سعید لیلاز، اقتصاددان شناخته شده ایرانی، با اشاره به وضع اسفبار صندوق های بازنشستگی در این کشور تلویحاً نسبت به خطر فروپاشی نظام هشدار داد. او گفت که مشکل ایران فقط این نیست که جمعیت آن در حال پیر شدن است و یا مردم آن در حال فقیر شدن هستند.

مشکل ایران، به گفتۀ لیلاز، این است که جمعیت ایران به طور همزمان در حال پیر شدن و فقیر شدن است و این بزرگترین خطری است که می تواند یک کشور را تهدید بکند.

سعید لیلاز در ادامۀ این سخن افزوده است که “بدترین و وحشیانه ترین تجلی توامان فقر و پیری ایران را می توان در وضعیت صندوق های بازنشستگی دید.”

او گفته است که دولت ها در جمهوری اسلامی ایران به صندوق های بازنشستگی همواره به چشم حیاط خلوت خود نگاه کرده اند به این معنا که به آسانی به منابع آنها دست اندازی نموده اند. او دست اندازی دولت های جمهوری اسلامی به منابع صندوق های بازنشستگی را نتیجۀ فقدان دموکراسی و تصدی و دخالت دولت در اقتصاد دانست و گفت : ملت ایران در چهار دهۀ گذشته بهترین فرصت ها را برای پیشرفت و توسعه از دست داد، در حالی که هم پول در کشور بود و هم جمعیت کشور جوان بود.

به گزارش رادیو فرانسه، این اقتصاددان ایرانی یکی از دلایل فروپاشی اتحاد شوروی سابق را بی توجهی به وضعیت صندوق های بازنشستگی این کشور دانست و گفت : در نتیجۀ این بی توجهی در سال ۱۹۸۵ و پنج سال پیش از فروپاشی اتحاد شوروی شمار بازنشستگان این کشور از تعداد شاغلان آن بیشتر شد به طوری که اتحاد شوروی در سال ۱۹۸۵ حدود ۱۰۲ میلیون بازنشسته داشت و همین به ورشکستگی صندوق های بازنشستگی آن منجر شد.

در ایران نه فقط شمار بازنشستگان در قیاس با تعداد شاغلان بی وقفه رو به افزایش است، بلکه غالب قریب به اتفاق صندوق های بازنشستگی نیز ورشکسته هستند و حتا دولت نیز قادر نیست بیش از ۱۲۰ هزار میلیارد تومان بدهی خود را به سازمان تأمین اجتماعی بپردازد.

در این بین تنها دخل و خرج صندوق سازمان تأمین اجتماعی “سر به سر” است، اما، دولت نیز قصد دارد در چارچوب آنچه “طرح سلامت” می نامد با ادغام صندوق این سازمان در دیگر صندوق های بازنشستگی از خطر فروپاشی کشور پیشگیری کند، هر چند، به گفتۀ کارشناسان، این اقدام تنها بر شدت و سرعت این خطر خواهد افزود.