کاری به سوابق رفسنجانی ندارم. زیرا آنقدر مشخص است که نیاز به توضیح ندارد. آنچه مشخص است مرگ وی کاملا مشکوک و حتی به لحاظ زمانبندی بسیار قابل تامل است. قرار است طی روزهای آینده ترامپ به عنوان رییس جمهور آمریکا سوگند یاد کند و برخلاف سلف خود، قصد امتیاز دهی به سران نظام ایران ندارد. از سوی دیگر اختلافات عمیق در راس حاکمیت ایران کاملا مشهود بوده و سال آینده انتخابات ریاست جمهوری در ایران برگزار می شود.
اختلافات هاشمی و خامنه ای از سال ۸۸، دو ستون انقلاب اسلامی ایران را به رقابتی تنگ و نفس گیر کشاند و در این رقابت یکی از این دو ستون میبایست غالب این رقابت می شدند. از سالها قبل پروژه حذف و محدود شدن قدرت رفسنجانی توسط رهبر ایران شروع شده بود و در این بین رفسنجانی نیز خود را به جبهه اصلاحات نزدیک کرد. قدرت و نفوذ رفسنجانی در نهادهای حاکم ایران کاملا مشخص بود و حتی به جرات میتوان گفت حمایت وی از روحانی شانس برنده شدن روحانی را بسیار افزایش داد. اما با همه اینها روز به روز اختلافات دو ستون انقلاب بیشتر از گذشته می شد.
ترس سپاه و بیت رهبری (و احتمالا برخی نهادهای دیگر) نسبت به بیماری رهبر ایران این نگرانی را در آنان بوجود آورده بود که بعد از خامنه ای سکان هدایت انقلاب ایران به تعبیر بیت رهبری به دست “سران فتنه” بیافتد.
با توجه به اختلافات غیر قابل انکار در راس حاکمیت ایران و ترس از سیاستهای دولت جدید آمریکا احتمالا این نگرانی را در جناح وابسته به رهبری ایران آورده بود که در دوره پسا خامنه ای آنان دیگر زمامدار اصلی انقلاب نباشند.
سخنان انتقادی اخیر رفسنجانی، تاکید پسر ارشد رفسنجانی مبنی بر قتل پدرش و عدم اجازه کالبد شکافی رفسنجانی، تمامی این شبهات را افزایش میدهد.
البته هیچ موقع نمیتوان به صورت قاطع در این موارد سخن گفت مگر آنکه سندی غیر قابل انکار رو شود، اما تجربه تاریخی انقلاب اسلامی ایران غیرقابل انکارترین این سندهاست.
اگر چه تا به امروز رفسنجانی در راستای اهداف انقلاب خیلی ها را بلعید، اما ظاهرا این بار خود در کوزه افتاد.
باید منتظر بود و دید گوزه و گوزه گر بعدی کیست!!!