به مناسبت تزدیک شدن روز ۹ دی ماه، دیروز ۵ دیماه ۱۳۹۵ بسیج دانشجویی در دانشگاه اورمیه مراسمی برگزار کرده بود.

در این مراسم دانشجوی هویت طلب به نام میلاد دخت سلیمی برای چند دقیقه در این مراسم سخنرانی کرده و از زندانی سیاسی آزربایجانی مرتضی مراد پور که بیش از ۶۰ روز است در اعتصاب غذا به سر می برد حمایت می کند.

متن سخنرانی این دانشجوی هویت طلب  دانشگاه اورمیه به همراه فایل صوتی آن در اختیار آراز نیوز قرار گرفته است.

این دانشجوی دانشگاه اورمیه در بخشی از سخنرانی خود می گوید « امروز در قرن ۲۱، یک انسان ۶۲ روز گرسنگی می کشد؛ کجایند مدافعان انسانیت و حقوق شهروندی که روز و شب در بوق و سرنای خود دمیده و بر طبل حقوق بشر می کوبند ؟! آیا این حق فقط برای آذربایجانی ها تعریف نشده است ؟! »

اصلاح طلبان عزیز و اصولگرایان گرامی بار دیگر توانستید به هر بهانه ی ممکن مجلسی به پا کرده و حرف دلتان را بگویید. ما هم منتظر بودیم چون هرگز نمی توانیم صدای بی ریای خود را در مجلس دلخواه خودمان و به مدیریت خودمان به گوش خیلیها برسانیم. آری ما نمی توانیم برای خودمان بلندگو و تریبون داشته باشیم. چرا ؟ چون ما نه اصلاحات و اعتدالی را می طلبیم که گذشته اش تخریب و افراط بود و نه اصولی را می گراییم که سررشته از همان قانون اساسی ای میگیرد که اگر با صدای بلندبخوانیم، به جرم تشویش اذهان عمومی و … راهی وادی پر پیچ و خم دادگاه ها خواهیم شد! بلکه ما هویتمان را می خواهیم. خواسته ای که هرگز بر سر آن نه حاضر به معامله شده ایم، تخریب نکرده ایم، کسی را نکشته ایم، دزدی نکرده ایم دروغ نگفته و ریا نکرده ایم. سربلند و ثابت قدم، پای حرفمان هستیم. ما میگوییم: ” امروز آذربایجان بیش و پیش از اصلاح طلبی و اصولگرایی، زبانش را می خواهد، تاریخش را، فرهنگش را می خواهد. خاک و دریاچه اش را می خواهد و تمام اینها به اضافه ی نا گفته هایی، هویتش را تشکیل می دهد.” من که باشم ؟! این ها را همان مردی می خواهد که در ۶۲-مین روز اعتصاب غذای خود به سر می برد. این مرد به خاطر همین ها راهی زندان گشته و در دفاع از حق خود مبنی بر اجرای اصل ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، با مرگ دست و پنجه نرم می کند. بلکه می گویید اعتصاب دست خودش است و می تولند بشکند. اما درک این أمر چندان مشکل نیست ! روزه های ۱۴-۱۳ ساعته ای که بیشتر به خاطر حوری و پری و نهرهای شیرعسل بهشت می گیریم، امانمان را می برد ! سر سفره ی افطار نشسته و تلافی یک روز گرسنگی را چنان در می آوریم که نگو ! اما مرتضی چه ؟! مرتضی مرادپور نه به خاطر هوس که به خاطر حق خود روزه گرفته است. ۶۲ روز است که افطار نمی کند چون تعارفی ندارد! او نماد یک ملت است نمی تواند پا پس بکشد و پشت به حق خود کند. یا می میرد و با خون خود تاریخ زرین غیرت آذربایجان را براق تر می کند و یا به حقش رسیده و نماد استقامت و ایستادگی می گردد. او گذشته از تفکرات و عقایدش، انسان است! امروز در قرن ۲۱، یک انسان ۶۲ روز گرسنگی می کشد؛ کجایند مدافعان انسانیت و حقوق شهروندی که روز و شب در بوق و سرنای خود دمیده و بر طبل حقوق بشر می کوبند ؟! آیا این حق فقط برای آذربایجانی ها تعریف نشده است ؟! جامعه ی ملی و فعالین مدنی آذربایجان، سهمی در حقوق بشر عصر ۲۱ ندارند ؟! حضاری که بیشترتان اصلاح طلب یا اصولگرا هستید، شما بگویید کدام پیشقدمتان، کدام لیدرتان از حقوق انسانی و مدنی آذربایجان حمایت کرده است ؟! بگویید تا من نیز به شما بپیوندم. کی شده است که یکبار هم که شده باشد، به حقوق ملت ها، بیش از سنگرتان توجه فرماپید؟ در محکوم کردن تفکرات نژادپرستانه و مرکزگرایانه، حداقل یک بیت شعر بخوانید ؟ کدامین موقع به آسیمیلاسیون ملل ساکن در ایران از جانب مرکز اعتراض کرده اید ؟ کدام موقع به جای تخریب جبهه ی مقابلتان و صرف وقت و هزینه ی بسیار، سعی در تخریب جریانهای فاشیستی نموده اید ؟ شاید حق دارید! چون برای شما، درک دردی که ما متحملیم، سخت اما بسیار سخت است. گاهی انسان از چیزهای سخت که فرار می کند، دنبال جایی برای دل مشغولی می گردد. مشغولیت تلقینی شما هم، موضع گیری علیه جبهه های سیاسی ای است که در ظاهر برای اعتلای انقلاب و نطام میکوشند. خوب؛ پس این وسط، جبهه ی دیگر چه می گوید ؟ حرف آخر؛ ما ملت رنج دیده ی آذربایجان، نه تجزیه طلبیم و نه نژادپرست، اصلاح طلب نیستیم و اصولگرا هم نیستیم. ما هویت طلبیم! هویتمان را می خواهیم و مدافع انسانیت و حقوق بشر. در پایان، از نماینده ی محترم مردم شریف اورمیه، آقای قاضی پور به خاطر درخواست عفو مرتضی مرادپور از ریاست محترم مجلس، نهایت قدردانی به عمل می آید. یاشاسین حاق دانیشان دیللر