روزنامه بهار وابسته به اصلاح طلبان ایران ایران با انتشار مقاله با عنوان ” ایران و منازعه قراباغ؛صد سال سنت بیطرفی و ریش‌سفیدی” به قلم ” سالار سیف‌الدینی”  از کشتار مسلمانان به دست آرامنه حمایت نموده است .

به گزارش واحد رصد اخبار اؤیرنجی سسی، شروع این مقاله در مقام ستایش از سکوت علمای شعیه در قبال کشتار مسلمانان توسط ارامنه شروع گردیده است به انعکاس خبر برگزاری همایش حمایت قره باغ در تبریز می پردازد .

در این نوشته از دولت ایران به دلیل حمایت از جمهوری آزربایجان در قبال مسئله قره باغ به تندی انتقاد شده است .

در بخشی از این مقاله موجودیت جمهوری آزربیجان را زیر سوال برده و می نویسد ” اساس تشکیل دولت (جمهوری آزربایجان) در این ناحیه آن هم با نامی برساخته و مسروقه، با اسّ و اساس بقای دولت ایران در تضاد است.”

نویسنده در این مقاله با نوشتن بعضی از تحریفات تاریخی که سعی در توجیح عدم حمایت ایران از آزربایجان شمالی در جنگ قره باغ و حمایت از دولت متجاوز ارمنی می نماید .در ادامه نوشته است ” انتظار صریح جمهوری باکو و بخشی از جامعه این کشور از ایران مداخله بی‌چون و چرا در منازعه قومی قراباغ به نفع آنان بود. ولی از سوی دیگر ایران بنا بر سنت دوره‌های قبلی ترجیح داد به شکل دیگری در مساله دخالت کند که عبارت بود از میانجیگری و کمک به آوارگان جنگی مسلمان.”

در این نوشته دولت باکو به داشتن سیاست پان آذریستی متهم شده و آن را یکی از دلایل عدم حمایت حمایت ایران در جنگ قره باغ از مسلمانان شعیه در مقابل ارامنه دانسته است .

اما نکته جالب این نوشته نسبت دادن کشتار مردم اورمیه در جریان جیلولوق به ارتش عثمانی است . نویسنده که واقعیت های تاریخی به راحتی در نوشته خود تغییر داده ، چشم بر کشتار هزاران آزربایجانی در اورمیه بسته و آن کشتارها را به دولت عثمانی نسبت داده است . در بخشی از نوشته آمده ” درباره حادثه جیلولوق که از سوی اتباع آشوری عثمانی در ارومیه و اکناف آن رخ داد احساسات عمومی را به‌ویژه در شهرهای شمال‌غرب ایران نسبت به ارامنه تحریک کنند که آن نیز ناکام ماند.”

اما در نهایت این نویسنده با نگارش تحریفات تاریخی وترک ستیزانه نتیجه گیری نموده است ” در نهایت باید گفت ورود به منازعه قراباغ به نفع آذری‌های قفقاز برای ایران هم آسان‌ترین انتخاب بود و هم توجیه‌پذیر. اما جامعه ایرانی (هم دولت و هم نخبگان) ترجیح دادند با توجه به الزامات تاریخی نقش اصیل‌تری را انتخاب کرده و سنت بی‌طرفی و ریش‌سفیدی را در پیش گیرند و هنوز نیز امیدوارند هر دو طرف منازعه به‌ویژه آذری‌ها این رویکرد را درک کنند.”

با کمی دقت در نتیجه گیری می توان دریافت که منظور نویسنده اعتراف به عدم حمایت آزربایجانیان در قبال ارامنه و ادامه این سیاست و حمایت از ارامنه می باشد .

منبع: اؤیرنجی سسی