بی‌گمان از روزهاى اولیه‌ی تشکیل فراکسیون مناطق تورک نشین در مجلس، فعالان ملی چندان امیدى به این فراکسیون و آینده‌ی مفید آن نداشتند چراکه اگر قرار به اصلاح نظام از داخل باشد جناح به‌اصطلاح اصلاح‌طلب دو دهه قبل با شعارهاى زیبا بانگ اصلاح از درون برآوردند.

با این تفاوت که در مورد اصلاح‌طلبان مسئله ملیت ها مطرح نبود بلکه گروهى از بطن همان نظام به‌گونه‌ای خود را نشان دادند که گویا اندیشه‌ها و اهدافى متفاوت و گاهاً بهتر و متمدن‌تر از جناح دیگر حکومت دارند.

باگذشت زمان و با در دست گرفتن دولت و مجلس آرام‌آرام پرده از چهره‌ی آنان کنار رفت درحالی‌که سخنگویان جناح اصلاح‌طلب تحت هیچ شرایطى اعتراف به عدم تفاوتشان با جناح مقابل را نداشته و ندارند امروزه باگذشت چند ماه از انتخابات ریاست جمهورى و تشکیل کابینه توسط روحانى بالاخره امید قشر عظیمى از جامعه که اندک امیدى به این جناح داشتند نیز بربادرفته است.

اشاره به جریان اصلاح‌طلبی باهدف ملموس‌تر شدن مسئله‌ی فراکسیون مناطق تورک نشین براى آگاهان و کنشگران انجام شد.

در مورد فراکسیون مناطق تورک نشین نمایندگان مجلس دهم بنا به قول‌هایی که به فعالان حوزه‌های انتخابى خود داده بودند و همچنین بنا به احساس نیاز امروز فعالان قومى تصمیم گرفتند خودى نشان داده و به‌اصطلاح خود را در دل موکلینشان جا کنند و در سایه‌ی فضاى بازنمایشی که به جهت داغ کردن تنور انتخابات ریاست جمهورى ایجادشده بود، اقدام به تشکیل چنین فراکسیونى کردند به امید آنکه در دوره‌های بعد نیز بتوانند با استفاده از این حربه احساسات آن‌ها را تحریک کرده و دوباره موفق به پوشیدن قباى مجلل نمایندگى مجلس و راه‌یابی به ساختمان جادویى و هزارتوى بهارستان شوند.

البته بی‌انصافی است که در این میان چشم‌ها را بر دلسوزى و اعتقاد راسخ تعداد اندکى (کمتر از انگشتان یکدست) از نمایندگان بست. نمایندگانى که اگر نگوییم در همه موارد، در اکثر اتفاقات منجر به خشم موکلینشان از تبعیضات انجام‌شده، در کنار آن‌ها و هم‌صدا با آن‌ها به دستگاه تک‌صدایی رژیم اعتراض کرده‌اند.

به‌جرئت می‌توان گفت انحلال فراکسیون مناطق تورک نشین به نفع فعالان و کنشگران تورک در ایران است بدین‌جهت که در فرداى تاریخ استدلالى محکم‌تر از این براى اثبات مظلومیتشان نخواهند داشت.

فراکسیونى که از نخستین روزهاى تشکیلش شمشیرهایى دو لبه را در مقابلش می‌دید که صداى چَکاچَک آن شمشیرها بعضاً به‌وسیله افراد مختلف ازجمله بازیگران تلویزیون و غیره به گوش تمام افراد جامعه رسید.

انتظار از نظامى که هویت حدود نیمى از شهروندانش را به رسمیت نمی‌شناسد و از کلمه تورک هراس دارد براى رسمیت زبان مادرى، مقوله‌ای است که هم نظام و فعالان فرهنگى و هم تک‌تک نمایندگان فراکسیون منحل شده‌ی مناطق تورک نشین به واهى بودن آن واقف هستند فقط لازم بود این راه نیز پیموده شود تا براى اقدامات بعدى فعالان و جامعه با علم و آگاهى به عمق فاجعه تصمیم درخور نظام حاکم بگیرند.

۱۱٫Aug.2017