هفته نامه ی بین المللی اشپیگل که از نشریات معتبر جهانی می باشد و به چندین زبان رایج بین المللی منتشر می گردد در شمارگان اخیر خود به بررسی و بازخوانی علمی برخی از ادعاهای تاریخدانان ایرانی پرداخته است. این نشریه در مصاحبه و تبادل اندیشه با اساتید تاریخ برخی از دانشگاه های آلمان به درج سلسله مطالبی با عنوان “شکستی برای یک پروپاگاندای[i] باستانی” مبادرت ورزیده است که تاکنون دو سری از آن منتشر شده است. در نخستین شماره از این سلسله مطالب، این هفته نامه به بررسی ادعای ایرانیان مبنی بر این مورد که “کوروش” پادشاه باستانی ایران، پادشاهی عدالت گستر بوده است که دارای قدیمی ترین منشورحقوق بشر است پرداخته و به یافته های جالبی دست پیدا کرده است.

در ابتدای این مقاله، نویسنده ی مطلب به بیان تاریخچه ای از فخرفروشی های محمدرضا شاه پهلوی، شاه سابق ایران به کوروش و به یادآوری هزینه های هنگفت وی در برپایی جشن های دوهزاروپانصد ساله ی ایران می پردازد که چگونه هزینه های صرف شده برای این جشن ها رکورددار هزینه نمودن برای یک جشن در تاریخ جهان گردید و در آن، محمدرضا شاه در میان مهمانان دعوت شده از اقصی نفاط جهان، کوروش و تمدن آریایی را تمدنی کهن و برتر نامید. نویسنده ی این مقاله آقای “ماتیاس اسچولز[ii]” در باب هزینه های صرف شده برای این جشن، چنین می نویسد:

“اما نکته ی جالب که گیج کننده است این می باشد که صد میلیون دلار هزینه ی این جشن ها برای بزرگداشت این پادشاه پارسی (کوروش) بود.”[iii]

به دنبال این اظهار شگفتی، این نشریه به بیان داستان فریب سازمان ملل از خاندان پهلوی بخصوص خواهر دوقلوی شاه می پردازد و چنین ادعا می نماید که، در گرماگرم برگزاری این جشن های باشکوه خواهر دوقلوی شاه ایران در 14 اکتبر راهی ساختمان مرکزی سازمان ملل در نیویورک گردیده و با “شیتو او تانت”[iv] دبیر عمومی وقت سازمان ملل ملاقات می نماید. در این ملاقات وی هدیه ای استوانه ای شکل که روی آن عباراتی با خط میخی نگاشته شده بود را تقدیم “تانت” می نماید. “تانت” نیز از این سخاوتمندی خواهر شاه تشکر نموده و به ستایش از “کوروش” و تمدن “آریایی” می پردازد. نویسنده پس از بیان کلیات این دیدار اظهار شگتی می نماید که “تانت” حتی بدین ستایش ها بسنده ننموده و دستور می دهد که محفظه ای شیشه ای در ساختمان مرکزی سازمان ملل جهت نگهداری این هدیه تدارک ببینند. نویسنده ی مطلب با اظهار تاسف از این عمل “تانت” چنین می نویسد:

“درنهایت این اتفاق چیزی نبود، جز اینکه سازمان ملل در دام فریب افتاد.”[v]

در این نوشتار دکتر “ژوزف ویسهوفر”[vi] استاد تاریخ دانشگاه “کیل”[vii] آلمان در باب منشور حقوق بشر کوروش که توسط محققین ایرانی به عنوان اولین منشور حقوق بشر جهانی تبلیغ می شود؛ چنین می گوید:

“این فکر که کوروش معرف حقوق بشر است مزخرفی بیش نیست.”

سپس “هانس پیتر اسچودینگ”[viii] استاد تاریخ دانشگاه “هیلدربرگ”[ix] آلمان در باب این ادعای دروغین که کوروش پادشاهی عدالت گستر بوده است؛ چنین می گوید:

“کوروش، پادشاهی بوده است که افراد را مجبور به بوسیدن پایش می کرد.”

“کلائوس گالاس”[x] استاد تاریخ هنر در آلمان و مسئول برگزاری فستیوال هنری مشترک ایران-آلمان در سال آینده در مراحل آماده سازی برای این همایش به تناقضات موجود در بین ادعای ایرانی ها و منابع تاریخی پی برده و در ادعایی غیر منتظره چنین بیان نمود که:

“سازمان ملل در خصوص کوروش دچار اشتباهی عجیب گشته است.”

نویسنده ی مقاله ی مزبور با اظهار تاسف از قبول این ادعای بی اساس و غیر علمی از سوی جهانیان برای نشان دادن وسعت این ادعای غیرعلمی و نامنصفانه که چگونه در ادبیات ایران رایج شده است به گونه ای که بسیاری از ایرانیان آن را باور نموده اند به سخنان خانم “شیرین عبادی” برنده ی جایزه ی نوبل در سال 2003 میلادی اشاره می نماید که هنگام دریافت جایزه ی صلح نوبل بیان نمود که افتخار می کنم که از نسل کوروشی هستم که نگارنده ی اولین منشور حقوق بشر جهانی بود.

برای مشاهده ی متن اصلی مقاله از سایت اینترنتی اشپیگل به زبان انگلیسی اینجا را کلیک کنید.

بابک شاهد-مسئول هیئت تحریریه “آرازنیوز”