچ‌کس حال من را نپرسید، هرروز خدا را شکر می‌کردم که چقدر من را زیبا آفریده، او را نمی‌بخشم اما مجازات نمی‌کنم، از مسئولان می‌خواهم صورتم را به من برگردانند و عدالت را اجرا کنند.»

فردی به نام محمد خواستگار معصومه دو روز مانده به تحویل سال نو ۹۷ وقتی که معصومه به همراه مادرش برای خرید از خانه حارج می‌شدند جلوی درب خانه بعد از نا امید شدن از اصرار برای شنیدن پاسخ مثبت خواستگاریش وی را تهدید و چند ضربه چاقو به دستش می‌زند که در نتیجه آن تاندون‌های دستش قطع می‌شود. بعد از آن فرد جانی با اسیدپاشیدن به روی معصومه صورت و گردن سینه، گوش و کمرش را می‌سوزاند. معصومه حالا چشمهایش تار می‌بیند.

«معصومه» می‌گوید «که دلش نمی آید انسانی را مجازات کند اما هیچگاه «محمد» را نخواهد بخشید. او از روزهایی گفت که وقتی جلوی آیینه خودش را می دیده، خدا را شکر می کرده که چقدر زیبا او را آفریده است.»

خانواده معصومه توان پرداخت مخارج بیمارستان و درمان او را ندارند. برادر معصومه نیز گفته که بیمارستان برای هر روز بستری شدن معصومه مبلغ یک میلیون تومان می‌خواهد. این خانواده ساکن محله منبع تبریز یکی از محلات حاشیه و فقیرنشین تبریز هستند.

به گفته برادر معصومه: «هزینه درمان را ما نداریم که بدهیم. بیمه هزینه را نمی پردازد؛ من یک مادر پیر دارم و خودم هم کارگر ساختمانی‌ام. برای هر چشمش ۲ میلیون تومان هزینه عملش شده، یعنی روی هم ۴ میلیون تومان شده است. گفته اند بریزید تا عمل کنیم، ما هم پولی نداشتیم و شناسنامه و کارت ملی مادرم را گرو گذاشتیم و چشمهایش را عمل کردیم. بیمارستان سینا هم می‌گوید برای هر شب بستری در بیمارستان سینا، ۸۰۰ هزار تا یک میلیون تومان باید بپردازیم.»

پلیس هم می‌گوید بعد از ۲۴ ساعت فرد اسیدپاش را دستگیر کرده است. وی در حال حاضر در زندان تبریز است.

یکی از تاثیرگذارترین نکات این حادثه که از گفتگوهایش با خبرگزاری‌ها مشهود است عدم تمایل معصومه به انتقام گرفتن از طریق قانون شرعی قصاص است. وی در پاسخ به سوال خبرنگار شهروند که می‌پرسد از مسئولان دولتی یا قضائی درخواستی دارید؟ می‌گوید: «من فقط می‌خواهم عدالت اجرا ‌شود. من صورتم را می‌خواهم، می‌خواهم که صورتم را به من برگردانند. من نمی‌توانم اینطوری زندگی کنم. اگر من را ببینید می‌فهمید چه می‌گویم. می‌خواهم به وضعیتم رسیدگی کنند.»

فعالین مدنی و حقوق زنان می‌گویند اسیدپاشی در جامعه ایران از سال ۹۳ با اسیپدپاشی‌های گسترده برخی از افراطیون مذهبی وابسته به نهادهای رژیم جمهوری اسلامی ایران به زنان و دخترانی که از دیدگاه آن‌ها پوشش مناسبی نداشتند آغاز شد و پس از آن این پدیده اسیدپاشی در بین اوباش و افراد خلافکار رایج شد.