بحثی که در محافل سیاسی و شبکه های اجتمایی مدتی است دنبال می شود،مساله خاک برداری محوطه ارک تبریز است؛مساله ای که با مداومت مردم در شبکه های اجتمایی به نوعی متوقف شده،در حالی که فراکسیونی ها خود را دخیل در آن دانسته اند.

به نظر می رسد این یک رویه قضیه است و روی دیگر این است که یک بازی سیاسی برای منحرف کردن آزربایجانی ها از مسایل اصلی خود و خواسته های به مراتب مهم تر است. من به شخصه مخالفتی در تشکیل این فراکسیون نمی بینم، ولی اگر کمی تامل کنیم معلوم می شود که مجلس ایران حتی آنهایی که در این فراکسیون عضو هستند،در مدتی که فراکسیون شروع به کار کرده، به مسائل آزربایجان و تورک ها کمترین اهمیتی نداده اند. مثال نمی توان به مورد دریاچه ارومیه اشاره کرد؛ زمانی که دریاچه ارومیه نگین آزربایجان در حال خشک شدن بود و در حالی که می توانستند با مدیریت بحران دریاچه را نجات دهند، چرا سکوت کرده بودند؟ در آن زمان هم رییس فراکسیون در مجلس بود و مردم در خیابان فریاد می زدند مجلس به قتل دریاچه فرمان میدهد، چرا متولیان فراکسیون سکوت کرده بودند؟ یعنی تا آن زمان تورک نبودند و با تشکیل فراکسیون حامی تورکان و مسائل مربوط به آزربایجان شدند؟ حالا هم به یک باره برای نماد مقاومت مردم آزربایجان وتبریز حساس شده اند و خود را نماینده مردم آزربایجان خطاب می کنند!به نظر می آید بازی سیاسی در حال انجام است و مصرف داخلی برای شهروندان آزربایجان دارد. کسانی که فعال مسائل آزربایجان و خواسته های مردم هستتند و خود را به نوعی نماینده آنها می دانند، باید هوشیارباشند و از مسئله اصلی منحرف نشوند. رژیم با این ترفند که فراکسیون تورک تشکیل دادیم، می خواهد افکارعمومی و مردم عادی را تحت تاثیر رسانه ای قرار دهد و بر این نظر است که مردم عادی فکر کنند با تشکیل فراکسیون تمام حقوق پایمال شده شان تحقق یافته و دنبال فعالان واقعی آزربایجان نخواهند رفت!در واقع رژیم می خواهد با این روش به نوعی کنترل حساسیت های مناطق تورک نشین را در اختیار خود داشته باشد.

فراموش نکینم درماجرای تشکیل فرهنگستان زبان تورکی،عوامل دولت چه پروپاگاندائی بر پا کردند و از آکادمیک شدن زبان تورکی آکادمیک سخن گفته و وعده وعید هایی هم دادند؛ ولی به یک باره فرهنگستان به مکانی برای تدریس زبان آزری و سپس آن هم محدود شده و صرفن به محلی برای شعر خوانی تبدیل شد و در آخر هم فرهنگستان تعطیل شد.

مسئله خاک برداری محوطه ارک تبریزهم که رخ داده، فراکسیونی ها چنان با آب وتاب از نقش خود در این پروژه حرف می زنند که انگار اینان بودند که پروژه را متوقف کردند. باید بگویم اگر ارک تبریز برای آنان اهمیت داشت، چرا از اول اجازه چنین پروژهایی صادر شد؟ این نیز خواهد گذشت و این فراکسیون عمری دارد و باید هوشیار بود که با توقف موقتی پروژه خوشحال نباشیم؛ وظیفه فعالان مدنی آزربایجان است که آحاد مردم را از عواقب امر آگاه کنند. باید هوشیار بود که ترفند های رژیم ما را از اهداف اصلیمان که همانا رسیدن به خواسته های ملی و هویتی و زبانی است، دور نکند.

پاییز ۹۵

تبریز- یاشار.م