اؤیرنجی سسی: استانداردهای دوگانه در برخورد با مسائل به‌اصطلاح امنیتی در ایران موضوعی جدیدی نیست و همواره شاهد رفتار متغیر نیروهای امنیتی رژیم ایران در برخورد با مسائل مختلف هستیم. خواست تدریس زبان مادری، بر اساس اصل ۱۵ قانون اساسی ایران و درخواست آموزش به زبان مادری بر اساس اسناد و معاهدات حقوق بشری مثل منشور زبان مادری، اعلامیه جهانی حقوق زبانی، بندهای ۳ و ۴ ماده ۴ اعلامیه حقوق اشخاص متعلق به اقلیت‌های قومی، ملی، زبانی و مذهبی، ماده ۳۰ کنوانسیون حقوق کودک، ماده ۲۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی که همگی موردپذیرش حکومت جمهوری اسلامی می‌باشد از سوی ملیت‌های ساکن ایران، همواره با سرکوب و مشت آهنین رژیم جمهوری اسلامی مواجه شده است.

اتهام زنی‌های واهی به فعالین مدنی، فرهنگی و حقوق بشری آزربایجان از سوی رژیم ایران و نسبت دادن فعالیت‌های قانونی آنان به تجزیه‌طلبی و متعاقباً اعلام‌جرم علیه آنان و محکوم کردن این فعالین به حبس‌های طویل‌المدت از سوی حاکمیت و در مقابل، حمایت از رسانه‌ها، افراد و گروه‌هایی با تفکر ناسیونالیستی فارسی و نژادپرست در برابر ملیت‌های دیگر و بخصوص تورک‌ها نمود بارزی از استانداردهای دوگانه امنیتی در ایران است.

سالار سیف‌الدینی یکی از اشخاصی است که در سایه چتر حمایتی رژیم ایران، همواره در حال نفرت پراکنی علیه ملت تورک آزربایجان است. مقالات و نوشته‌های توهین‌آمیز وی علیه هویت، زبان و تاریخ آزربایجان در رسانه‌ها و روزنامه‌های تورک ستیز و اصلاح‌طلب ایران منتشر می‌شود. یکی از این رسانه‌ها روزنامه اصلاح‌طلب «شرق» است که در تفکراتی همسو با نژادپرستان ایرانی، مقالات سیف‌الدینی را به چاپ می‌رساند. این روزنامه در شماره روز ۱۲ آذر خود با درج مصاحبه سالار سیف‌الدینی با «ماسیس مایلیان» که آن را وزیر امور خارجه کشور «کشور خود خوانده قاراباغ» دانسته به تحریف جغرافیای سیاسی-تاریخی جمهوری آزربایجان شمالی پرداخته و در اقدامی آشکار قوانین سیاسی و بین‌المللی ایران را زیر پا نهاده و موجب خدشه‌دار شدن منافع ملی! کشور ایران شده است.

در مقدمه این مصاحبه نکته قابل‌توجهی ذکر می‌شود که نشانگر نیت شوم نویسنده است. در سطر اول مقدمه آمده است: «در بسیاری از نقشه‌ها نام و نشانی از جمهوری قاراباغ کوهستانی نیست، اما این دولت‌ خود خوانده به‌عنوان یک واقعیت ژئوپلیتیک ازجمله بازیگران مهم قفقاز جنوبی است.»

نویسنده مطلب معترف است که این کشور خود خوانده توسط هیچ کشوری به‌غیراز ارمنستان به رسمیت شناخته‌نشده است؛ پس باید این روزنامه را دومین جایی دانست که آن را به رسمیت شناخته است.

اما آنچه به چشم می‌آید نوع برخورد نیروهای امنیتی با این‌گونه رفتارهای تنش‌زا در سیاست خارجی و داخلی ایران است. در این موارد نیروهای امنیتی رژیم نه‌تنها هیچ برخوردی با این افراد نمی‌کنند بالعکس آنان را مورد تشویق نیز قرار می‌دهند.

چگونه ممکن است کشوری وجود خارجی نداشته باشد ولی مصاحبه وزیر امور خارجه آن کشور در روزنامه سراسری منتشر شود آیا این عمل اقدام علیه سیاست خارجی و ایجاد تنش با کشورهای همسایه نیست؟ آیا نباید نهادهای امنیتی و اطلاعاتی در این موضوع ورود کنند؟

بشیر خالقی، نماینده مردم خلخال در مجلس ایران، درباره این موضع، با اشاره به مصاحبه روزنامه شرق عنوان کرد: مصاحبه روزنامه شرق اقدامی علیه دیپلماسی خارجی جمهوری اسلامی ایران است. باید کشوری وجود داشته باشد تا وزیر امور خارجه‌ای برای انجام مصاحبه و گفتگو در خصوص آینده آن کشور وجود خارجی داشته باشد.

خالقی ادامه داد: سیاست‌ خارجی جمهوری اسلامی ایران کاملاً مشخص است و ما موجودیت کشوری تحت عنوان قاراباغ را به رسمیت نمی‌شناسیم، حال چرا باید یک روزنامه رسمی و قانونی کشور، چنین مصاحبه‌ای را انجام دهد؟ چنین مصاحبه‌هایی در تضاد آشکار با عرف بین‌المللی و دیپلماسی خارجی جمهوری اسلامی بوده و نمود بارز نفاق‌افکنی است.

نادر قاضی پور نماینده مردم اورمیه در مجلس ایران نیز یکی از افرادی است که اعتراض خود را نسبت به مطلب منتشرشده در روزنامه شرق بیان داشته و گفته است: مصاحبه انجام‌شده کاملاً مغایر با مصالح عمومی کشور است.

افشار سلیمانی، سفیر سابق ایران در جمهوری آزربایجان شمالی درباره این موضوع می‌گوید: منطقه قاراباغ که تحت اشغال ارمنستان قرار دارد، نه‌تنها یک دولت نیست، بلکه هیچ کشوری در جهان استقلال و یا خودمختاری آن را به رسمیت نشناخته است. پارلمان ارمنستان نیز لایحه به رسمیت شناختن قاراباغ به‌عنوان یک کشور مستقل ارمنی را رد کرده و از تصویب آن خودداری نموده و یا حداقل از پذیرش آن عاجز مانده است.

سلیمانی ادامه می‌دهد: همان‌طور که می‌دانیم، بعد از وقوع جنگ و اشغال قاراباغ و هفت شهرستان پیرامون آن توسط ارمنستان، شورای امنیت سازمان ملل با صدور ۴ قطعنامه، اراضی اشغال‌شده را جزئی از خاک جمهوری آذربایجان دانسته و نیروهای ارمنی را اشغالگر نامیده است. همچنین در این قطعنامه‌ها بر ضرورت آزادسازی این مناطق و خروج ارتش ارمنستان از آن‌ها تأکید شده است. هرچند که تاکنون به هیچ‌یک از این قطعنامه‌ها ترتیب اثر داده نشده و فاقد هرگونه ضمانت اجرایی هستند، اما درهرحال دارای بار حقوقی و قانونی بوده و نفس مصاحبه روزنامه شرق برخلاف این قطعنامه‌ها، سیاست‌های خارجی جمهوری اسلامی ایران و مسائل نظام بین‌الملل است.

سفیر سابق ایران در آزربایجان می‌افزاید: ادعای روزنامه شرق و فرد مصاحبه‌شونده مبنی بر ضرورت برقراری روابط سیاسی و تجاری میان ایران و منطقه تحت اشغال قاراباغ و بازگشایی مرزها، بنا بر دلایل و مسائل سیاسی و حقوقی غیرممکن بوده و اساساً مطرح ساختن چنین سخنانی غلط و فاقد مشروعیت وجاهت قانونی و دیپلماتیک است.

همان‌گونه که آقایان خالقی، قاضی پور و سلیمانی نیز عنوان کردند، این مصاحبه در تضاد آشکار با عرف بین‌المللی و دیپلماسی خارجی رژیم ایران و حمایت از تجزیه یک کشور است؛ اما چیزی که ما در عمل شاهد آن هستیم نبود نظارت یا بهتر بگوییم چشم‌پوشی از نشر چنین مطالبی در رسانه‌های ایران است. گمان می‌رود انتشار مطالبی ازاین‌دست بیشتر از سوی نیروهای امنیتی-اطلاعتی و اتاق‌های فکر جمهوری تئوریزه و منتشر می‌شود تا نسبت به سیاست‌های آتی رژیم ایران تب سنجی به عمل آید.