سازمان حقیقت یاب حادثه یازده سپتامبر عنوان داشت  با اطمینان بالایی می توان  گفت ، فروریختن ساختمان پلاسکو، یک تخریب کنترل شده به وسیله بمب و مواد آتش‌زا بوده است

سازمان حقیقت یاب حادثه یازده سپتامبر (سازمانی با ساختاری علمی که سال‌ها پیش به منظور بررسی و حقیقت‌یابی واقعه یازدهم سپتامبر تشکیل شد) مدتی  پس از ریزش ساختمان پلاسکو گزارشی را منتشر نمود که در آن به صورت علمی و فنی به بررسی علل ریزش این ساختمان بلند پرداخته شده است. در این گزارش پس از شرح واقعه و بررسی داده‌های مهندسی از بنای ساختمان، هر دو نظریه «تخریب بر اثر آتش‌سوزی» و یا «تخریب کنترل شده (بمب‌گذاری)» بررسی شده است.

در بخشی از گزارش مذکور آمده است: «با توجه به شواهد موجود با اطمینان بالایی می‌توان گفت که ساختمان پلاسکو در اثر بمب گذاری و مواد آتش‌زا تخریب شده است.»

این گزارش به منظور بررسی علل این واقعه، مواردی هم‌چون «انفجارهای پیش از فرو ریزش»، «انفجارهای هنگام فرو ریزش»، «نحوه ریختن ساختمان» و «فلزات ذوب شده موجود در هنگام آواربرداری» را بررسی کرده است.  خلاصه‌ای از برخی از استدلالات ذکر شده در این گزارش، به منظور «اثبات بمب‌گذاری در این واقعه» به شرح ذیل است:

آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو در طبقات ۹ تا ۱۵ رخ داده است. این در حالی است که پیش از تخریب ساختمان، انفجارهایی در طبقات ۳ تا ۶ مشاهده می‌شود که این انفجارات هیچ منبعی به جز مواد منفجره نمی‌توانند داشته باشند. بررسی و آنالیز صدای انفجارهایی که پیش از ریختن ساختمان شنیده می‌شوند نشان می‌دهد که در مجموع ۷ انفجار رخ داده است. زمان این ۷ انفجار در مجموع ۰/۵۱۱ ثانیه بوده است. با توجه به این‌که ارتفاع هر طبقه در حدود ۲/۳۴ متر بوده، مدت زمان ریختن سقف هر طبقه به تنهایی حداقل ۰/۶۹ ثانیه می‌باشد. این مقدار از ۰/۵۱۱ ثانیه که مجموع زمان ۷ انفجار بوده، بیشتر است. هم‌چنین فاصله زمانی انفجارها نیز کوتاه است و در مجموع نمی‌توان نتیجه گرفت که این انفجارها در اثر ریزش سقف طبقات بوده‌اند.

در هنگام ریختن ساختمان نیز انفجارهایی رخ می‌دهد و در اثر آنها گرد و غبار از دیواره‌ها به بیرون پاشیده می‌شود. می‌توان این انفجارها را ناشی از افزایش لحظه‌ای فشار هوا دانست. اگر انفجارها ناشی از فشار هوا باشند انتظار می‌رود تا این انفجارها از طبقات بالا شروع شوند و به سمت پایین حرکت کنند. هم‌چنین نباید دو انفجار در یک طبقه رخ بدهد. اما بررسی فیلم انفجارها چنین چیزی را نشان نمی‌دهد و در طبقات یک‌سان با فاصله زمانی انفجارهایی رخ داده و انفجارها نظم گفته شده را ندارند. نحوه آوار شدن ساختمان به گونه‌ای بود که در تخریب‌های کنترل شده رخ می‌دهد. در حقیقت هنگامی که تخریب با مواد منفجره باشد، ساختمان به این صورت فرو می‌ریزد.

دمای آتش در هوای معمولی در نهایت به ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. هم‌چنین دمای ذوب آهن و فولاد در حدود ۱۵۱۰ درجه سانتی‌گراد است. این در حالی است که به هنگام آواربرداری ساختمان پلاسکو، فلزات مذاب که در زیر آوار حبس شده بودند، مشاهده می‌شود. می‌توان گفت که در اثر حبس شدن آتش زیر سیمان، دمای آن افزایش پیدا کرده است، اما محاسبات نشان می‌دهد که سیمان و گچ، ویژگی‌های ترمودینامیکی لازم جهت ذوب نگه داشتن فلز را برای چند روز ندارند. هم‌چنین هیچ سناریوی قابل قبول دیگری مبنی بر این‌که آتش به صورت خود به خود، دمایش تا این حد افزایش پیدا کرده باشد وجود ندارد.

سناریوی دیگری که می‌توان برای وجود فلزات مذاب در نظر گرفت، وجود مواد آتش‌زایی چون «ترمیت» است که در صورت اشتعال، دمایی در حدود ۲۴۸۲ درجه سانتی‌گراد به وجود می‌آورند. در تخریب کنترل ساختمان‌ها استفاده از «ترمیت» مزایای خاصی دارد. اشتعال این ماده، علاوه بر تضعیف استحکام سازه، مواد منفجره مورد استفاده را کمتر نموده و به دنبال آن صدای انفجارها نیز کاهش می‌یابد. لازم به ذکر است که این ماده از خود آثاری به جای می‌گذارد که قابل شناسایی است.

منبع: آمدنیوز